Soms kom je een voorstelling buiten en merk je een uurtje later plots op dat je nog altijd vrolijk een melodietje uit de show zit te fluiten. ‘Zoektocht door de tijd’ had dit effect op ons. De hele treinrit van Den Haag naar Antwerpen zaten we met een glimlach op ons gezicht terug te denken aan al het moois dat we gezien en gehoord hadden bij ‘Anastasia’ in het AFAS Circustheater te Scheveningen terwijl deze oorworm in ons achterhoofd bleef hangen. We waren dan ook stevig onder de indruk van deze productie van Stage Entertainment. Ze zijn er weer in geslaagd om een grootse, betoverende familie-musical neer te zetten. De video-projecties in combinatie met het decorontwerp van Alexander Dodge laten toe om razendsnel van de ene scène naar de andere over te gaan terwijl het ene scènebeeld nog adembenemender is dan het andere. De muziek van Stephen Flaherty is meeslepend en divers. De kostuums  van Linda Cho zijn fascinerend. … Alle puzzelstukjes die een productie tot iets magisch maken, vallen hier naadloos in elkaar. Een heel belangrijk puzzelstuk daarbij is de prestatie van cast. We zagen een getalenteerde Lois van de Ven de pannen van het dak zingen als Anya. Gerrie van der Klei schittert als Keizerin-moeder. En René van Kooten kan ons als Gleb absoluut bekoren.

Groot willen zijn zodat je wél in de rollercoaster The Wild Thunder mag, kan grote gevolgen hebben. Dat blijkt in Big the musical die gebaseerd is op de film uit 1988 waar Tom Hanks in speelde. De musical is ondertussen drieëntwintig jaar oud en voelt links en rechts gedateerd aan. Zo ademt de film de ‘80s uit, Arcadespelletjes, de Game Boy, typische geluidjes uit spelletjes van toen, pc’s, walkie talkies, de vaste telefoon, enz. zijn maar enkele zaken die duidelijk naar een tijd verwijzen die de onze niet is. Dat regisseur en choreograaf Morgan Young niet eens de moeite deed om deze voorstelling de gewenste update te geven naar de eenentwintigste eeuw vinden we dan ook van gemakzucht getuigen. Hoewel de score die van de hand is van David Shire – met heerlijke kopers onder andere – lekker swingt in het grootse Dominion Theatre waar deze productie tot 2 november 2019 staat, zit het niet lekker met de spanningsboog van de productie. Er is dan wel een draaiend podium te zien wat het geheel een zekere dynamiek zou kunnen geven, toch sleept het geheel wat, en zit er dus te weinig vaart in de show. Dat Jay McGuiness als de grote Josh Baskin zijn hoge noten niet haalt in nummers als ‘Stars’ en ‘When you’re big/We’re gonna be fine’ is onvergeeflijk. De enigen die naast het puike orkest dat onder leiding staat van Jeremy Wootton die met veel flair en zwier zijn mensen laat musiceren, een West End-waardige vocale prestatie neerzetten zijn Kimberley Walsh als Susan Lawrence en Matthew Kelly als George MacMillan, de eigenaar van het speelgoedbedrijf MacMillan Toys. Susan is er Vice President, en staat in voor de marketing. Na een geflopt product tijdens de vorige kerstperiode is het bedrijf op zoek naar iets dat kan aanslaan. Josh die net dertien is geworden ziet er dan wel als een volwassene uit, zijn mentale leeftijd is 13. Hoe hij groot is geworden? Door een wens op de kermis uit te spreken aan de toekomstvoorspelmachine Zoltar Speaks. Slaagt Josh erin als Vice President en verantwoordelijke Product Evaluatie om dat ultieme speelgoed uit te vinden? En hoe geraakt ie terug thuis want hij heeft aanvankelijk heimwee terwijl zijn moeder de hele tijd denkt dat haar zoon plots verdwenen/gekidnapt is.

Een match made in heaven blijkt de combinatie van liefhebbers en professionals die we op het podium zien van Bonnie & Clyde. Voor het eerst is deze musical met muziek van Frank Wildhorn, teksten van Don Black naar een verhaal van Ivan Menchell te zien in ons land. De 20ste BSO productie die nog tot 6 oktober 2019 te zien is in het Zuiderpershuis in Antwerpen mengt country, rock en gospel naast de klassieke musicalballads onder de muzikale leiding van Hans Vercauteren. Voor de hoofdrollen tekenen Charlotte Campion (Bonnie) en Juan Gerlo (Clyde) die het tragische verhaal van de twee verliefden erg goed neerzetten, zowel in de romantische, grappige als spannende scènes. Deze musical toont het koppel niet als gewetenloze criminelen. Neen, wanneer Clyde tijdens een ‘gemakkelijke klus’ niet anders kan dan iemand neerschieten, heeft ie daar achteraf gewetenswroeging over. De twee weten echter dat de klopjacht op hen ingezet is, en dat ze – ook al dacht Clyde als kind het tegenovergestelde – niet onoverwinnelijk zijn.

Wist u al dat de tor het gras doet groeien door er aan te trekken? Of dat sneeuw gezaaid wordt door Meneer Winter? Dan hebt u waarschijnlijk nooit bijles gekregen van Lucy Van Pelt. Wat ze vertelt klopt misschien niet altijd, maar ze zegt het met veel overtuiging en duldt geen tegenspraak. We zouden Lucy gerust tiranniek durven noemen (als ze het niet hoort tenminste). Lucy Van Pelt is één van de zes karakters ontsproten uit het brein van Charles Schulz die samen de personages vormen van ‘Charlie Brown’. Voor deze nieuwe productie van ’t Groen Gras vzw kroop Mark Tijsmans in de rol van het dromerige hondje Snoopy en tekenden Wout Verstappen, Reuben De Boel, Sarah Kefi , Jeroen Logghe en Phaedra Segers voor de rollen van respectievelijk Charlie, Schroeder, Lucy, Linus en Sally. De Rode zaal van het Fakkelteater werd heel even de achtertuin van de familie Brown waar 5 kleine kinderen en een hond konden verdwalen in hun kinderwereld met een geheel eigen logica. ‘Charlie Brown’ is een erg vermakelijke en lichtvoetige musical vol met vrolijke deuntjes, een goed gevoel voor humor en leuke dansjes. Maar wanneer je net onder het oppervlak kijkt, zie je in de scherpe kantjes van de personages toch ook wel wat maatschappijkritiek.

Dankzij InTeam Producties is ‘Kiss of the spider woman’, de musicalversie van de beroemde roman van de Argentijnse schrijver Manuel Puig, nu ook eindelijk te zien in Vlaanderen. Het verhaal van marteling, verraad, manipulatie, vernedering, maar ook van het verstrengeld geraken in een web van liefde binnen de muren van de staatsgevangenis van Buenos Aires streek neer in de Rode Zaal van het Fakkelteater in Antwerpen. Brent Pannier en Pieter Van Keymeulen schitteren in hun rollen van Molina en Valentin. Maar de absolute revelatie van de avond is Alyssa Luypaert in de rol van Aurora, de filmdiva uit de droomwereld van Molina. We waren van bij de aanvang van de voorstelling al behoorlijk gecharmeerd door haar présence en haar zang, maar toen ze ook nog eens uitpakte met een ferm staaltje persiflage in de rol van een Russische operadiva, wist ze ons finaal in te pakken. Alleen al voor die scène zou een mens moeten gaan kijken.