Ik kan me niet herinneren dat ik in die vijftien seizoenen dat concertnews.be jong is, ooit voor een concert begon naast een artiest die luttele minuten later op het podium zou staan, stond te pissen in een pissijn. Voor alles is er een eerste keer blijkbaar. En die eer gaat helemaal naar kersvers kasteelheer Guillaume die vader geworden is van een zoon: Julien waarvoor hij als vader een brief schreef, een tekst die uiteindelijk een nummer is geworden. Tot zover de standaardparagraaf gezeik die in menig artikel van mij terug te vinden is, deze keer iets letterlijker ingevuld.

‘Dat kunnen wij beter. Alright. Goedenavond.’ Met die woorden zet Stijn Meuris meteen de toon voor The history of new wave in de Stadsschouwburg in Mechelen wanneer ie de muziek die uit een draagbare radio te horen is, stopzet. Elke keer we Meuris op een podium zien, hekelen we dat pedante, dat willen uitpakken, ja ook wel die zelfoverschatting en grootheidswaanzin. Bij de maneblussers zou het niet anders zijn. Eigenlijk is zijn rol overigens behoorlijk beperkt tijdens dit concert. Hij praat de zaak aan elkaar, zingt nu en dan (een minderheid van de) songs en combineert dat met MC zijn. Heel eerlijk? Zelden doet zijn gebabbel er echt toe. Dat ie als student aan de VUB, waar ie welgeteld een schoolcarrière van drie maanden kende, in zaal Q tussen pot en pint niets zag in U2, waarvan we I will follow horen tijdens dit concert, maar wel in een andere band die uiteindelijk totaal geen potten wist te breken, laat ie onder andere optekenen. Of hoe de jonge connaisseur toch niet zo’n kenner bleek.

Een pure, prachtige, persoonlijke maar toch ook universele voorstelling brengt Simone Kleinsma in het theater met haar jongste productie Verder op een tekst van Frank Houtappels. In Verder heeft ze het over het verlies van haar man, over rouwverwerking en alle stadia die daarbij komen kijken. De Nederlandse zangeres laat haar toeschouwers een blik in haar ziel toe. De sterkte van Verder is onmiskenbaar de menselijke veerkracht die getoond wordt, hoe je verder moet met je leven, hoe je moeite hebt om keuzes te maken over ogenschijnlijk kleine dingen. Wat houd je, wat doe je weg na iemands dood, en waar twijfel je over?

Als een welgekomen golf positivisme, liefde en gelukzaligheid die over de blauwe zaal van deSingel rolde. Zo voelde het concert De Lage Landenliedjes aan door het meer dan 150-koppige koor van Zaterdag Zondag vzw, dat gekend is van de Bart Peeters deluxe-concerten in de Lotto Arena, onder leiding van Hans Primusz. Neem nu die gloed uit het voortreffelijke ‘Heist aan zee’ waarbij de toeschouwers de oho’s meezingen: dat blijft overweldigend om live mee te maken.

Vorig jaar hing Metejoor zijn schoolmeesterboekentasje aan de haak omdat zijn zangcarrière hem riep. Hij slaagde immers daarin waar Belle Perez faalde door heerlijke zuiderse ritmes te combineren met Nederlandstalige zang. Nu zijn debuutplaat uit is, en ie voor een volle Grote Markt in Mechelen mocht optreden omdat ie verder surft op de hype die vorig jaar rond hem en zijn liedjes ontstaan is, vinden we het tijd om hem enkele lesjes mee te geven die hij kennelijk niet heeft meegekregen toen ie begon. Dat is begrijpelijk, want door ineens zo’n groot festival te doen als Maanrock, heeft ie immers een paar stapjes overgeslagen in zijn zangcarrière.