Een amusante kindermusical voor volwassenen, dat is de jongste musical De Prinses en de Toverspiegel van Music Hall geworden die in Antwerpen in première ging. De voorstelling die Brigitte Derks schreef en regisseerde is opvallend actueel ook. Twee dagen nadat prinses Elisabeth haar achttiende verjaardag vierde - officieel is ze nog steeds single - gaat deze musical namelijk over prinses Rosanna (Rosanne Pits) die over enkele dagen achttien wordt. Ze moet dan trouwen met een prins. Zo staat het in de wet. Dankzij haar toverspiegel kan ze in de toekomst kijken en zien hoe die prinsen er later zullen uitzien. De ene blijkt een gemene man te worden, de ander zich vol te stoppen met fastfood met saus, zeer veel saus. Maar op een dag beslist Rosanna’s moeder, koningin Elisabeth (Elke Buyle) om de spiegel te vervangen door een nieuw exemplaar (‘Niets is toch zo leuk als een verrassing’), iets wat de koningin zich al snel beklaagt omdat die een wel erg helder beeld toont. De prinses kan dan nog maar één ding doen als ze wil weten wie ze het best kan huwen: raad zoeken bij de gekke tovenaar Yoda Dumbeldeur (Gene Thomas) want die heeft een glazen bol.

We hadden op voorhand nooit gedacht dat de komische musical ‘La Cage Aux Folles’ ons zo kon ontroeren. Met Stany Crets als regisseur en het reilen en zeilen van een homokoppel dat een travestieshow runt als onderwerp, kan je je uiteraard verwachten aan dolkomische momenten en absurde grappen. En deze Deep Bridge productie voldoet volop aan deze verwachtingen. Maar … er is veel meer. De tederheid die Koen Van Impe in het personage van Georges weet te leggen brengt ook een romantisch en teder element in de voorstelling.  Daarbovenop was er nog Koen Crucke in de rol van Alvin alias Zaza. De manier waarop Koen gestalte geeft aan zijn personage van crossdressende dramalama met een Gents accent is ronduit meesterlijk. Wanneer hij het overbekende ‘Ik ben wat ik ben’ brengt, grijpt het naar de keel en besef je: “Dit is de rol van zijn leven”. Voeg bij al dit moois nog een hele reeks extravagante outfits met een overdosis aan pluimen, heuse showballetten inclusief een grote trap, een live-band, een sterk ensemble en een heerlijk clowneske rol voor Florian Avoux en je weet waarom deze productie van Deep Bridge weer absoluut de moeite waard is om te gaan bekijken.

Soms kom je een voorstelling buiten en merk je een uurtje later plots op dat je nog altijd vrolijk een melodietje uit de show zit te fluiten. ‘Zoektocht door de tijd’ had dit effect op ons. De hele treinrit van Den Haag naar Antwerpen zaten we met een glimlach op ons gezicht terug te denken aan al het moois dat we gezien en gehoord hadden bij ‘Anastasia’ in het AFAS Circustheater te Scheveningen terwijl deze oorworm in ons achterhoofd bleef hangen. We waren dan ook stevig onder de indruk van deze productie van Stage Entertainment. Ze zijn er weer in geslaagd om een grootse, betoverende familie-musical neer te zetten. De video-projecties in combinatie met het decorontwerp van Alexander Dodge laten toe om razendsnel van de ene scène naar de andere over te gaan terwijl het ene scènebeeld nog adembenemender is dan het andere. De muziek van Stephen Flaherty is meeslepend en divers. De kostuums  van Linda Cho zijn fascinerend. … Alle puzzelstukjes die een productie tot iets magisch maken, vallen hier naadloos in elkaar. Een heel belangrijk puzzelstuk daarbij is de prestatie van cast. We zagen een getalenteerde Lois van de Ven de pannen van het dak zingen als Anya. Gerrie van der Klei schittert als Keizerin-moeder. En René van Kooten kan ons als Gleb absoluut bekoren.

Groot willen zijn zodat je wél in de rollercoaster The Wild Thunder mag, kan grote gevolgen hebben. Dat blijkt in Big the musical die gebaseerd is op de film uit 1988 waar Tom Hanks in speelde. De musical is ondertussen drieëntwintig jaar oud en voelt links en rechts gedateerd aan. Zo ademt de film de ‘80s uit, Arcadespelletjes, de Game Boy, typische geluidjes uit spelletjes van toen, pc’s, walkie talkies, de vaste telefoon, enz. zijn maar enkele zaken die duidelijk naar een tijd verwijzen die de onze niet is. Dat regisseur en choreograaf Morgan Young niet eens de moeite deed om deze voorstelling de gewenste update te geven naar de eenentwintigste eeuw vinden we dan ook van gemakzucht getuigen. Hoewel de score die van de hand is van David Shire – met heerlijke kopers onder andere – lekker swingt in het grootse Dominion Theatre waar deze productie tot 2 november 2019 staat, zit het niet lekker met de spanningsboog van de productie. Er is dan wel een draaiend podium te zien wat het geheel een zekere dynamiek zou kunnen geven, toch sleept het geheel wat, en zit er dus te weinig vaart in de show. Dat Jay McGuiness als de grote Josh Baskin zijn hoge noten niet haalt in nummers als ‘Stars’ en ‘When you’re big/We’re gonna be fine’ is onvergeeflijk. De enigen die naast het puike orkest dat onder leiding staat van Jeremy Wootton die met veel flair en zwier zijn mensen laat musiceren, een West End-waardige vocale prestatie neerzetten zijn Kimberley Walsh als Susan Lawrence en Matthew Kelly als George MacMillan, de eigenaar van het speelgoedbedrijf MacMillan Toys. Susan is er Vice President, en staat in voor de marketing. Na een geflopt product tijdens de vorige kerstperiode is het bedrijf op zoek naar iets dat kan aanslaan. Josh die net dertien is geworden ziet er dan wel als een volwassene uit, zijn mentale leeftijd is 13. Hoe hij groot is geworden? Door een wens op de kermis uit te spreken aan de toekomstvoorspelmachine Zoltar Speaks. Slaagt Josh erin als Vice President en verantwoordelijke Product Evaluatie om dat ultieme speelgoed uit te vinden? En hoe geraakt ie terug thuis want hij heeft aanvankelijk heimwee terwijl zijn moeder de hele tijd denkt dat haar zoon plots verdwenen/gekidnapt is.

Een match made in heaven blijkt de combinatie van liefhebbers en professionals die we op het podium zien van Bonnie & Clyde. Voor het eerst is deze musical met muziek van Frank Wildhorn, teksten van Don Black naar een verhaal van Ivan Menchell te zien in ons land. De 20ste BSO productie die nog tot 6 oktober 2019 te zien is in het Zuiderpershuis in Antwerpen mengt country, rock en gospel naast de klassieke musicalballads onder de muzikale leiding van Hans Vercauteren. Voor de hoofdrollen tekenen Charlotte Campion (Bonnie) en Juan Gerlo (Clyde) die het tragische verhaal van de twee verliefden erg goed neerzetten, zowel in de romantische, grappige als spannende scènes. Deze musical toont het koppel niet als gewetenloze criminelen. Neen, wanneer Clyde tijdens een ‘gemakkelijke klus’ niet anders kan dan iemand neerschieten, heeft ie daar achteraf gewetenswroeging over. De twee weten echter dat de klopjacht op hen ingezet is, en dat ze – ook al dacht Clyde als kind het tegenovergestelde – niet onoverwinnelijk zijn.