Cd recensie Amos Lee: Mission Bell

Singer-songwriters hebben bij ons een streepje voor. Goochelen met teksten en muziek over liefde & leed, dromen & angsten, kortom het dagelijkse leven, is niet aan iedereen gegeven. En als je dit als muzikant nog vocaal durft brengen, dan heb je toch een totaal pakketje dat weinigen gegeven is. Amos Lee’s carrière begon in 2002 schoorvoetend met een EP vol eigen composities. Ene Norah Jones pikte dit op en nodigde hem uit om haar voorprogramma te doen tijdens haar Europese tournee. Bij terugkomst duikelde hij de studio in en zijn debuutalbum was een feit.

‘Mission Bell’, zijn 4^e ei, is uitgebracht op het Blue Note label, een monument in de jazzwereld, hoewel zij al geruime tijd een bredere muzikale laag dekken. Zo zit Lee met zijn songs meer in de Americana-stijl met een geslaagde combinatie van country, rock, folk, jazz en soul. Hij maakt hiervoor niet alleen gebruik van zijn gevarieerde stem, die soms ingetogen, soms rauw uit de hoek kan komen, maar houdt ook het muzikale luik zuiver en zonder franjes. De verschillende soorten gitaren, een orgel, een trompet: alles heeft zijn tijd en plaats in het geheel. Niets overheerst.

De cd begint rustig met El Camino, een song die niet mis zou staan op de setlist van de eerder genoemde mevrouw Jones. Windows Are Rolled Down heeft dan wat meer schwung. Men waant zich hier eerder op Route 66. Flower, dat gekruid is met een flinke draai soul, zal vermoedelijk het moment worden tijdens een optreden waarbij de aanstekers worden bovengehaald. De andere nummers galmen verder doorheen de ruimte en we bezondigen ons aan vergelijkingen: een Willie Nelson die kan zingen, een niet-neuriënde Bob Dylan, een soloversie van The Band, een Harvest Moon-achtige Neil Young. Luisteren naar deze cd levert per song telkens een verrassing op. Zo komt bij Hello Again Stevie Wonder om het hoekje piepen. En Nashville is nooit veraf in rustig kabbelende Cup of Sorrow

Het album sluit af met een duet samen met, jawel, Willie Nelson. Alsof het zo moest zijn.

Als u de man levend wil aanschouwen, dan is misschien een tripje naar het Britse vasteland het overwegen waard: in september speelt hij namelijk in het voorprogramma van Adele. Anders zal u, net zoals ons, het moeten doen met dit uitstekend schijfje.

< Danny Héroufosse >

De tracklist:

El Camino

Windows Are Rolled Down

Violin

Flower

Stay With Me

Out Of The Cold

Jesus

Hello Again

Learned A Lot

Cup Of Sorrow

Clear Blue Eyes (met Lucinda Williams)

Behind Me Now / El Camino Reprise (met Willie Nelson)