Recensie Mamma Mia de musical

Nog tot 14 augustus kampeert de internationale productie van Mamma Mia in het Kursaal van Oostende. Daarna – in september – trekken cast en crew naar Praag voor enkele voorstellingen. De ABBA-musical leent zich er volledig toe om ermee op tour te gaan. De grootte en aantal decorstukken of props werden eerder bescheiden gehouden. De dynamiek van Mamma Mia moet van de humor, de twee draaiende schijven op het podium en de aanstekelijke live muziek komen.

Het verhaal van Mamma Mia speelt zich af in en rond een Taverna op een Grieks eiland. Die wordt door Donna uitgebaat. Haar dochter Sophie staat op het punt te trouwen met Sky. Maar Sophie heeft nooit haar vader gekend. Stiekem duikt ze in het dagboek van haar moeder uit 1979, leest ze erin dat haar moeder een aantal keer „dot dot dot” gedaan heeft en realiseert zich dat er drie mannen zijn die mogelijks haar pa zijn: Bill Austin, Sam Carmichael en Harry Bright. Zonder dat haar moeder er iets van weet, stuurt ze hen een brief om hen de vooravond van het huwelijk naar het eiland te krijgen. Tot haar grote verbazing dagen ze allemaal op. Wie zijn die mannen? Hoe kwamen ze in het leven van haar moeder? Hoe reageert Donna? Wie mag Sophie de volgende dag als bruid weggeven? En hoe onstuimig of confronterend gaat het eraantoe wanneer een trio single mannen en vrouwen (Donna, Tanya en Rosie die ooit nog de groep Donna en de Dynamos vormden) terug naar hun jeugdherinneringen grijpen? Zegeviert de liefde of trekt de sceptische Tanya met haar stelling  „Marriage is an institution for people who belong in an institution” het laken naar zich toe?

Het zorgt alvast voor een zomerse cocktail die mierenzoet op 1,2,3 naar binnen gaat tijdens het eerste deel. Hits, hits en nog een hits horen we voor de pauze, weliswaar tekstueel aangepast zodat ze perfect het verhaal dienen. Heel wat anders dus dan bij  de  musical „We will rock you„ waar het origineel vooral bewaard bleef en het verhaal zich in hallucinante bochten wringt. Niet zo bij Mamma Mia. Daar gaat het verhaal telkens vlotjes over in een nummer. Zwakke momenten zijn er eerder in deel twee wanneer minder bekende nummers van ABBA worden aangesneden zoals „Our Last Summer” en “Slipping Through My Fingers”. Twee ballads na elkaar is wat te veel van het goede halfweg deel twee vinden we. Plus: we hebben het gevoel dat de musical ineens (onterecht) de noodzaak voelde om de mannelijke personages (tamelijk laat) van wat meer body te voorzien. Dan krijgen we te horen hoe de mannen Donna leerden kennen, maar ook hoe het contact verbroken werd. Hoeft niet per se, vinden we.

Een hoog reünie- en zorgeloos gevoel krijg je bij het bekijken van deze hitmusical. Hoewel Sara Poyzer als Donna best goed zingt, kan ze dus die minder bekende nummers niet op een hoger niveau tillen zodat ze niet blijven boeien. Maar met de Dynamo’s, wanneer ze alledrie glitterpakje en olifantenpijpen aanhebben, staat ze er wel. Kate Graham mag als Tanya met Steven Oliver (Pepper) een hilarisch “Does your mother know” brengen wanneer die jonge snaak avances maakt bij deze tot drie maal toe gescheiden rijke vrouw. De man slooft zich uit door vaak na elkaar in de lucht te springen. Maar hét hilarische koppel van de show is Jennie Dale (als Rosie) die met Charles Daish als Bill Austin, een man met geweldig Schots accent, een heerlijk speelse en grappige scène mag brengen waarbij ze letterlijk achter hem aan zit tijdens “Take a chance on me”. Jammer dat bij de Nederlandse vertaling Bill als Duitser wordt gesleten, wat langs geen kanten met zijn accent te rijmen valt. Ook sommige typisch Britse scherpe uitdrukkingen, krijgen geen respons van het publiek want er is blijkbaar moeilijk een Nederlandstalig equivalent voor te vinden.

Hyperbekende nummers speelt het orkest crescendo naar de laatste strofe en refrein toe, zodat ABBA-fans uit hun stoelen veren of in de handen meeklappen. Als toemaatje krijgt het publiek de drie grootste ABBA-hits na het buigen door Donna en de Dynamos voorgeschoteld: Mamma Mia, Dancing Queen en Waterloo.

Pretentieloos entertainment dus, met een dip in deel 2. Een verademing om eens een frisse show in het Kursaal van Oostende te zien die ons van het verre Antwerpen moeiteloos naar zich wist te lokken. Wat ons betreft durven de programmatoren daar zich iets te vaak op belegen artiesten richten, wiens ster al lang uitgedoofd is, of Belgische artiesten die je overal kan zien zodat we de zaal al te vaak links laten liggen.

Met deze internationale productie die nu in Europa tourt, waagt Live Nation België zich op de moeilijke musicalmarkt in ons land en wil het verder inzetten op family entertainment, naast de organisatie van concerten en festivals wat tot hun core business behoort. Er beweegt wat in de sector. En zo is het goed.

< Bert Hertogs >

Deel 1:

1. Overture - Orchestra

2. “Prologue: I Have A Dream“ - Sophie

3. “Honey, Honey“ - Sophie, Ali, en Lisa

4. “Money, Money, Money“ - Donna, Tanya, Rosie, Sky, Sophie en Ensemble

5. “Thank You for the Music“ - Sophie, Sam, Harry, en Bill

6. “Mamma Mia“ - Donna en Ensemble

7. “Chiquitita“ - Tanya, Rosie, en Donna

8. “Dancing Queen“ - Tanya, Rosie, en Donna

9. “Lay All Your Love on Me“ - Sky, Sophie, en Ensemble

10. “Super Trouper“ - Donna & the Dynamos

11. “Gimme! Gimme! Gimme! (A Man After Midnight)“ - Sophie, Ali, Lisa, en Ensemble

12. “The Name of the Game“ - Sophie en Bill

13. “Voulez-Vous“ - Ensemble

Deel 2:

14. Entr‘acte - Ensemble

15. “Under Attack“ - Sophie en Ensemble

16. “One of Us“ - Donna

17. “S.O.S“ - Donna en Sam

18. “Does Your Mother Know“ - Tanya, Pepper en Ensemble

19. “Knowing Me, Knowing You“ - Sam

20. “Our Last Summer“ - Harry en Donna

21. “Slipping Through My Fingers“ - Donna en Sophie

22. “The Winner Takes It All“ - Donna

23. “Take a Chance on Me“ - Rosie en Bill

24. “I Do, I Do, I Do, I Do, I Do“ - Sam, Donna en Ensemble

25. “I Have A Dream“ - Sophie

Bis:

26. “Mamma Mia“ - Ensemble

27. “Dancing Queen“ - Donna, Tanya, Rose en Ensemble

28. “Waterloo“ - Donna, Tanya, Rose en Ensemble