Recensie Tsjarodejka

De Duitse regisseuse Tatjana Gürbaca maakte van de klassieke opera Tsjarodejka een fris vernieuwend stuk. Het werk, ook wel gekend als de “Tovenares”, is van de hand van Tsjaikovski en staat nu in de Vlaamse Opera geprogrammeerd. 

Tsarodejka is niet het bekendste stuk van Tsjaikovski maar een echt pareltje. De gastvrije Natasja houdt een bar open in een Russische stad. Maar dat is niet helemaal naar de zin van het plaatselijke bestuur. Die noemen de bar een plaats vol van zondes. Er wordt gedronken, gefeest en het is een plaats waar heel wat kunstenaars samenkomen. Marimov, een corrupte minister wil dat de bar gesloten wordt. Maar Natasja pakt iedereen in met haar charmes. De vorst brengt de bar een bezoekje en heeft het helemaal naar z’n zin. En dat vindt zijn vrouw Nikita niet zo grappig. De prins belooft zijn moeder af te rekenen met Natasja. Maar helaas, de prins valt ook voor haar charmes. 

De opera is een dramatisch liefdesverhaal gestopt in een nieuw jasje. De vraag is alleen maar of het genre opera wel geschikt is om zo modern te maken. In de beginscène stonden er veel te veel mensen op het podium. Het was zelf onduidelijk wie er aan het woord was. Naarmate het stuk vorderde werd het wel geraffineerder. Het decor zag er strak uit. Helemaal niet conservatief. Dat stond behoorlijk in contrast met het verhaal. Tot dan waren we helemaal mee. Maar toen er in de slotscènes circusacts werden toegevoegd wisten we niet goed wat ons overkwam. Vuurspuwers, acrobaten en goochelaars troepten samen op het podium. Vreemd voor een opera maar heel vernieuwend. 

De stijl van Tatjana Gürbaca is er één waar je moet aan wennen. Verveeld ben je nooit maar ze smijt je ideeën over klassieke opera wel helemaal overboord. Wat Gürbaca gedaan heeft is heel interessant maar de kloof tussen de conservatieve verhaallijn en de moderne vorm is bevreemdend. Of wel ga je voor het een of voor het ander, je kan niet van beide walletjes eten. 

< Julie Bervoets >