Recensie Evita

Zowat alles dat technisch mis kon gaan, ging mis tijdens de Antwerpse première van Evita. Jan Schepens hanteert op een stelling een volgspot, maar die wou maar niet aan de praat geraken. Daarnaast ging het licht in de koepel die het Parthenon voorstelt te laat uit terwijl een eerste strofe van een nummer al bijna voorbij was. Ook een ventilator wou niet werken (in een barscène). En tenslotte was er nog een wegrijdend decorstuk, dat uit de achterwand kwam, en dat er bruusk tegen botste wanneer het terug moest gaan. Dit had een droompremière kunnen worden, helaas zat zowat alles afgelopen woensdag technisch tegen.

Nu ok, een off-day kan alles en iedereen wel ‘ns hebben, we willen de hogervermelde problemen best door de vingers zien. Toch moet gezegd dat deze ook invloed hadden op de prestaties op het podium. En dat zou eigenlijk niet mogen.

Wie viel er op in deze productie? Opvallend ging onze aandacht niet naar Jan Schepens of Maike Boerdam. Schepens vonden we vocaal sterker in Belle en het Beest. Beiden hadden soms moeite met de haast onmogelijk te zingen hoge noten die Andrew Lloyd Webber op zijn notenbalkpapier toverde.

Het eerste applaus van de avond ging dan ook naar een bijrol. Evita (Maike Boerdam) zet immers Juan Peróns maîtresse aan de kant. De nog maar negentienjarige Sara Gracia Santacreu zingt “Een volle koffer in een kale gang” op zo’n fragiele, intimistische wijze dat onze haartjes op onze armen meteen rechtgingen. Wat een glansprestatie, en wat een jonge beloftevolle musicalster, zagen we hier aan het werk! Moeiteloos haalt ze de hoge noten en de kopstem in haar naar boven. Santacreu heeft misschien nog niet zo’n uitgebreid cv met grote musicaltitels, maar ze verdient haar plaats in deze Evita meer dan ooit. Een knappe verschijning, met een briljante stem, is ze. Het hoeft geen verdere uitleg dat we onder de indruk waren van deze jongedame. Wat ons betreft is ze dé musicalontdekking van 2008!

Ook onder de indruk waren we van tenor Roberto De Groot (als Juan Perón) die elke noot verstaanbaar in het Nederlands zong. Geen enkele letter of woord slikte hij in. Iets wat we helaas van Maike en Jan niet konden zeggen. De Groot wist ons achteraf te zeggen dat men tijdens zijn opleiding bleef hameren op zijn dictie. Die inspanningen destijds werpen nu hun vruchten af.

Boerdam zet een goede prestatie neer als alternate voor de rol van Evita. Helaas merk je dat ze nog wat tijd nodig heeft om in die rol te groeien. Ze heeft ontzettend veel (in onze ogen teveel) kledingwissels waardoor het wellicht ook voor haar niet altijd evident is om met de minimale tijd die ze daarvoor heeft, opnieuw op het podium te verschijnen. De musical vergaloppeert zich voor een stuk in decorwijzigingen (waar Jan Schepens in zijn rol eigenlijk ook stagehand speelt) en kledingwissels. De snelheid die ze wil halen, hoeft eigenlijk niet voor dit soort musical. Boerdam slaagt er toch in om ondanks dit alles een zeer overtuigende “Jij blijft bij mij” te zingen (You must love me kwam pas na de filmversie met Madonna in deze musical terecht). Ook tijdens de eindscène waarin ze voor een allerlaatste keer ‘Huil niet om mij Argentina’ zingt op haar sterfbed, weet ze te overtuigen. Verder is de musical rijk aan verschillende muzikale invloeden. Maar alles bij elkaar opgeteld, zijn we niet voldoende onder de indruk. Deze musical blijft dus net zoals enkele andere dit jaar op 2 sterren steken. Een goede musical dus, maar zeker geen bijzondere die we een tweede keer willen zien. Dat was wel zo in 2007 bij Belle en het Beest en in 1998 bij Les Misérables. Annie zien we pas op 2 januari welteverstaan…

< Bert Hertogs >

interview met Roberto de Groot
(het kan enkele seconden duren eer het interview start, afhankelijk van je webbrowser en je bandbreedte)

Interviews met Jan Schepens en Maike Boerdam vindt u op Itunes