Recensie Anne Van Veen | Wilde lucht

Met haar tweede theatershow “Wilde lucht” liet Anne van Veen zich niet in een hokje duwen. Het startte een beetje als een one-woman musical en bevatte vervolgens elementen van kleinkunst. De voorstelling ging van een persiflage op Kinderen Voor Kinderen over seksuele verlangens, oververhitte cowgirls en tongtwisters naar het tragische relaas van Saartjie Baartman en blou-bal-se-apies. De muziekstijlen wisselden al even vaak als de tempi en varieerden van luisterliedjes, jaren tachtig elektronische pop tot Afrikaanse hip hop. Anne van Veen hanteerde hierbij steeds een relatief direct taalgebruik, maakte veelvuldig gebruik van plastische beelden en  bruiste van enthousiasme op het podium. Ze wist zelfs hijgen tot muziek om te toveren. De appel is duidelijk niet ver van de boom gevallen.

De voorstelling startte rustig in een soort van donkere wachtzaal waar een klein spotje enkel het hoofd van Anne van Veen een beetje verlichtte terwijl ze stilletjes de vergankelijkheid van het leven en de hoop op ‘iets meer’ probeerde te verwoorden. Pianist Jasper Slijderink speelde niet echt een volledig uitgeschreven melodie, maar voorzag “Kun je mij vertellen” van net voldoende noten om de melodie te suggereren. 

Het was een kalme start van een show die het publiek vervolgens zou meenemen op een chaotische rit door de neurosen en gedachtesprongen van Anne in een poging om zo, in een soort publieke biecht, komaf te maken met de spoken uit het verleden. Dit leverde uitspraken en bekentenissen op die buiten de context van de voorstelling menig wenkbrauw zouden doen fronsen. Moeten we enkele voorbeelden geven? Omdat u blijft aandringen:  “Ik wil graag contact met mensen, maar ze moeten niet te dichtbij komen.”, “Soms zou ik graag een kleuter willen tackelen.” en “Ik zou wel eens een porno-versie van ‘Peter en de Wolf’ willen schrijven.” 

De rode draad waarrond de voorstelling losjes was geweven, was een stemprobleem waarbij de stembanden onvoldoende sluiten waardoor de stem hees gaat klinken, namelijk: “Wilde Lucht”. Anne van Veen zat gelukkig zelf goed bij stem en leverde over het algemeen een deftige zangkwaliteit af. Al moeten we hier de kanttekening maken dat “Eén been op de stoep” een veel te overdreven Hollands accent meekreeg en Anne zelf de vingers in de oren stak omdat het op het einde ‘een beetje vals’ klonk. Gelukkig hadden we van een parodie op Kinderen voor Kinderen niet anders verwacht en voor het eerst sinds lange tijd konden we hartelijk lachen om valse noten. 

Anne van Veen bracht met “Wilde Lucht” een erg intense voorstelling waarin de verschillende thema’s snel op elkaar volgden met een soms bruuske overgang van het ene onderwerp naar het andere. Ze wist het publiek ook tijdens de tragere delen geboeid te houden door een direct taalgebruik dat onze Noorderburen zo typeert, mooie beelden in de teksten en een uiterst sterke mimiek. Ze mag dan wel niet de stralende blauwe ogen geërfd hebben van vader Herman, haar blik is zeker zo intens. 

De muzikale genres waren al minstens even gevarieerd als de onderwerpen van de voorstelling. Van het sobere en trage liefdesliedje “Over en weer”, het Engelstalige “Disinfection” met een overduidelijke elektronische ‘80s sound en bijhorend dansje, het cabaret-achtige “Stripboek” waarbij Anne van Veen op de buffetpiano kroop om met een gemaakt Frans accent het publiek te verleiden tot het vrolijke, Afrikaanse “Blou-bal-se apie meneer” dat haar liefde voor Zuid-Afrika mocht illustreren. 

Onze lieveling uit deze voorstelling was “Tegen de tijd”, een cover van Huub van der Lubbe. In de uitvoering van Anne van Veen kreeg dit nummer een erg hoog Jacques Brel-gehalte. Het had niet de kracht  en de zwaarmoedigheid van “Ne me quitte pas”, maar riep bij ons wel een beetje dat gevoel op. Pianist Jasper Slijderink en Anne van Veen leverden hier een puike prestatie. 

Wanneer we de voorstelling “Wilde Lucht”in enkele woorden zouden moeten samenvatten, gaan we voor: gevarieerd, gedreven, grappig en serieus, dynamisch en op en top “Van Veen”.

< Sascha Siereveld >

De setlist: 

1. Kun je mij vertellen tekst: A. van Veen, muziek: J. Woe
2. Amsterdam tekst: A. van Veen, muziek: A. van Veen en J. Slijderink
3. Eén been op de stoep tekst en muziek: Henk van der Molen
4. Over en weer tekst: A. van Veen en muziek: Anne van Veen en J. Slijderink
5. Stripboek tekst en muziek: S. Gainsbourg, vertaling: A. van Veen
6. Disinfection tekst: A. van Veen, muziek: A. van Veen, J. Slijderink en R. Veugelaars
7. Meiden tekst en muziek: A. van Veen
8. Blou-bal-se apie meneer tekst : A. van Veen en J. Swaan / muziek: A. van Veen 
9. Saartjie tekst: A. van Veen, muziek: A.van Veen en J. Slijderink
10. Lekker goossie tekst: A. van Veen, muziek: A. van Veen en J. Slijderink
11. Zoek ’t uit: tekst: A. van Veen, muziek: A. van Veen en J. Slijderink
12. Tegen de tijd tekst en muziek: H. van der Lubbe
13. Gaan tekst: A. van Veen en muziek: A. van Veen en J. Slijderink