Recensie Nicole Scherzinger

Toen ze 5 was, was het haar idool en heldin: Whitney Houston. “The greatest love of all” veranderde haar leven. Logisch dan ook dat ex-Pussycat Doll Nicole Scherzinger een eerbetoon bracht aan de pas overleden 48-jarige ster. En wat voor een eerbetoon. Een pure versie van “I will always love you” met loepzuivere hoge noten, zorgde ervoor dat zelfs een doorwinterd muziekrecensent de tranen in de ogen kreeg.

Ook in Try with me, mooi opgebouwd vanuit synthesizer gevolgd door gitaar en daarna de beats, en andere rustige nummers liet Scherzinger meermaals haar vocale kunnen horen.  Krachtig en vol overtuiging zingt ze. In “you will be loved” steekt ze zelfs een streepje jodelen. Het gaat haar wonderbaarlijk goed af. Scherzinger speelt dubbelspel, enerzijds benadrukt ze het sensuele, en staat ze voor seks. “Wet” windt er weinig doekjes om. In de lyrics vraagt ze naar haar “workout”.  Aan de andere kant staat ze voor de killer girl. “I’m feeling a little dangerous tonight” zegt ze bij “Poison” dat na opener “Club danger nation” volgt. De Hawaiiaanse speelt meteen haar troeven uit, benadrukt de sterke punten van haar lichaam. De windmachine vooraan laat haar haren wapperen, terwijl de mannen en de vrouwelijke fans met het bordje “voor jou zou ik lesbisch worden” op de blik richten op zwarte bh die ze aanheeft. Straf dat ze iets later “I don’t wanna be pretty no more” zingt. Of hoe het privéleven van een model, (musical)actrice en zangeres ook niet altijd rozengeur en maneschijn is.

Het publiek maakt met de vingers een driehoek. Later, bij de ballads tonen ze een hartje waarop de zangeres antwoordt met hetzelfde gebaar. Scherzinger weet dat ze exact dag op dag 3 jaar geleden met de Pussycat Dolls in Brussel, Vorst Nationaal stond. Aanvankelijk vangt de productie de kledingwissels van Scherzinger nogal zwak op door een nummer te draaien, of de danseressen een bijkomend kledingstuk te laten passen bij hun outfit. De zangeres mocht dan wel ijzersterk openen, na Killer Love zakte de show door die eerste kledingwissel een stuk in.

“Buttons” en “Jai Ho” kregen een Oosters tintje mee. Scherzinger liet zich verleiden om een traditionele heupsjaal aan te doen en het bekken extra te benadrukken. “Wait a minute” mocht het publiek dan weer nazingen. Opnieuw trekt ze alle registers open en laat ze horen wat ze vocaal kan in “I will survive” dat als intro dient voor die andere hit” Hush hush”. De dertiger raadt ons aan om te blijven geloven in onze sterktes onder het motto “what doesn’t kill you makes you stronger.”

“Are we killing you tonight?” vraagt ze na een “Right there” die ons omver blies. Ook Don’t cha was er knal op. Hoewel de backings, blazers, en nog zo veel meer uit een doosje kwamen, en de tape meermaals haar zanglijnen overnam, wist Scherzinger ons dat vaak te doen vergeten door haar podiumpresence, door de energierijke performance maar vooral door o zo loepzuiver en krachtig te zingen op de vele momenten dat de micro volledig open stond, iets wat we tot nader order niet van de Fergies van deze wereld kunnen zeggen.

We verlaten de AB en gaan met de massa de regen van Brussel tegemoet en laten de collega hoofdredacteur die ondertussen plaatjes draait massaal links – of eerder rechts - liggen. Ieder zijn bijverdienste denken we...

< Bert Hertogs >

De setlist:

1. Club danger nation
2. Poison
3. Killer love
4. Baby love
5. Pretty
6. You will be loved
7. I will always love you ( eerbetoon aan Whitney Houston)
8. Buttons
9. Jai Ho
10. Wait a minute
11. Wait a minute (dance version)
12. I will survive intro
13. Hush hush
14. I hate this part
15. Stickwitu
16. When I grow up
17. Wet
18. Time after time (instrumentaal solo piano)
19. Try with me
20. Right there
21. Don’t cha
22. Don’t hold your breath