Recensie Domino de musical

Zelden zo goed gelachen, genoten van de songs als tranen in de ogen gekregen tijdens een musical als bij Domino de musical. De voorstelling die de vormeigenschappen aanneemt van een romcom is ingebed in een soapstructuur (inclusief product placement) met verschillende verhaallijnen die door elkaar lopen. Centraal staat het wel en wee van de dorpsbewoners van Swentibold, waar het sappige Gents gebezigd wordt en de variëteit aan mensen wonen. Erg aangedaan waren we toen het thema euthanasie ter sprake kwam wanneer leraar en leider van het buurtcomité Geert (Ivan Pecnik) te horen kreeg dat ie kanker heeft. Samen met Anne-Mie Gils zet Pecnik zo’n sterke scènes neer die recht naar het hart gaan, warm, menselijk, maar ook verscheurd rond zo’n moeilijke levensvraag. Overweldigend. 

Dat beide acteurs erg veel authenticiteit uitstralen, wisten we al langer. Pecnik zette onder andere een erg warm personage neer als vader van Sara in de gelijknamige telenovelle die op de commerciële zender vtm te zien was. Samen met Gils – al jaren weet ze ons te ontroeren, vaak in huiselijke moederrollen in musicals, denken we maar aan Daens – staan er twee klasbakken op het podium die “Altijd heb ik je lief” prachtig brengen. Met  Deborah De Ridder en Alexander Metselaar zingen ze in het begin van het tweede deel ook “Zie me graag” tijdens scènes die synchroon door elkaar lopen. Het ene koppel heeft elkaar opnieuw gevonden, voor het ander lijkt het einde nabij. De solo van Anne-Mie Gils later in het tweede deel op “Altijd heb ik je lief” gaat door merg en been in zijn uitgepuurde vorm. Gils legt haar ganse ziel in het nummer waardoor we onze tranen niet kunnen onderdrukken. 

Domino de musical is dus veel meer dan een pure romcom, er zitten behoorlijk wat dramatische elementen in. Naast de persoonlijke problemen die hier en daar de kop op duiken, is het voortbestaan van de wijk namelijk bedreigd wanneer de gemeente beslist om alle woningen te onteigenen en er een megabioscoop te plaatsen. Wie de actualiteit wat volgt, trekt enkele parallellen met de ondergang van het dorp Doel. Jammer weliswaar dat het steengoede nummer “de tegenpartij” hier behoorlijk uit zijn oorspronkelijke context (ode aan verdraagzaamheid) wordt getrokken. “Anne” en “Daar gaat ze” worden ingebed in hilarische scènes waar we dan weer minder moeite mee hebben, al stelt zich de vraag of deze parodieën de Clouseaunummers niet gaan blijven achtervolgen straks. 

Voor de komische noot zorgen elektricien François (Jurgen Denaet ) en huismoeder Anne (Maaike Cafmeyer) die rolpatronen wel doorbroken wil zien, maar er toch maar in verstrikt is geraakt met haar 4 kinderen. De oudste heet Sara (aanstormend talent Lauren De Ruyck), een rebelse tiener die haar ouders met verstomming doet slaan. Dat doet ze tijdens het homohuwelijk van IT’er Alex (Jeroen Maes) en bejaardenverzorger/drag queen Roland (heerlijk neergezet door James Cook die wat ons betreft een vrijgeleide krijgt om in de toekomst ook zuivere vrouwenrollen neer te zetten type Catwoman, na zijn muizenrol als Geronimo Stilton). 

Domino draait dus niet alleen rond Dominique (Deborah De Ridder die erg mooie versies van “Dat ze de mooiste is“ en “Nobelprijs“ brengt) die moeite heeft om te kiezen tussen haar ex Marc (Mark Tijsmans) die haar constant bedroog of haar buurman Sam (Alexander Metselaar). De musical wordt door het ganse team gedragen vandaar ook dat er zo veel ensemblenummers in steken, waardoor het wijkgevoel al van de eerste minuut voelbaar is. De voorstelling bespeelt ook meerdere thema’s (liefde, vreemdgaan, homohuwelijk en euthanasie) en bevat een erg goede mix aan humor en drama. Veel lof tenslotte voor Allard Blom (script) en Frank Van Laecke (regie en script) die de Clouseaunummers –weliswaar hier en daar herschreven en anders gearrangeerd – perfect wisten te integreren in het verhaal zonder daarvoor al te zware bochten te moeten maken waar de internationale en vergelijkbare productie “We will rock you” zich wel aan bezondigde. Net als die Queenmusical eindigt de Clouseaumusical met een zinderende medley die hier En Dans, Vanavond ga ik uit, Geef het op, Louise, Brandweer, Zij is van mij, Ben je daar vannacht, Vanbinnen, De tegenpartij en Vonken en vuur aan elkaar rijgt. Het valt dan op dat er erg veel hits daartussen zitten die het eigenlijke verhaal niet haalden. Het blijft een straffe Vlaamse band dus, Clouseau. 

< Bert Hertogs >