Recensie Stan Van Samang

Heel wat nieuwe nummers uit zijn nieuwste album “Take it from me” bracht de zanger. Die nummers werden over het algemeen lauw onthaald. Enige uitzonderingen waren “second hand life” en “I didn’t know”. Tijdens die nummers klapte het publiek met plezier mee. Bij “second hand life” trok Van Samang ook volop de kaart van entertainer. De man vroeg aan het publiek om de “oho’s” mee te kelen. Gewillig deden de meeste tienermeisjes in de zaal wat van hen verlangd werd. Toch kende de show ook zijn dipjes. Het optreden werd immers rechtstreeks doorgestraald naar enkele bioscoopzalen in het Vlaamse land. Daardoor had Van Samang tijdens enkele ballads (oa tijdens “Welcome Home”) vooral oog voor de camera’s, waardoor de sfeer in de zaal zelf behoorlijk ineenzakte.

Van Samang hield er vooral in het begin van zijn optreden een ontzettende vaart op na. “Siren” volgde meteen op “Breeze” zodat deze trage ballad al snel werd vergeten. Verder gebruikt Van Samang uiteraard alle “moves” die scoren bij het publiek. Vaak gaat hij op de catwalk naar het B-podium om het publiek mee te krijgen, en dat lukt hem ook meestal. “Just a girl” krijgt echter maar een beleefdheidsapplaus achteraf. Wanneer de zanger onvermijdelijk op de knieën gaat tijdens “Watcha gonna do” krijgt hij nadien uiteraard een steviger applaus.

Hoogtepunt in de set is “Simple life” dat hij begeleid door piano en gitaar op het kleine B-podium zingt. Het is dan pas dat hij oogcontact maakt met de tweede ring van de Lotto Arena. Die dan pas – we zijn in de helft van de set – zich gedeeltelijk gewonnen geeft.

Waren er schoonheidsfoutjes? Absoluut. De belichtingsovergangen verliepen soms zeer chaotisch. Van Samang ging op de catwalk tijdens de opener “This time”. Toen was de catwalk niet verlicht en stond de zanger helemaal in het donker. Achteraf hoorde ik van vtm collega Wouter Bruyns dat mogelijks het licht gewoon even was uitgevallen. Een ander minpuntje was het krakende microgeluid dat we af en toe hoorden, meestal na een nummer. Waar dat vandaan kwam, is een groot vraagteken.

Van Samang had enkele vrouwelijke collega’s uitgenodigd om het podium met hem te delen. Met zowel de Amerikaanse BJ Scott als de Nederlandse Ilse Delange zong hij een duet.

De frisse verschijning van Ilse Delange kon ons bekoren. “So incredible” heeft alles van een goede popsong met countryinvloeden. De Nederlandse beschikt over een zeer heldere en zuivere stem. Dat kon niet van Stan Van Samang gezegd worden. Tijdens heel wat nummers klonk ie verkouden, en had hij moeite met enkele hoge noten. Ook minder overtuigend vonden we dan weer de duetten. “Some of us” is nochtans een schitterende ballad met BJ Scott op zijn jongste plaat. Maar het nummer wist ons live maar matig te raken. Scott keek af en toe naar de tekst die op papier op het podium lag. Van Samang speelde gitaar terwijl de countryzangeres contact probeerde te maken. Nooit , maar dan ook nooit, geloofden we dit duet. Er waren geen vonken, dit was gewoon een nummer spelen, zonder meer. Hier zat meer in.

Tijdens “Diggin in the dirt” kon van Samang zijn demonen op ons loslaten. Misschien was dit wel het meest obscure nummer in de set. De acteur in hem kwam meer naar boven. Dit was ongetwijfeld het buitenbeentje in de ganse show. Knap. Van Samang leek een niveau hoger te zingen nadat hij even op adem kon komen tijdens het nummer dat Delange solo zong. De zanger bracht een sterke finale, met uiteraard Scars als hoogtepunt. Iedereen veerde recht in de zaal en zong het nummer mee. Ook het nieuwe “I didn’t know” werd goed onthaald.

Conclusie: we zagen een show die ok was. Niet meer of minder. Echt overweldigd waren we nu ook weer niet, daarvoor hebben we iets teveel bemerkingen, en kwam de sfeer op de bovenste verdieping er tamelijk laat en slechts bij enkele nummers. Hoe de sfeer is in de nok van een zaal als de Lotto Arena, is vaak de beste graadmeter voor een concert. Die was dus goed. Maar aan de andere kant zal die ons ook niet lang bijblijven. Daarvoor hebben we al veel straffere dingen in deze zaal gezien.

< Bert Hertogs >

Stan Van Samang: de setlist

< Bert Hertogs >