Recensie Black Box Revelation | Dour Festival 2012

Black Box Revelation behoort tegenwoordig tot het lijstje van Belgische topbands. Met een aantal MIA’s op zak en verschillende noteringen in de hitlijsten staan ze er goed voor. ‘Ze’ zijn singer-songwriter én gitarist Jan Paternoster, en Dries Van Dijck op de drums.

Hoewel ze maar met twee zijn, klinkt het alsof de Dilbekenaars met een volwaardige band op het podium staan. Ze brengen rauwe garage rock met een bluesachtig kantje. Naast zijn snerende gitaar zorgt vooral Paternosters stem voor dat ongepolijste geluid.

Gisteren stonden ze voor de tweede keer op Dour, op de mainstage. Aan hun voorkomen wordt duidelijk niet veel aandacht aan besteed, de zanger droeg een fletse regenjas die recht uit de jaren ’80 leek te komen. Een ongeschoren baard en beiden slordige haren. Het hoort er allemaal bij.

Muzikaal is er weinig op aan te merken, de heren weten duidelijk waar ze mee bezig zijn. Het duo is perfect op elkaar afgestemd en leken blindelings op elkaar te vertrouwen.

De opbouw van de set kon wel beter, bekende en onbekende hits hadden elkaar beter opgevolgd. Het publiek was niet echt met hun muziek vertrouwd waardoor het boeltje nu en dan helemaal stil viel. Halverwege gooiden ze er wat hits tegenaan ‘High on a wire’, ‘I think I like you’ en ‘Gravity Blues’. Een kleine opflakkering in het publiek maar niet genoeg om het vol te houden tot het einde. Desalniettemin een aangenaam optreden.

< Delphine De Metsenaere >