Recensie Beyoncé - I am... Tour

Beyoncé's jongste album staat al sinds november in de charts, maar weet geen potten te breken. De cd’tjes en dvd’s die van haar verkocht werden in het Sportpaleis werden dan ook aan bodemprijzen verkocht. Het leken bijna solden.

Het staat in schril contrast met het glitter en glamourgehalte van la Knowles. In een goudkleurige jurk met aan haar achterkant een grote strik, leek ze wel een verloren paasei. Met wit tegenlicht kwam ze op en nam ze al meteen poses aan. Het leek wel een fotoshoot, een ganse show lang.

Dat is meteen het zwakste punt van Beyoncé. Haar I am.. tour is een gigantische imago en pr-show. Filmpjes met haar waarden op, met de American dream, met Obama’s Inauguration, met zichzelf als vijfjarige tijdens “Radio”, enz. worden op de bakvissen in het Sportpaleis losgelaten. Want jawel, overal rondom je leken vooral jonge meisjes tussen pakweg 14 en 28 te zitten. De weinige mannen in de zaal waren vooral meegekomen omdat het moest. Beyoncé weet als geen ander dat ze vooral bij jonge meisjes populair is. Ze richt zich dan ook een ganse show tot de vrouwen. De enige man die wat betrokken werd bij het concert is een zekere Patrick die zijn verjaardag vierde. Voor de derde keer kwam hij naar Beyoncé’s show. Voor hem zong de zangeres een verbluffend knap Happy Birthday, met een minimum aan begeleiding. Pas naar het einde toe van de set mocht Knowles haar vocale kunnen bewijzen. Daarvoor liet ze heel vaak het werk over aan de backings. Halverwege de tweeuurdurende set bracht ze wel een mooie versie van haar “Ave Maria”. Maar vormelijk ging haar trouwkleed er zo over dat het net als de kleffe ballads Smash Into You en Satellites ons richting toog lieten gaan om een aantal zaken weg te spoelen.

Twee jaar geleden merkten we al op dat het geluid tijdens haar show van een zeer zwakke kwaliteit was. Dat was dit keer niet anders. Op de frontale tribune hoorden we vooral basklanken en kwam Beyoncé’s stemgeluid nauwelijks boven haar dertienkoppige damesband.  Het stevige “Hello” was een van de uitzonderingen waar de klank wel perfect zat. Voor de rest leek Beyoncé ook live vooral te bevestigen dat haar jongste dubbelaar niet je dat is.

“Iedereen lijkt wel te vliegen in het Sportpaleis” hoorde ik een tienermeisje naast me zeggen die ondertussen al heel wat gewend is. Ja, ook Knowles stapte in de lucht op enkele meters hoogte naar haar B-podium. 1 keer deed ze een tuimeling in de lucht. Zeer indrukwekkend als je dat vergelijkt met de toeren die P!nk enkele weken geleden uithaalde.

Beyoncé kon graaien uit een tonnetje hits, van zichzelf en van haar Destiny’s Child periode. Maar ze wist duidelijk niet wat te kiezen. Vandaar dat ze twee Destiny’s medleys na elkaar liet passeren. De gemiddelde duurtijd van een song in zo’n medley was 1 minuut. Veel te snel ging een nummer dus over in een ander tijdens deze medleys. De tweede medley liet ze trouwens volledig over aan haar backings. Ook zagen en hoorden we enkele videoclips als vullertjes van de show en bracht ze halve songs tussendoor. Knowles neemt het dus iets te makkelijk en die luiheid kunnen we dan ook niet appreciëren. Na de show noteerden we een traagheidsrecord eer we buiten waren . Alle jonge meisjes slenterden wat in het rond. Want ah ja, het waren solden bij de cd en dvd stand...

< Bert Hertogs >