Recensie Shantel and Bucovina Club Orkestar

Als Shantel optreedt, is het altijd een belevenis. Stefan Hantel, de man achter dit project, heeft al menig balkanfeestalbum op zijn naam staan, en heeft nog een nieuw album gepland dat later dit jaar zal uitkomen. De Duitser met Roemeense roots weet als geen ander de traditionele folkmuziek uit dit land te mixen met beat en gitaar. Het resultaat? Moderne en zeer dansbare balkanpop. 

De muziek van Shantel leent zich perfect voor live optredens. Hij staat vanavond op het podium met het Bucovina Club Orchestra, vernoemt naar de regio waar zijn grootouders vandaan kwamen. Met twee trompetten, accordeon, keys en gitaren op het podium waan je je op reis in Oost-Europa. 

Met de charmant onverstaanbare lyrics in het Roemeens is meezingen voor de meesten onder ons geen optie, maar meedansen des te meer. Het aarzelende publiek komt aanvankelijk langzaam op gang, maar tegen het einde is er geen ontsnappen meer aan en is de AB een krioelende massa van feestende mensen. Iets teveel van het goede misschien, aangezien een paar slimmeriken zich geroepen voelen om het podium op te klimmen en te gaan crowdsurfen. 

De muziek is karaktervol, wispelturig, energiek en lekker gek. We genieten van oude bekende zoals Disko Partizani en  Disko Boy. Bij die eerste gaat het even de mist in: tot twee keer toe moet er opnieuw worden begonnen. Maar het publiek blijft klappen, scanderen en aanmoedigen totdat het wél lukt. Om er dan met volle goesting tegenaan te gaan. 

Ook nieuw materiaal wordt op de zaal afgevuurd en even goed gesmaakt als de klassiekers. Het concert is een mix van nieuw en oud op een wervelwind van klanken en kleuren. Shantel speelt ook zijn gekende versie van Bella Ciaou met langzame opbouw en explosief einde. De mensenmassa blijft nazingen. 

De toeschouwers worden steeds meer opgejut en wat begint met mensen die bij elkaar in de schouders klimmen en de zaal door dansen, eindigt met een groep feestbeesten op het podium die er een voor een worden afgekeild door een bebaarde man. Dat kan niet goed blijven gaan: uiteindelijk loopt een podiumduiker een enkelkwetsuur op terwijl hij wat onzacht van het podium wordt begeleid. Zelfs de politie moet er aan te pas komen. 

Het gegeven van balkan combineren met popmuziek is misschien niet nieuw of revolutionair, maar Shantel doet het toch maar verdomd goed. Wat wel moet worden gezegd is dat de liedjes veel op elkaar lijken. Je kunt Shantel en zijn orkest dus best in kleine dosissen tot je nemen, om eentonigheid te voorkomen. 

Het enthousiasme van de muzikanten, hun duidelijke plezier in wat ze doen en de reactie hierop van het publiek hebben gelukkig voorkomen dat het ongeluk tijdens het concert de avond in mineur liet eindigen. Shantel is en blijft de Disco Boy. 

< Laura Macek >