Recensie Lord of the dance

Nooit verwacht dat Lord of the Dance ons zo zou kunnen boeien. Want geef nu toe, Iers-Keltische muziek met choreografieën die verwijzen naar Ierse volksdans, met veel tapdans ertussen. Dat boeit even, maar geen anderhalf uur, dachten we. Niets is minder waar. Lord of the Dance brengt erg veel facetten van dans, weet de spanningsboog goed te houden door tempo- en moodwissels. Een erg toegankelijke show ook, die helaas soms ook klef wordt (oa wanneer een zangeres live on tape niet al te toonvast zingt). Twee korte verhaallijnen in deel twee zorgen ervoor dat je bij de les blijft. De show ging in 1996 in première en is van de hand van Michael Flatley, ook gekend van Riverdance.

Centraal staat de nar (Sophia Ereminowicz), die betoverend werkt en tevens de muze is van de Lord of the Dance (James Keegan). Wanneer zij op haar tin whistle fluit, komen zijn sterkste dansprestaties boven. Een rivaal kan echter de fluit stuk maken, en gaat de ultieme confrontatie aan. Tussendoor zien we een sensuele dans van een danseres in een latexpak. Zij, Roisin Conway, accentueert billen en benen. Tijdens groepsdansen komt het folkloristische naar boven, voornamelijk bij de choreografieën die in een cirkel worden uitgevoerd of in kleinere groepjes van 3 of 4.

Lord of the Dance contrasteert ook goed tussen erg ritmische scènes voor de mannen, wat de voorstelling bij momenten een militaristisch karakter geeft. Heel stevig getrom zorgt dan voor de begeleidende muziek. Groter kan het verschil niet zijn met de sprookjesachtige sfeer die de dames op hun beurt oproepen, met als principal Ciara Scott. Het gracieuze van een prima ballerina roept ze op.

De finale in deel 1 wordt dunnetjes overgedaan in deel 2 en ook als toegift geserveerd. Snelheid én een strakke choreografie waar timing en synchroon handelen centraal staat, doet ons verbluffen. Met onder andere een wave aan handen en armen die zich kruisen als ultiem visueel spektakel. Wanneer de muziek die op tape te horen is, ingeruild wordt voor de live ervaring van het getik van al die hielen en schoentoppen op de dansvloer, weten we niet wat we meemaken. Erg indrukwekkend en adembenemend: het levert terecht een staande ovatie op.

Lord of the Dance is nog tem 9 december 2012 in ons land te zien in Capitole Gent, Vorst Nationaal, le Forum in Luik en de Grenslandhallen in Hasselt.

< Bert Hertogs >