Recensie Samson en Gert Kerstshow 2012

De tweeëntwintigste Samson en Gert Kerstshow moest het zonder Elisabethzaal en Zoo stellen. Eerlijk? We hebben de zaal erg gemist: de sfeer van Kerstmis, de gezelligheid en warmte van de schouwburg met de piepende zetels: ze was er niet in de Lotto Arena. En Studio 100 had ook nauwelijks moeite gedaan om dat op te vangen. Qua decor zagen we een showtrap en een ledscherm in de vorm van een hart. Het had even goed dat van K3 kunnen geweest zijn.  Gelukkig waren Walter De Donder (als de Burgemeester) en Gert Verhulst in erg goeie doen hoewel de zangprestaties van die laatste erg ondermaats waren. Het freewheelen van beiden zorgde er wel voor dat ze meermaals de slappe lach kregen. Sommige sketches waren erg goed, andere te lang of ronduit vulgair. En de liedjes? Vooral de klassiekers bleken onverwoestbaar.

Vanmiddag is het Kerstshow. Maar de Burgemeester en Van Leemhuyzen zijn dubbel geboekt. Net die middag gaat namelijk – door een vergissing van de Burgemeester – ook de seniorennamiddag van het dorp door. Eén van beiden begint lichtjes te freaken, waarbij Gert gevat “rustig, rustig. Je moet niet doen alsof de wereld vergaat. Dat was gisteren.” antwoordt.

Iedereen heeft meegedaan met de Kerstloterij. 10 Miljoen euro valt er te winnen. Alberto en Van Leemhuyzen hebben samen een lotje gekocht, en net dat blijkt het winnende te zijn, denken ze. Ze vinden dat de Kerstshow wel opgepimpt mag worden. Beide heren gaan shoppen en komen in gouden glitterpakjes met daarop W en W op. “Willy en Wally?” vraagt Verhulst zich af waarna blijkt dat het duo vanaf nu als de Wilde Weldoeners door het leven gaan. Een knipoog naar Suske en Wiske is dat. Later komen beiden op de tune van The Love Boat in een boot het podium op. Gay vriendelijker kon de show dus niet zijn.

Veruit de best uitgewerkte en meest hilarische sketch van de voorstelling is die van Zak Friet en Zooi, waarbij Verhulst en De Donder verkleed als goochelaars de bühne op komen. Beiden gebruiken een Amerikaans-Duits accent. “Waar komen we vandaan?”vraagt Verhulst? “Aus unsere Kleedkamer” klinkt het droog bij de Donder. Even vallen ze uit hun rol wanneer De Donder blijft aansturen dat de twee ook trucs met muizen doen. “Wat heb je toch met muizen?” vraagt Verhulst waarop de ander “Dat wil je niet weten.” repliceert. De hondenbaas heeft de dubbele bodem vrij snel door. Maar waarom de truc met De Donder nog eens herhaald moet worden met Samson, is ons een raadsel. De toegevoegde waarde is nul.

Ook de volgende sketches, een moderne versie van Hans en Grietje en een parodie op Astrid in Wonderland (op de tonen van de Studio 100- musical Alice in Wonderland) houden onze aandacht en dat van de kinderen onvoldoende.  De Donder speelt de boze heks die in deze moderne versie van het sprookje Laura Lynn is. Met “Ik dacht dat Laura Lynn al bevallen was.” wijst Verhulst naar het buikje van Walter de Donder. De acteurs hebben moeite om niet opnieuw de slappe lach te krijgen.

In de “Astrid in Wonderland musical” zullen den John en Astrid (Van Leemhuyzen) door de tijd reizen waarbij die laatste in het gat van een paard terecht komt. Maar haar LouBoutins blijven gelukkig gespaard. De grap mist zijn pointe, erg veel toeschouwers vinden dit vulgair moment er zwaar over.  Dan zijn de vele speldenprikjes tussen de acteurs veel fijner om mee te maken voor de ouders. Met “Het zal leuk zijn in Affligem” verwijst Verhulst naar de politieke carrière van Walter de Donder wanneer de senioren naar hun show komen kijken. “We kunnen er even goed gaan bij zitten” grappen de twee nog vol zelfrelativering.

Samson en Gert zijn dan ook stokoud. Heel wat formats voor kinderen zingen het niet zo lang uit. Maar ook bij de Samson en Gert-nummers valt het ondertussen op dat vooral de klassiekers uit de beginperiode zoals het twintig jaar oude “Samen delen” en eenentwintig jaar oude “Er zit meer in een liedje” , beide van de hand van Stef Bos én de grootse hit de Samsonrock onverwoestbaar blijven. Kan het toeval zijn, dat ook de XL-band net tijdens die nummers voller klonk, terwijl de rest zo vlak gespeeld werd?

< Bert Hertogs >