Recensie Zombie Aporia | Daniel Linehan

Wie ooit een rockconcert bijwoonde, weet dat emoties hoog kunnen opstapelen. Het gedrag, de bewegingen en de gevoelens die de muziek bij het publiek oproept, zijn karakteristiek, herkenbaar en uitvergroot. Zombie Aporia, naar een choreografie van de Amerikaanse choreograaf Daniel Linehan, vertrekt vanuit dit basisidee.

Zombie Aporia bouwt als dansvoorstelling op als een rockconcert. Met een setlist. Bestaande uit acht verschillende ‘nummers’ of performances wordt één geheel gevormd. Linehan combineert niet alleen dans, maar gebruikt ook stem, ritme, zang en beeld.

Naast Linehan dansen ook Thibault Lac en Salka Ardal Rosengren mee. Het trio  start met het publiek aan te spreken en hen de onderverdeling uit te leggen van de avond. Het gebruik van een laptop op scène en de bijbehorende webcam zorgt voor een speelse wisselwerking die het publiek een spiegel voorhoudt. De performance waarin Linehan handig gebruikt maakt van de webcam, maar ons een zaal met lege zitjes laat zien, is briljant in z’n opzet.

De grens met het publiek vervaagt wanneer de performers tussen het publiek lopen in formaties die hen worden opgedragen door de op het grote scherm geprojecteerde iconen. Ze fluisteren tekst en stellen zich vragen.

Zombie Aporia is een intrigerende performance. Soms prachtig in z’n eenvoud, vaak humoristisch in z’n herkenbaarheid, maar ook steeds entertainend in z’n geheel. En net zoals tijdens een rockconcert zijn er nummers die ons meer aanspraken dan anderen.

Eindconclusie: wij waren onder de indruk.
Een bisnummer was zeker op z’n plaats geweest.

< Nathalie Charlier >