Recensie Muerto

Wanneer we “muerto “gingen opzoeken in het woordenboek, vonden we: levenloos, onbezield. Maar niets kon minder waar zijn voor deze productie. Met deze musical bracht ixX Pharma een stuk op de planken dat niet alleen bruiste van jong talent, maar ze wist ook nog eens een geëngageerd verhaal te brengen. “Muerto!” deed gevestigde waarde Anne Mie Gils opnieuw schitteren in een moederrol en wist Marleen van der Loo te strikken voor het mooiste nummer uit de voorstelling: “Geef me mijn kind terug”.

ixX Pharma is niet bepaald een bekend productiehuis. Een inleefreis naar Columbia en de voorliefde voor de musical en het theater wisten Danny Bral echter te overtuigen om zijn schouders te zetten onder dit bijzonder project. Tijl Dauwe schreef het scenario en Sam Verhoeven mocht het componeren van de muziek voor zijn rekening nemen. Het resultaat was een geëngageerd verhaal over kindsoldaten bij de FARC, geweld en moederliefde, verslaving en vrijheid, hoop en verraad in combinatie met verschillende muziekstijlen en -genres.

“Muerto!” vertelt het verhaal van twee broers Jaime en Chinche die samen met hun moeder, Maria, in de sloppenwijken van Bogotá wonen. Raul, leider van de FARC-rebellen, heeft net de dochter van een rijk industrieel laten ontvoeren en geeft zijn hulpje Alberto de opdracht om meer kindsoldaten te ronselen voor zijn revolutie. Jaime komt in de greep van Alberto wanneer hij wordt verleid tot het snuiven van lijm. Ondertussen is roddeltante en parttime straatmadeliefje Raquel te weten gekomen dat de rebellen van de FARC achter de ontvoering zitten en ze praat haar mond voorbij tijdens haar job als huishoudster voor de immer propere señor Cataldo. Cataldo blijkt echter minder onbesproken te zijn dan hij laat uitschijnen en  hij contacteert zijn oude vriend Raul om een deal te sluiten die hem nog meer macht moet opleveren. Alle schaakstukken staan nu op het bord en het spel van geld en heerschappij kan beginnen. Maar zoals het wel vaker gaat, loopt ook hier niet alles volgens plan en vallen er slachtoffers.

De thematiek van “Muerto!” kan je moeilijk lichtvoetig entertainment noemen en toch zorgden de muziek van Sam Verhoeven en de arrangementen van Pol Vanfleteren er mee voor dat “Muerto!” nooit echt op de maag ging liggen. Marjan De Gendt kreeg in haar rol als Raquel vooral vrolijke deuntjes te zingen terwijl Anne Mie Gils als moeder Maria met “Soms” en “De klok tikt onverstoord” hele mooie en gevoelige ballades mocht brengen waarin de strijkers goed tot hun recht kwamen. De spanningen tussen Raul en Cataldo, vertolkt door Bram Van Outryve en Steven Colombeen, werden dan weer passend in een tango gegoten.

“Muerto!” varieerde muziekstijlen  die aangepast werden aan de personages. Wanneer we in het kamp van de FARC zaten, mochten de elektrische gitaren en de beat lekker doorklinken in de muziek. Het ritme werd verder aangevuld door het stampen van de voeten in de dynamische choreografie van Christophe Degelin. Het geheel straalde enthousiasme en kracht uit en leverde ondanks de beperkte cast een erg vol gevoel op.

“Als de zon slapen gaat” stelde als lied een beetje teleur. Het had alle potentie om een pakkend nummer te zijn dat ons spontaan naar een zakdoek zou doen verlangen, maar de emotionele klik kwam er niet. In de verhaallijn was er nog geen band opgebouwd met de ontvoerde  Gabriella en het jonge talentje dat het lied mocht vertolken miste nog te veel ervaring om het nummer echt te dragen.

Het lied dat ons wel naar de keel greep, was “Geef me mijn kind terug”. Marleen van der Loo, bekend van haar rol als de moeder van Ben X in de gelijknamige musical, mocht dit hartverscheurende nummer inzetten terwijl de violen op de achtergrond zachtjes meehuilden. Het lied kreeg geleidelijk aan meer body toen eerst Anne Mie Gils en daarna ook het kinderkoor mee kwamen invallen.  Langzaam werd de schare kindsoldaten zichtbaar en kreeg je als toeschouwer een mooi gevuld podiumbeeld terwijl de muziek een meer militant trekje kreeg. Alle registers werden opengetrokken en we werden volledig meegezogen in de emotie van het moment. Wat een heerlijk arrangement van Pol Vanfleteren en een schitterende uitvoering van de cast.

Het decor van “Muerto!”was uiterst sober. Geen rekwisieten, draaiende platvormen, luxe interieurs of flitsende schermen. “Muerto!” bracht een zwarte zaal met enkele platformen, doorgangen en trappen en verder niets. De enige uitzonderingen op deze regel waren de tafels en stoelen die netjes in en uit het decor kwamen geschoven. We zagen hierin een knipoog naar het minimalistische decor van de meest recente productie van “Fiddler on the roof”, alleen werkte die truc hier wel.

“Muerto!” werd een musical die een maatschappelijk verhaal wist te brengen en waar amateurs en professionals hand in hand op het podium stonden. Hij schetste een erg realistisch beeld van de miserie in de favela’s van Columbia zonder al te zwaarmoedig te worden. We zagen sterke acteerprestaties van Bram Van Outryve en Marjan De Gendt als respectievelijk Raul en Raquel ,al kon hun zangprestatie ons niet altijd overtuigen. We waren uiterst gecharmeerd van de prestaties van Marleen van der Loo, Anne Mie Gils en Steven Colombeen. Dit drietal droeg de voorstellingen leverden zowel op het gebied van acteren als bij de zang een puike prestatie. En zo heeft Vlaanderen er opnieuw een musical bij waar we trots om mogen zijn. 

< Sascha Siereveld >