Recensie Wouter Deprez | Hier is wat ik denk

Na een jaartje sabbatrust is hij er weer. Wouter Deprez’ nieuwste show “Hier is wat ik denk” was sterker, kritischer en dynamischer dan zijn vorige zaalshows. De fans kregen een Wouter te zien die trouw was aan zijn stijl, maar die dit keer geen blad meer voor de mond nam en leefde volgens het motto: “Je moet de dingen zeggen zoals ze zijn.” Hij keek dan ook met een verscherpte blik naar onze westerse maatschappij vanuit de ervaringen die hij in Zuid-Afrika had opgedaan.

Een jaar herbronnen in Zuid-Afrika had blijkbaar zijn vruchten afgeworpen. Bekeken vanuit een land waar de levensverwachting laag ligt, de criminaliteit hoge toppen scheert en de armoede dagelijks tastbaar is, ziet de “grote crisis” er toch net even anders uit. Het deed de crisis in Europa best wel relativeren. In “Hier is wat ik denk” deinsde Wouter Deprez er niet voor terug om die nieuwe inzichten als een spiegel aan zijn publiek voor te houden.

Deprez was gelukkig niet uitgegroeid tot “grote moraalridder”, maar bleef trouw aan zijn gezapige vertelstijl en de herkenbaarheid van zijn verhalen. De opvallendste verschillen met vorige voorstellingen waren dat hij meer interactie had met het publiek, openlijker kritiek gaf op het haastige leven in het westen en de opgefokte nood aan geldingsdrang en prestatiedrang en dat hij nog dynamischer op het podium stond dan vroeger.

Zijn periode in Zuid-Afrika en de relatie met zijn echtgenote waren de startpunten van de vele verhaallijnen. Wouter wist de uitverkochte zaal met boeiende verhalen mee te nemen op een herontdekkingstocht van de eigen maatschappij door de ogen van een Afrikaan. Het publiek hing werkelijk aan zijn lippen wanneer een nieuwe vertelling uitgewerkt werd.

En zoals we het gewoon zijn van Wouter, wist hij met een eenvoudige opmerking zelf de spanning te breken en spontaan een lach op de gezichten van zijn toehoorders te toveren. Niet zelden ging het om een blijk van herkenning. We zagen de man naast ons geregeld tussen het lachen door naar zijn echtgenote knikken met een uitdrukking van: “Ja, dat klopt. Bij ons is dat ook, hé.” of “Wij kennen toch ook zo iemand.”

“Hier is wat ik denk” leek soms een losse verzameling van bedenkingen, mijmeringen en situatieschetsen, maar uiteindelijk pasten alle puzzelstukjes toch weer netjes in elkaar. Wouter Deprez wist ons op vermakelijke wijze gerust te stellen in deze periode van “crisis”, waarschuwde uitvoerig voor de dealer-eigenschappen van de verzekeringsmakelaar, raadde aan om meer seks te hebben,  leerde ons dat liefdesliedjes geschreven door boekhouders toch realistischer zijn en gaf ons tenslotte als troost de wijze woorden van zijn grootvader mee: “Het is wat het is.”

 < Sascha Siereveld >