Recensie Eddie Izzard

‘The funniest man alive’ en ‘The Lost Python’ zijn maar twee superlatieven waaronder Eddie Izzard in het verleden bedolven werd. Hij vult met gemak Madison Square Garden maar internationale stand-up comedy in Vlaanderen is andere koek. Even leek het zelfs ‘Farce Majeure’ als men naar de halfvolle zaal keek. Zelfs niet met de hulp van een kort Engelstalig voorprogramma van Alex Agnew, zelf vorig jaar 5x het Sportpaleis uitverkocht en dit jaar in de running voor 3x volle zaal geraakte de voorstelling uitverkocht. 

Alex Agnew geeft er dit eind jaar de brui aan. Vanaf dan staat zijn metalband Diablo Blvd. op het voorplan. Maar het voorprogramma spelen van zijn idool én dit in het Engels te mogen doen, gaf hem toch slapeloze nachten. Dit was echter voor niets nodig want deze Antwerpenaar speelt met zijn vadertaal. En vooral met de accenten (Noord-Engels, Schots, Iers, Amerikaans). Hij had al aangekondigd dat hij ging putten uit materiaal van zijn eigen show. Het was voornamelijk het begin uit ‘Ka-Boom’ dat werd gebruikt, gecombineerd met knipogen naar de Fransen (zoals Robin Williams in ‘Live from Broadway’) en de essentie van groenten en nazi’s. Deze test was alleszins geslaagd maar snakt toch naar nieuw materiaal. 

Het niveau van Izzard daarentegen zwaaide als een Vliegende Hollander en gaf het geheel soms meer de indruk van een try-out dan van een definitieve show. Zo kwam zijn typerende chaotische aanpak en improvisatietalent de show niet altijd ten goede. Zoals iemand het in de wandelgangen verwoordde: “Ik was niet altijd mee.” Hij freewheelde er geregeld op los zodanig dat je de essentie soms door je hersencellen zag glippen. Dit was duidelijk andere koek dan vorige tournee ‘Stripped’ die meer afgelijnd was. 

Maar jazeker stond de avond vol met pareltjes, vooral als hij de combinatiekaart ‘geschiedenis – godsdienst’ uitspeelde. Zo zijn er in het verleden al geregeld interventies van ‘bovenaf’ geweest … of juist niet? Vraag het maar aan de onthoofde Charles I, een Engelse koning die dacht dat hij ‘chosen by God’ was. Of aan God zelf die een poging ondernam om het principe van vuur uit te leggen aan de voorhistorische mens of de essentie van het schrift aan de Oude Egyptenaren wou verklaren. En wat zou er zijn gebeurd indien ‘Lord of The Rings’ was gespeeld met pijp- of sigaretrokende hobbits, dwergen of elfen ? 

Hij prikte geregeld op de pensionering van de oude paus en op de dood van Magaret Thatcher en ging volledig in absurditeit bij de goldrush van mollen of de fotomodelcarrière van eekhoorns (‘You never see a blurry picture of a squirrel’). Hij gaf de fans geregeld een a-ha erlebnis door gewoon het gebruik van een paar klassieke trefwoorden in zijn betoog zoals ‘a flag’, ‘cake or…’, maar vooral, als bisnummer, door het vervolg, of was het een parodie?, op de ‘Death Star Canteen’-sketch. God, met als voornaam ‘Steve’, in een duikerspak, probeert de ‘penne all‘arrabbia’, gereserveerd voor Darth Vader, te bestellen. Bent u nog mee? 

‘Force Majeure’ is eigenlijk een term dat verwijst naar een onafwendbaarheid van natuurlijke gebeurtenissen zonder dat de mens hierop invloed kan uitoefenen. Met zijn show probeert Eddie Izzard dit wel te doen. Soms net iets te veel maar zoals hij zei: ‘Cake, death or life? I choose life’. 

< Danny Héroufosse >