Recensie dEUS | Indian Summer Festival 2013

Om dEUS aan het werk te zien moeten we tegenwoordig bijna steevast naar het buitenland. Daags na hun set in de Mezz in Breda stonden de Antwerpenaren 150 km op het Nederlandse Indian Summer Festival en dat kunnen we enkel een positieve evolutie noemen. Een makkelijke set was het echter niet, tachtig procent van het weinig talrijke publiek aan de Poprock stage bleek de muziek van Barman & co niet te kennen. ‘Ze zijn wel bekend hoor, maar vraag me niet om een liedje te zingen‘. Ach wat, moet kunnen.

dEUS trapt sterk af met ‘The Architect’ en we zien rondom ons toch enkele blikken van herkenning. Ondanks enkele technische problemen en weinig tourritme dit jaar staan de vijf opvallend relaxed te spelen en blijken ze de eerste nummers heel wat Nederlandse zieltjes voor zich te winnen. ‘Constant Now’ en ‘Instant Street’ doen het als vanouds knetteren en laten het beste Belgische rockexportproduct van zijn mooiste kant zien.

Toch zakt het weer even in bij nummers als ‘Girls Keep Drinking’ en ‘Sirens’ uit nieuwste plaat ‘Following Sea’. Het album blijft live een lastige noot om kraken door zijn atypisch karakter en de songs lijken maar niet in te passen in de set. Het publiek valt langzaam stil, tot dEUS verrast met Fleetwood Mac cover ‘Oh Well’.

Het tij lijkt zich dan weer te keren met een rommelig ‘Ghost’ waarbij de klank niet helemaal goed zat, al zat het dEUS weer helemaal mee bij een enthousiast onthaald ‘Suds and Soda’. Het vijftal spint de bekende song netjes en snerpend uit tot het bassist Alan Gevaert klaarblijkelijk even te veel wordt en plots over een draad struikelt. De band kan gelukkig zonder veel erg verder en sluit in schoonheid af met ‘Bad Timing’.

Eigenaardige set met een sterk begin en sterk einde. Nu alleen hopen op iets meer afwisseling op Les Ardentes, Main Square Festival en Cactus.  

< Catherine Gysels >