Recensie Cirque Ici

Negen jaar geleden stond Johann Le Guillerm voor het laatst met zijn voorstelling Secret geprogrammeerd op de Zomer van Antwerpen. Le Guillerm, wellicht een van de meest excentrieke artiesten die we tijdens de Zomer van Antwerpen zagen, blijft aan zijn voorstelling knutselen. Zagen we hem jaren geleden nog balanceren op de wijnflessenhalsen op schoeisel van een ridderharnas, dan kiest hij nu voluit om samen met zijn medewerkers hallucinante houten constructies op te zetten. Of hoe hij meer en meer opschuift naar beeldende kunst en installaties gemixt met acrobatische technieken. Dat maakt hem een uniek man.

Het zuchten, het zweet dat van hem afdruipt wanneer ie met volle kracht een constructie neerpoot met houten balken en koorden op het einde, de typische wat bevreemdende handgebaren en de duistere sound, samen met de twee lampen die via een blaasbalg die aan oude fototoestellen doet denken, de focus op het geheel legt, … deze voorstelling is knap in zijn esthetiek, dat wisten we negen jaar terug al, en werd nu opnieuw bevestigd.

De man neemt zijn tijd om de constructies – die vaak het gevecht met de zwaartekracht aangaan en nog opmerkelijk winnen ook – te bouwen. Dat maakt dat Secret zijn geheimen eerder traag prijsgeeft. Een act in de nok van de tent aan de trapeze krijgt bij hem wel een erg originele invulling. En voor het dansen tussendoor ensceneert ie een tornado op scène. Beweeglijker en golvender dan een buikdanseres vind je ze niet. Le Guillerm slaagt er ook in materiaal dat in se levenloos is tot leven te wekken. Magie. Het geheim van Secret is Le Guillerms kennis van wiskunde, wetenschap en geometrie.

En zo is Secret jaren later nog steeds een unieke voorstelling die zowel dromers – het publiek dat sowieso van circus houdt – als mensen die houden van zuivere wetenschap en wiskunde/geometrie kan boeien. Slimme bekeken dus van Johann Le Guillerm.

< Bert Hertogs >