Recensie Jeroen Leenders | Geen Idee

Wat hebben debielen die op het middenvak van de autostrade aan een slakkengang blijven rijden met het vaderschap, herten en een Belgische bierproefavond in Nederland gemeen? Inderdaad: geen idee. De nieuwe voorstelling van Jeroen Leenders kende zijn première in de Arenbergschouwburg en was meteen een schot in de roos. Meermaals lachten we tot tranen toe. De stand up comedian was nog maar net zijn publiek door de mangel aan het halen, met onder andere een kalende man (“de maan van de Arenberg”) tot ie plots focuste op een twintigjarig meisje vooraan.  Leenders wist dat die stoelen pas op het einde verkocht worden voor de late beslissers, en werd overdreven lief toen ze hem vertelde dat ze journalistiek studeerde.

Dat gevoel voor overdrijving, daar is Leenders een meester in. Ook in het oproepen van alledaagse situaties. Leenders heeft sinds kort twee koters: een zoontje die in 2010 geboren werd. Dit jaar maakte Veerle Walschaerts zijn koningswens – of boze dwergwens - in vervulling: een dochter zag het levenslicht. “Ze maken mij kapot.” zei de roodharige man onomwonden. “Ik droom van de remslaap als ik wakker ben.” gaf ie toe. Angsten heeft ie in de plaats van zijn zoontje die op ontdekkingstocht is en geen angsten kent zoals het risico van springen in de zetel. Het moest er eens van komen dat die uit de zetel zou vliegen en het hoofdje kennis zou maken met de eiken tafel. “Het kind vormde een brug tussen de zetel en de tafel. Ik dacht, ik koester dit moment.” zegt Leenders droog. Met verstomming ziet ie dat zijn vrouw ’s morgens nog over de energie beschikt – hun dochtertje moet ‘s nachts nog eten krijgen – om over de kleurencombinatie van de kledij die Leenders uitkoos voor zijn zoon, te zeuren.

Via een hilarische passage waarin ie de stelling “er zijn te veel herten in ons land” vakkundig onderuit haalde, ging het over in de “debielen” die volgens Leenders wél in de weg lopen. De man ergerde zich aan de files. “Iemand moet hier mee begonnen zijn?” vraagt ie zich steeds weer af. Druk kan hij zich maken in de Nissan Micra-bezitters die twee parkeerplaatsen innemen. Niet alle Nissan Micra-bezitters zijn dan wel debielen, maar het zijn wel debielen die die wagen kopen. Door de mangel haalde hij de chauffeurs die aan 50 per uur de autostrade oprijden om dan op het einde van de invoegstrook stil te staan met hun knipperlichten aan. Erger nog zijn die types die er in slagen om op de autostrade te geraken, in de war zijn over die drie rijstroken en beslissen om op de middelste te blijven.

Erg expressief wordt Leenders vervolgens wanneer ie uitlegt dat in het gat hangen van zo’n “debiel” niet werkt, ook niet als je met een Audi rijdt.  Zijn advies: “wie niet kan rijden, neemt best de bus of hangt zich op.” En dan is er nog de Hollandse gastronomie die het moet bekopen. Krijg maar eens aan een Nederlander uitgelegd waarom beenham en hesp niet hetzelfde is, en het not done is om bij een Belgische bierproefavond een Westmalle uit het flesje geserveerd te krijgen, … Het zijn stuk voor stuk hilarische taferelen.

Herkenbare situaties in combinatie met overdrijving: Jeroen Leenders’ ‘Geen idee’ is erg amusant en zal naarmate de reeks vordert wellicht nog aan scherpte en snelheid winnen. Of was die Nissan Micra in de Arenbergstraat van Leenders zelf?

< Bert Hertogs >