Recensie Re:Zeitung

Twee academiejaren terug werkten zes laatstejaars van P.A.R.T.S. op het materiaal Zeitung van Rosas. Die dansvoorstelling zag in 2008 het levenslicht en werd door 9 dansers gebracht. Net zoals toen tekent ook nu Alain Franco voor de live uitvoering op piano. Naast Bach kent de muzieklijst voornamelijk werken van Anton Webern en Arnold Schönberg. Nummers waarvan je via de ritmiek een duidelijke meetkundige lijnvoering kan distilleren. Niet zelden is dat die van de cirkel bij Anne Teresa De Keersmaeker.

Zeitung uit 2008 werd zo via compositie en improvisatie een nieuwe voorstelling. Die heet Zeitung/Fragments en duurde drie kwartier. Nu werkten de studenten verder op deze nieuwe basis waardoor Re: Zeitung ondertussen op 70 minuten afklokt. 70 lange minuten, want de voorstelling blijft een improvisatiebasis in zich hebben. De zes gaan aan de kant, vallen in, gaan dan per twee – vaak zijn dat de hoogtepunten – synchroon met elkaar dansen of dansen in groep.

Re: Zeitung doet zowel beroep op live muziek als op opnamen die Franco start. Wanneer hij niet aan het klavier zit, staat hij aan de kant, kruist de armen aan een ballet barre en ziet een danser al dan niet initiatief nemen.  Zijn wat afstandelijke, defensieve houding ten opzichte van wat de dansers brengen, contrasteert.

Re:Zeitung verwijst in het gestrekt met de armen en 2x 180 graden draaien naar Fase. De cirkelvorm ligt er helemaal dik op wanneer de dansers een koord afrollen en er een kwart tot halve draaibeweging mee doen, tegenwijzerszin terwijl de ander blijft staan.

Re: Zeitung laat nog steeds - letterlijk zelfs - veel open. Wanneer een nieuw nummer start, eindigt na enkele seconden al een start van een nieuwe choreografie. De dans volgt dus de muziek niet blindelings maar wil ook loskomen als kunstvorm met zijn eigen principes tijd en ruimte van wat de muziek haar oplegt. Voor een toeschouwer komt dat bevreemdend over. Verder wordt de dynamiek van een nummer niet altijd gevolgd en wordt danstaal opgestart terwijl de muziek zijn taal al lang aan het spreken is. Dan weer laat de danstaal het volledig over aan de muzikale taal, horen we enkel en blijft de scène leeg.

De uitputting bij enkele dansers, en de marge die anderen nog hebben, de blikken naar elkaar zoekend wie wanneer wat gaat doen, verraden dan ook dat Re: Zeitung zijn definitieve vorm nog (steeds) niet heeft gekregen. Wordt Zeitung zo eeuwig studiemateriaal met ruimte voor improvisatie? Archieffunctie en nieuwsbron in één?

< Bert Hertogs >