CD recensie Marco Borsato - Duizend spiegels

Drie jaar na “Dromen durven delen” is Marco Borsato weer helemaal terug met “Duizend spiegels”. John Ewbank stond weer garant voor tekst en muziek al kreeg hij voor “Samen voor altijd” de hulp van dochter Day. Opvallend bij deze plaat is  het grote aantal collega’s dat meegewerkt heeft. Na zes jaar zingt Marco opnieuw een duet met Trijntje Oosterhuis, rapper Gers Pardoel vergezelt Marco bij “Stem” en zelfs Ali B en Lange Frans maken hun opwachting. Het werd een cd met uptempo liedjes, rap, dance-invloeden en uiteraard ook gevoelige nummers zoals “Breng jij mij naar huis” en “Verlies”. De mengelmoes van stijlen en artiesten zorgen voor veel variatie, maar tegelijkertijd zorgt het er ook voor dat niet alle nummers van de eerste keer even goed in het gehoor liggen. Zo hebben we verschillende keren naar “Stem” moeten luisteren voor we het nummer echt naar waarde konden schatten.

“Het beste wat ik ooit had” is niet alleen de eerste track, maar ook de eerste single van het album. Het is zeker niet de meest diepzinnige tekst die John Ewbank ooit schreef, maar we hebben nu al een vermoeden dat het opzwepende ritme en de saxofoon tijdens de live-concerten van april en mei voor de nodige sfeer zullen zorgen. Voor “Alles wat stijgt” kunnen we dat helaas niet zeggen. De dance-invloeden en de elektronische klanken die hier gebruikt werden, passen niet echt bij Marco Borsato. 

Bij “Stem” hadden we oorspronkelijk iets gelijkaardig willen schrijven, maar na een paar keer luisteren hebben we de kracht van dit nummer gevonden. De start op orgel is vrij rustig en bijna sacraal tot er stilaan een beat komt en de rap van Gers Pardoel klinkt. Marco zelf gaat gelukkig niet rappen, maar houdt het daarentegen bij een krachtig statement: “Dit is wie ik ben. Dit is de persoon die je nooit echt hebt gekend.” Het is vooral wanneer je de tijd neemt om naar de tekst te luisteren dat je het belang van het nummer gaat inschatten. Het gaat over aanvaarden, trots en mogen zijn wie je bent. Een warme boodschap die door John Ewbank  en Gers Pardoel eigentijds verpakt werd. 

En wanneer we het over boodschappen hebben, kunnen we niet rond “Verlies”. Het nummer werd geschreven naar aanleiding van het leed dat Marco en John zagen bij de ouders die achterbleven nadat hun vijftienjarige zoon was overleden. Het start zacht met piano. Het wordt muzikaal aangevuld met violen en wat percussie maar barst nooit echt open. De instrumentatie heeft iets vloeiend, maar tegelijk ook iets tegendraads in zich. Ook vocaal voel je de kilte, de ingehouden woede en het verdriet, maar nooit het uitschreeuwen van de frustratie. Het is zo’n nummer waar iedereen bij het horen zijn of haar eigen verhaal bij heeft. Er zijn maar weinig liedjes in onze moedertaal die zo passend over verlies en dood gaan als “Verlies”. Het zou ons dan ook niet verbazen mocht dit nummer in een recordtijd opgenomen worden in de Uitvaart Top 20. 

Maar het is gelukkig niet allemaal kommer en kwel. “Bang voor water” is eenvoudigweg een liedje over verliefd worden. De blazerssectie zorgt hier mee voor een vrolijk ritme dat je spontaan doet meebewegen. Licht, frivool en met een positieve vibe is het een nummer waar je spontaan vrolijk bij wordt. “Terug” kent ook wel een positieve tekst, maar is muzikaal wat zwaarder. De beat is steviger en de stem van Marco Borsato klinkt ook harder. 

“De weg terug”, “Zoals je bent” en “Breng jij mij naar huis” zijn de zachte nummers uit “Duizend Spiegels”. Met John Ewbank achter de piano en het tedere stemgeluid van Marco Borsato passen ze perfect in de lijn van “Vaderdag”, “Nooit nog een morgen”, “Niemand weet” en “Onbewoonbaar verklaard”. “Ik zou het zo weer overdoen” zouden we ook in deze reeks kunnen gezet hebben, ware het niet dat Trijntje Oosterhuis meezingt. Zes jaar na “Wereld zonder jou” brengen ze opnieuw een emotioneel duet, maar de relatie zit duidelijk in een ander fase. Waar ze vroeger niet zonder elkaar konden, blikken ze nu terug op een verhouding die al voorbij is. Het is opnieuw genieten van het samengaan van de twee stemmen. Het is een zacht nummer dat in de samenzang toch voldoende power me krijgt om de stem van Trijntje goed te laten uitkomen. Het zou ons niet verbazen dit een volgde single worden. 

En dan is er nog “Samen voor altijd”. Het is het “papa met kind”-project van het album. John Ewbank werd bij het componeren van de muziek bijgestaan door zijn achtjarige dochter Day. Lange Frans krijgt bij het rappen de hulp van zijn vijfjarige zoon Willem Frederiks en Marco krijgt de steun van zijn tienjarige dochter Jada. Het klinkt allemaal een beetje klef. Noch de melodie, noch de tekst zijn van een erg hoogstaand niveau, maar het blijft wel hangen in het gehoor. Het is een lied dat aast op de moeder- en grootmoedergevoelens. Geef ons dan toch maar de dance-track “Muziek” met een stukje rap van Ali B. Daar worden we stevig wakker van. 

< Sascha Siereveld > 

De tracklist:

1. Het beste wat ik ooit had
2. De weg terug
3. Terug
4. Ik zou het zo weer over doen (met Trijntje Oosterhuis)
5. Stem (met Gers Pardoel)
6. Verlies
7. Zoals je bent (feat. Lisa Lois)
8. Bang voor water
9. Woorden
10. Samen voor altijd (met Jada Borsato, Willem Frederiks & Lange Frans, Day & John Ewbank)
11. Alles wat stijgt
12. Breng jij mij naar huis
13. Muziek (feat. Bag2Bank & Ali B)
14. Breng jij mij naar huis (feat. Showtek)