Hooverphonic op zoek naar imperfecte perfectie op nieuwe plaat Reflection

Hooverphonic bij je thuis een stuk van hun nieuwe plaat Reflection laten opnemen. Meer dan 180 kandidaten zagen dat wel zitten. Uiteindelijk werden er 3 huizen van fans weerhouden in België te Gentbrugge, Boom en Hasselt (+ een kerkje in Hoeselt) en 1 huis in Rachecourt-Suzémont in de Franse Champagnestreek. Concertnews.be sprak bijna tweeëntwintig minuten met Noémie Wolfs, Alex Callier en Raymond Geerts over die trip en het creëren van het nieuwe album.

Enkele quotes:

Alex Callier: “we zijn een heel geëmancipeerde groep. De mannen die koken. En de vrouwen … die doen niets … behalve natuurlijk fantastisch mooi zingen.”

Noémie Wolfs: “Ik heb me nooit als frontvouw gevoeld van de band. Omdat iedereen samenwerkt, omdat het een groep is, heb je iedereen nodig. Van zodra er een schakel ontbreekt, verandert heel die kettingreactie.”

Raymond Geerts: “In die huizen moest je niets creëren, je voelde al meteen de sfeer van het huis zelf. Dat kan je nergens anders verkrijgen zelfs niet in de meest gerenommeerde studio’s.”

Een gesprek over galm, over op zoek gaan naar de imperfecte perfectie of perfecte imperfectie, over een piano droogblazen met de haardroger, over oude micro’s testen en toch bij een nieuw en relatief goedkoop model uitkomen, over blauw dat qua kleur het best bij Hooverphonic past, over klavierinstrumenten extra karakter geven door hun geluid door de lucht te laten gaan en via een speaker op te nemen, over tinnitus die veel luider klinkt in de beklijvend stille Champagnestreek, kortom hoe Reflection uiteindelijk een ruwe popplaat werd met vintage 60’s sound in.

Noémie Wolfs komt pas na de eerste tien minuten aan het woord, niet omdat we vrouwonvriendelijk of zo zijn, maar wel omdat ze te laat was.

“Wij wachten niet op vrouwen die te laat zijn” zeiden we daarover. Noémie Wolfs: “Gelijk hebben jullie”.