Recensie Placebo

Denken dat Placebo (goed voor 5 trucks en 3 bussen on the road) anno 2013 nog een topper is van formaat is een misvatting. Tijdens hun vorige passage in het Sportpaleis (op 6 december 2009) verkochten de heren de concertzaal niet uit. En ook nu, na een intensieve campagne waar Live Nation Belgium de focus voor de zoveelste keer te veel op old marketing- technieken en traditionele media planning legde, kon het bordje sold out niet bovengehaald worden. Resultaat: 15 400 man in de zaal, vier blokken op de balkons niet verkocht, erg veel lege stoelen en veel ruimte op het middenplein. Hoewel de fans met 1000 meer waren dan in 2009 bleek het Sportpaleis nog steeds een maatje, bijna 20 procent, te groot. Pijnlijk.

Als we dan op zes december een van de meest kinderachtige persberichten waar zelfs Studio 100 zich niet aan zou wagen van het jaar ontvangen “Speculaas, chocolade, mandarijntjes én een bevestiging voor Rock Werchter 2014. Dat is wat deze ochtend ten huize Rock Werchter werd afgeleverd door de goede Sint en zijn vriend Piet.”, moeten we eens hartelijk lachen. De realiteit is heel eenvoudig. Ook de grootste concertorganisator van het land voelt de crisis wat zijn indoor concerten betreft. Live Nation Belgium maakte in 2012 in zijn jaarrekening een te bestemmen winst van 1.301.021 euro terwijl dat het jaar ervoor nog 1.757.678 euro was. Om kort te zijn: vorig jaar zag het bedrijf zijn winst met meer dan 35 procent dalen. Maar zoals wel vaker in de business, doet iedereen vrolijk alsof er niets aan de hand is. Een media- en persbeleid wordt niet in vraag gesteld. Persverantwoordelijken die niet antwoorden op (kritische) mails van journalisten doen hun job uitstekend. De gepriviligeerde (partner)media/embedded journalists behouden hun privileges of zien hun privileges nog uitgebreid. Business as usual dus.  Niets aan de hand. Kop in het zand.

Hetzelfde geldt voor Placebo. Hun jongste album Loud like love dat dit najaar verscheen, haalt de top 50 Beste albums die dit jaar verschenen volgens het toonaangevende NME niet.  Het optreden in Antwerpen werd een doorslagje van wat de band eerder deed in Hamburg.  Routineus dus met andere woorden. Blijken Brian Molko en co ook meermaals zin te hebben om de vierde muur (het doek is weliswaar doorschijnend maar het blijft een vierde muur) op te trekken tussen henzelf en het publiek (onder andere tijdens Space Monkey), en voel je de publiekssfeer meteen zakken. Ook erg veel fans op het middenplein trouwens die de veiligheidstips om de handen in de zakken te houden, naast zich neerleggen. U hield massaal het fototoestel boven om het concert zo wazig mogelijk vast te leggen, al dan niet door een flash te gebruiken.  U was weer in uiterst passieve doen. U bent Belgisch en dus a priori een rotpubliek. Meeklappen tijdens Scene of the Crime, u deed er niet aan mee omdat het ritme te moeilijk was of u doorhad dat de clappings op tape meeliepen. Bij Twenty years bleek de strijkstok van de violiste een minder dynamisch ritme te volgen dan wat we uit de speakers te horen kregen …

Toegegeven, sommige songs klonken qua arrangement goed en er viel weinig af te dingen op “Too many friends” dat begon op viool, waarna de piano inviel en vervolgens gitaren en drums.  De bas mocht dan weer volledig het laken naar zich toetrekken bij Rob the bank. Maar qua tekst is de song te banaal, te repetitief. Niet zelden maakte een aanstekelijke piano riff van Stefan Olsdal het verschil, zoals in Song to say goodbye. Als Placebo al min of meer het publiek voor zich wint dan is het wel op het einde van de set met dat nummer waaraan Meds voorafging.

Moet u voor Placebo naar Rock Werchter 2014?

Neen, u moet niets. Nooit. Eigenlijk vinden we Placebo ook niet de ideale band om op een wei die afkoelt en waarvan je gek wordt van de vochtigheidsgraad te zien.

Ons advies, for what it’s worth: wacht zo lang mogelijk af met kaartjes kopen voor grote rockfestivals. Zelden geraken ze nog lang op voorhand  uitverkocht. Vergelijk met de omringende landen wat er daar te beleven valt. In het buitenland krijg je soms een beter menu voorgeschoteld (en een enthousiaster publiek) voor een betere prijs dan in eigen land. Ga onder die kerktoren vandaan, kies voor verandering, vernieuwing en niet voor het voorspelbare …

< Bert Hertogs >