Recensie Nigel Williams bekent

Met de verkiezingen in zicht, kon politieke humor niet ontbreken tijdens “Nigel Williams Bekendt ”. De comedian verweeft het doorheen zijn programma dat niet in te delen valt in hoofdstukken, alles loopt door elkaar. Je vraagt je zelfs af waar de opwarming stopte en de voorstelling echt begon.

“Telkens wanneer ik Annemie Turtelboom zie, wacht ik of de Dalmatiërs niet passeren. De Wever heeft zo hard zijn best gedaan om populair te worden. Hij is afgevallen. En wat blijkt? De populairste politicus is… Maggie De Block. Haar neus groeit naar binnen. Ssssssssssss p.a: inderdaad want ge hoort ze niet meer. Obama: vroeger hoorden we de Amerikanen “I have a dream” zeggen, nu heet het “I have a drone”“ klonk het scherp en met de uitdrukking “zand erover” werden ook de aanhangers van ecologie door de mangel gehaald op het einde.

Een bezoek aan het ziekenhuis, dat werd de inspiratiebron voor Nigel Williams’ jongste voorstelling Nigel Williams Bekendt.  Een nieuwe knie moest de Vlaams-Britse comedian laten steken. Hij woont al langer in België dan ie over de Noordzee woonde, hoewel de Radio 1’s van deze wereld hem nog steeds – blijkbaar tegen zijn zin ook – blijven inschakelen als de man om te contacteren voor een mening in UK-aangelegenheden.  Of die bizarre vraag die hij kreeg om een columnreeks in de Tijd te schrijven over de financieel economische crisis terwijl hij ab-so-luut geen specialist is. De media mochten het ontgelden dus: “Het succes van VTM verklaard? Hoe minder dat je weet hoe gelukkiger dat je bent.” Of de ontzettend saaie dia avonden vroeger die we nu geruild hebben voor fotosets op Facebook.  Bizar. 

Epidurale verdoving daarvoor koos ie toen hij zijn knieprothese kreeg. “Dat is voor vrouwen die te lui zijn om gewoon te bevallen.” zegt hij daarover. 

Met zes op een kamer: “vroeger ging ik met plakkaten rond waarop “Alle macht aan het volk” stond. Maar nu ik het volk heb leren kennen, vind ik dat geen goed idee meer” zei Williams die verwees naar zijn kamergenoten waaronder een Verlichte Geest uit Hoboken die Brad Pitt wel erg intelligent vond omdat hij vloeiend Duits spreekt in de gedubde Duitse versies. 

“Verzuurd? Dat zijn we niet, we zijn gewoon lastig.” wist Williams en Antwerpenaren met een dikke nek? “Neen, we zijn ons gewoon extreem bewust dat we niet in uw dorp wonen.” Nigel Williams speelde een thuismatch en kon dus volledig in zijn dialect praten. Een voordeel zodat er zeker geen spraakverwarring zou ontstaan zoals in Moorslede of was het nu Moorsele? Feit is dat de comedian het West-Vlaams zo overdreven kon nadoen, dat het een verse modderbrij aan klinkers leek die dreigde te blijven kleven aan de rode zetels van het CC Merksem.   

Williams was in zijn sas, ook voor een toch wel bizarre zaal als dat van het CC Merksem. De zaal heeft namelijk drie blokken zetels in een boog rondom en je moet als artiest dus meer dan ooit iedereen betrekken en over en weer wandelen. Dat lukte, vooral het linkerblok bleek over toeschouwers te beschikken die erg vreemd lachten, enkelen met een hoog piepend geluid.  Dan weer poseerde de comedian voor een fan die met flits een foto wou nemen. “Je hebt toch betaald. Je kan altijd op een ander moment luisteren.” klonk het. 

Platte humor bleek goed aan te slaan in Merksem en ook stereotiepen deden het. Met “Panda’s zijn te lui om te ‘poepen’. Vandaar dat je ze binnenkort in Wallonië vindt.” verwees hij naar de politieke hetze van vorig jaar rond deze beesten. 

Over de mobiliteitsproblemen in Antwerpen: ““70” op de Ring betekent 70 mm.“

Over ons nationaal elftal wist hij: “De Rode Duivels zouden even goed de Bruine Beren kunnen heten. Als er dan al een blanke tussenzit dan heet die nog wel … De Bruyne, die een rosse blijkt te zijn.” 

De Berlijnse Muur, het hek tussen Texas en Mexico, de watermuur van Europa: Lampedusa en Syriëstrijders waren enkele stevige thema’s die hij niet in de weg liet liggen. 

Ook de consumptiemaatschappij mocht eraan geloven.  Zo zei Williams dat onze koopdrift als een pijnstiller werkt ook al hebben we alles (“iemand die zijn garage nog gebruikt om de wagen in te zetten, met al die rommel er in?”) 

Conclusie 1: “de wereld is naar de kloten.” 

Conclusie 2: “luister nooit naar celebrities.” 

Eindconclusie:  bij momenten voelt het aan alsof Williams van de hak op de tak springt. Vreemd ook dat ie bevestiging nodig heeft doorheen de show om te zien of een bepaald genre humor werkt. Los daarvan overtuigde hij het publiek, bleef hij de verschillende blokken goed uitspelen tegenover elkaar, maar vooral: met zijn maatschappijkritische humor hield Nigel Williams geen blad voor de mond. Of hoe “Stuck In The Middle With You” van Stealers Wheel dat we voor en na hoorden, perfect de voorstelling samenvat:  “Well, I don‘ know why I came here tonight. I got the feeling that something ain‘t right. […] Tried to make some sense of it all. But I can see it makes no sense at all.”

De werkelijkheid (al dan niet uitvergroot) is een grap op zich waarbij het moeilijk is om er over te gaan.

< Bert Hertogs >