Recensie Tegen de sterren op LIVE

Tegen de sterren op Live is tijdens het carnavalweekend goed voor 4 keer 3500 toeschouwers in de Lotto Arena, “Het Sportpaleis van den Aldi” of beter nog “de conciërgewoning van het Sportpaleis”. Die laatste “synoniemen” hebben we niet zelf bedacht, ze zijn van Guga die in de huid kruipt van Alex Agnew. Hij, Nathalie Meskens én Jonas Van Geel gingen met het grootste applaus lopen. De gehele cast, dansers, live band (met de papa van Clara Cleymans aan de klarinet trouwens) en crew kreeg achteraf een niet meer dan verdiende staande ovatie. Met wat geluk én indien de agenda’s van de artiesten met elkaar matchen, wordt dit een vaste afspraak en klassieker in het carnavalweekend. De live show heeft alvast dat potentieel.

Politiek, religie, het koningshuis, seksuele geaardheid, binge drinking onder jongeren, de media, reclameboodschappen, maar vooral ook het showbizzwereldje zelf in zijn hemd zetten, ...: “Tegen de sterren op” is op zijn zachtst gezegd altijd al een gedurfde onderneming geweest, zeker wanneer het programma op een commerciële omroep wordt uitgezonden. Net daarom bleven we met grote verwondering naar dit programma kijken. Zo’n show werkt ook enkel als er geen taboes zijn, en artistieke vrijheid centraal staat. Productiehuis Studio 100 zit achter de succesformule en laat de artiesten ook vakkundig K3, hun sterproduct nota bene, door de mangel halen. Het minste wat je kan zeggen is dat Gert Verhulst en Hans Bourlon een zeer open blik hebben en meesters zijn in zelfrelativering.  Dat laatste is trouwens een kracht, een sterkte, waarvan we mogen hopen dat sommige andere commerciële producenten en spelers binnen de muziek-en evenementensector die ook ooit eens gaan vinden.

Jonas Van Geel mocht als Borsato al meteen de spits afbijten, de showtrucs boven halen en – stuntelig - de nok in vliegen tijdens zijn parodie op “Ik leef niet meer voor jou”. Trekt ie zijn microfoon weg, dan hoor je hem nog nauwelijks zingen. Meteen knal tot de essentie. De showbizz houdt mensen iets voor: het live gehalte van concerten is vaak lager dan wat men ons probeert wijs te maken.  Guga is veruit de beste stemmenimitator van het gezelschap. Elk typetje dat hij brengt staat er.  Als Geert Hoste kan hij niet om Maggie De Block en de panda’s “voor die prijs wou ik ze in kleur in plaats van zwart wit” heen. Als Bartel Van Riet stond hij dan weer stil rond het leven in de stad waar het toch wel warm kon zijn. Dus ging hij op zoek met het publiek naar een eenvoudige oplossing. “Spijtig dat Bartel zijn optreden zo kort was” liet een lezeres ons met een knipoog weten op onze Facebookpagina. Annemie Struyfs (Nathalie Meskens) haar “Amaai!” op het einde, vat alles nochtans zowat samen.

In de jury van “So you think the voice got talent van Vlaanderen vs. Waes” ging Guga als Sergio Herman op zoek naar een smaak-bomma’tje. Die vond hij in de bomma van Familie (Chris Van Espen). Héérlijk was Guga als Raymond Van het Groenewoud (“Vlaanderen boven”), Ozark Henry (“Sacrifice”) met Amaryllis (Clara Cleymans), Alex Agnew, Gunther Lamoot én uiteraard Jan Becaus. Tijdens die laatste parodie kreeg de imitator geheel terecht trouwens twee keer applaus waarvoor ie droogjes, volledig in zijn rol, het publiek dankte. Met “België, dat is ons land” knipoogde hij naar het voormalig anker van VRT Nieuws die erom bekend stond om bijzinnen te gebruiken, en zaken haarfijn uit te leggen. Ook het Oxford Engels haalde hij boven toen hij “Slongs Dievanongs” las. Een duplex interview deed ie verder nog met Greet De Keyser (Walter Baele) die hoogst persoonlijk vooruitblikte op het bezoek van Obama aan ons land op 26 maart 2014. Héérlijk.

Een rode draad doorheen de show was “verstaanbaarheid” en “articulatie”. Nathalie Meskens parodieerde het Antwerps rapfenomeen in “Klapt gelijk mij”. Ian Thomas (Jonas Van Geel) die auditie deed voor “So you think the voice got talent van Vlaanderen vs. Waes” kreeg van de jury de vraag of hij broers had. “Ièn (1) Thomas. Twiè (2) Thomas. …” Ge-ni-aal.

Natalia’s presentatiewerk tijdens de MIA’s vroeg ook om een parodie. Meskens heeft meer dan haar Kempense tongval beet. De beweging, de mannelijkheid, de lach, … van haar BV: ze is het 100% én uitvergroot . “River deep mountain high” bracht ze op de jurytafel om Ian Thomas te tonen waarnaar ze op zoek ging bij kandidaten. Verder parodieerde ze ook “I’ve only begun to fight” en “Pokerface” dat vrij vertaald werd naar “Pokketeef” tussen Natalia (Meskens) en Lady Gaga (Cleymans) en als één van dé classics van het televisieprogramma geldt.

Clara Cleymans probeerde Ozark Henry’s (Guga) gewauwel te vertalen naar het Nederlands. Al bleek die vertaling niet zo zuiver: “Am I losing you now?” werd “en de poes zegt miauw” en “I’m your sacrifice” werd “iets met rollend ijs”. Walter Baele kwam er bij als Stef Kamil Carlens om het duet “Knocking on heaven’s door” te brengen. Maar samen bleek het ook niet al te best verstaanbaar. Guga stak dan weer de draak met de stem van Jonas Geirnaert en bleek ook geen hoge pet op te hebben van Bart Cannaerts timbre. Walter Baele bracht als Elio Di Rupo “dat is toch Vlaams?” op de tonen van “Alors on danse”. Stromae was trouwens al even sterk vertegenwoordigd in deze show als pakweg tijdens de Stromia’s een tijd geleden met verder nog “Formidable” (Chris Van Espen als Stromae en Walter Baele als Koning Filip) en “Papaoutai” (Tine Embrechts als de halve onechte bastaardzus van Koning Filip).

Wat “schoffelen” voor Will I Am Vermandere was, klonk dan weer voor de bomma van Familie als “Everyday I’m shufflin’” terwijl Van Espen zich in het zweet werkte om de choreografie na te doen. De imitator scoorde het meest als Jani Kazaltzis terwijl hij enkele toeschouwers er van langs gaf om hun kledijkeuze. Hij had het gevoel op een bedrijfsfeest van Spullenhulp te zijn … Touché.

Maar dé hoogtepunten van de show tekenden we op wanneer het gezelschap all the way ging én los er over. In het Klagerfestival bijvoorbeeld dat ongetwijfeld ondertussen als format op zich sterker is dan het origineel, vermoeden we. “Hij speelde accordeon” werd “hij zwierde me op de bon” door Christoff (Jonas Van Geel), “Tulpen uit Amsterdam” werd “Turken uit Pakistan”, “Een eigen huis, een plek onder de zon” klonk plots als “Een eigen zaak die winsten maken kon”, “de oude man en de zee” heette “Bedank het OCMW” via Tine Embrechts. Ella Leyers was Lindsay in “’s nachts na tweeën” en kaartte het onveiligheidsgevoel aan. Op de tonen van Guantanamera hoorden we “Schuld op de Walen” en Clara Cleymans mocht als Laura Lynn de treinvertragingen aan de kaak stellen. “ De finale van dit blok kondigde zich aan in “Doe het liever in’t zwart. Dat doet nu toch iedereen. Wij gaan van zijn leven. De staat nikske geven.” op de tonen van “Laat de zon in je hart”. Dé finale van het eerste deel was voor de Romeo’s (Guga, Jonas Van Geel en Chris Van Espen) met hun “we hebben hele grote libido’s. Viva de hetero’s!” Verder in de show mocht Saartje Vandendriessche (Tine Embrechts) het lijstje homo’s die in de media actief zijn, en dat waren er heel wat, afhaspelen. “Choco’s!” klonk het scherp.    

Samen met Ella Leyers (Josje) en Nathalie Meskens (Karen) parodieerde ze vooraan het tweede deel ook K3. Oya Lélé werd “Naar de Carré” over onbezorgd blijven feesten en drinken, “Heyah Mama” klonk hipper dan ooit in “YOLO, You only live once”. Ook daar werden de drie als party animals afgeschilderd met lyrics als “Grand Marnier, en een Red Bull wodka of twee”, “Josje flirt met alle mannen aan de toog.” en “Wij blijven drinken tot we straalbezopen zijn.” Maar vooral: het las als een terechte aanklacht tegen binge drinking.

Ella Leyers mocht als Miley Cyrus door de strobalen van Will I Am Vermandere en Aldegonde op haar discobal komen terwijl Embrechts’ linker wang vakkundig werd opgeblonken en Leyers tijdens “I am twerking your old man” de daad bij het woord voegde. Eindigen deed de show zoals ie begonnen was, met Jonas Van Geel die de drie ‘klankskes’ bovenhaalde die nodig zijn voor een concert van Milk Inc.  ‘Klankske’ drie bleek “Bubbelbad”, maar deze keer vermoedde Regi dat Vanelderen Elke met Filip Vandueren in het bad zat. “Ik heb daar personeel voor om het vuile werk op te knappen” klonk het laconiek. Hi-la-risch.

Clara Cleymans mocht als Amaryllis al hameren op articulatie en verstaanbaarheid. Als Selah Sue mocht ze finaal de puntjes op de i zetten, op de klinkers én de tweeklanken.

Tegen de Sterren op Live in twee woorden, met slechts 1 klinker samenvatten? “How Jong!”

< Bert Hertogs >

Op 15 mei 2014 staat Guga in de Antwerpse Arenbergschouwburg