Recensie De Biecht van Liszt

“De mensen die naar mij komen luisteren, die kennen niets van muziek.” We hadden van Warre Borgmans wel een sympathiekere reactie verwacht. Gelukkig was het een opmerking van zijn alter ego. In “De biecht van Liszt” kroop hij namelijk in de huid van de teleurgestelde en soms verbitterde Franz Liszt. We leerden de negentiende eeuw kennen door de ogen van deze componist. En terwijl Warre de poëtische tekst van Geert Vermeulen als een monoloog opvoerde, zorgde de virtuoze pianist Vitaly Pisarenko voor de soundtrack. Het werd een combinatie van een toneelstuk en een recital waar de muziek jammer genoeg niet altijd de plaats kreeg die ze verdiende.

We kenden Warre Borgmans vooral van zijn komische vertellingen, maar in “De biecht van Liszt” mocht hij zich van zijn serieuze kant laten zien. Hij vertolkte de rol van de oude, zieke Franz Liszt die ons in afwachting van de komst van zijn dochter Cosima meenam op een tocht door zijn leven. Hij vertelde hoe de jonge Franz Liszt door zijn vader werd opgevoerd als wonderkind om voor de rijken van Europa te spelen. Hoe hij later moest strijden om door diezelfde groep aanvaard te worden. We maakten kennis met de vrouwengek Liszt en met zijn visie op zijn collega componisten. We werden geïntroduceerd in de moeilijke relatie met Cosima: de dochter die hij tegelijk haat en ongelooflijk lief heeft. 

“De biecht van Liszt” was niet bepaald lichte kost. De teneur was, net als het leven van Liszt, vaak erg somber. En toch kon het verhaal ook erg boeien. Schrijver Geert Vermeulen had soms erg poëtische zinsneden gebruikt en zo kreeg het geheel iets plechtstatig. Trouw aan de tijd van toen zaten er ook enkele korte fragmenten in het Frans tussen. Warre vertolkte zijn rol met veel overtuiging en een sterke mimiek. We waren erg onder de indruk van zijn prestatie. Hij wist zijn personage de grandeur te geven die hij verdiende, maar tegelijk ook de kleine kantjes en de onzekerheden goed uit de verf te laten komen. 

Warre Borgmans werd daarbij geholpen door een erg efficiënt lichtontwerp. Op de intieme momenten werd er een fijne spot op Warre Borgmans en Vitaly Pisarenko geschenen en verdween de rest van het podium in de donkerte. Op momenten van grootsheid en bravoure, werd Warre van onderuit belicht met een felle spot zodat er achteraan een grote, imposante schaduw ontstond. Het klikt misschien niet echt spectaculair, maar het werkte perfect. Het was sterk in zijn eenvoud, goed getimed en wist de juiste sfeer te zetten. Tenslotte speelde Warre Borgmans  zijn monoloog zonder decor. 

Al zouden we hier kunnen argumenteren dat het pianospel van Vitaly Pisarenko als muzikale decor fungeerde. De Oekraïense virtuoos verbaasde iedereen met zijn uitvoeringen van Liszt. Hij wist steeds de juiste toon te zetten en zo mee de sfeer te bepalen terwijl Warre zijn verhaal bracht. Soms was het jammer dat Warre door het pianospel van Vitaly zijn tekst bracht omdat we nog aan het genieten waren van kunsten van Vitaly op de vleugel. Maar dit was nu eenmaal het concept van de voorstelling en eigenlijk sorteerde het wel het juiste effect. Mocht men effectief gewacht hebben tot elk stuk volledig was uitgespeeld, zou het tempo van de voorstelling nog trager hebben gelegen en dat was niet wenselijk geweest. 

< Sascha Siereveld >

Gespeelde muziekfragmenten:

Rhapsody No 11 in A minor S244/11 (Liszt)

Sonata in H-moll S 178 (I Lento Assai) (Liszt)

Gondoliera S 162 (supplement Année 2: Italië) (Liszt)

Sonata in H-moll S 178 (Il Andante Sostenuto) (Liszt)

Liebesträume, S 541 (Liszt)

Vallée d’Obermann S 160

Caprice for violin in A minor Opus 1, nr 5 (Paganini)

Canzonetta for Salvator Rosa S 161.3 (Liszt)

Valse Impromptu S 213 (Liszt)

Spozalizio S 161.1 (Liszt)

Hungarian Rhapsody nr 2, S 244 (Liszt)

Canzona from Venezia e Napoli S. 162 (Liszt)

Polonaise in E, S 233/2

Nocturne nr 19,  opus 72 no 1 (Chopin)

Dante-symfonie (Liszt)

Tristan and Isolde, S 447 (Wagner)

Ich möchte Hingehn, S 296 (Liszt)

Tannhäuser Ouverture (Wagner)

Weinen, Klagen, Sorgen, Zagen S 179 (Bach-Liszt)

Freudvoll und leidvoll S 280 (Liszt)

Sonate in H-moll S 178 (Ill Allegro Energico) (Liszt)

Danse Macabre S 555 (St-Seans – Liszt)

Zwei Kirchenhymnen, S 669 – Ave Maris Stella (Liszt)

Sanctus (from Liszts Requiem) (Liszt)

Die Walküre (Wagner)

Après une lecture de Dante: Fantasia Quasi   Sonata S 161 (Liszt)

Sonata in H-moll S 178 (Ill Allegro Energico) (Liszt)