Recensie Ziggy Marley

Speciaal voor Ziggy Marley, zoon van, was de Ancienne Belgique gehuld in marihuana rook en de bekende rode, gele en groene reggae kleuren. Een verbazingwekkend goed concert van de oudste zoon van Bob en Rita Marley, die altijd de ‘zoon van’ zal blijven, maar die geheel op zijn eigen manier de Marley roots voortzet.

Het moet niet makkelijk zijn om als oudste zoon van een wereldberoemde artiest een eigen carrière op te bouwen. Zeker als het ook nog eens dezelfde muziekstijl als die van je vader is. Bob Marley is ruim 30 jaar na zijn dood nog altijd de meest bekende reggae artiest. Met name door de indrukwekkende documentaire Marley, die in 2012 uitkwam, kwam hij weer in de aandacht. Zijn zoon David Nesta, die hij de bijnaam Ziggy gaf vanwege een speciaal loopje, kwam daar ook naar voren en heeft er misschien aan bijgedragen dat hij nu weer van de aandacht van Marley liefhebbers kan genieten. 

Zijn nieuwe album Fly Rasta die op 14 april uitkwam, was dan ook erg goed getimed. Ook de toevoeging van de stemmen van The Melody Makers (zijn eerste familieband, onder andere bekend van de hit Tomorrow People) inclusief Cedella Marley, Sharon Marley en Rica Newall zorgt voor extra aandacht. Fly Rasta is inmiddels al Ziggy zijn vijfde studio album waarop hij zijn popachtige stijl met toevoeging van rock en rap voortzet.

De AB was niet eens uitverkocht, maar de sfeer was geweldig. Dat kwam misschien ook wel door de pretsigaretten die hier en daar werden opgestoken, en die ervoor zorgden dat de zaal gehuld was in een kleurige rook. Het was net of het voor een avondje getolereerd werd, want op het moment dat Ziggy Wild and Free aankondigde met de woorden “I see marihuana trees”, staken verschillende mensen in het publiek lachend hun joint in de lucht. 

Het geluid was perfect afgesteld, waardoor oordopjes voor een keer niet nodig waren in de AB, en het was onmogelijk om stil te blijven staan. De ene na de andere swingende song werd gespeeld door Ziggy en zijn 9-koppige band en aangevuld met een aantal covers van zijn vader. Die hij verassend goed speelde, met hier en daar een aangeplakte jamsessie en opvallend was hoe zijn stem op die van zijn vader leek. De zaal genoot er enorm van en zong woord voor woord mee. 

Nadat Ziggy en zijn band na de bis van het podium verdwenen, begon het in de AB. Een oorverdovend gefluit dat minstens 10 minuten aanhield. De lichten waren al aan en de achtergrondmuziek was al opgezet. Het leek erop dat het concert was afgelopen. Maar niets was minder waar, na een hele poos geschreeuw, gefluit en geroep kwam Ziggy stralend het podium weer op. Zijn muzikanten en achtergrondzangeressen keken verbaasd de zaal in en genoten van de AB die als één man “Ziggy” riep. Lively Up Yourself van zijn vader en Justice werden nog gespeeld en met de woorden “Thank you Belgium, we love you!”, verdween hij van het podium. Even dik 2 uur lang, food for the soul. 

< Zaïde Bil >