Recensie Beyond the tutu

Beyond the Tutu gaf ons een overzicht van ballet door drie stukken uit te voeren: La Bayadère… The kingdom of shades, Made Man en Tyll. De voorstelling toonde ons niet alleen hoe ballet is geëvolueerd, maar gaf ook het kunnen van het menselijk lichaam weer.

Beyond the Tutu werd ingezet met La Bayadère… the kingdom of shades – choreografie door Cynthia Harvey naar Marius Petipa. De eerste ballerina kwam het podium op en wordt gevolgd door 23 andere danseressen. Samen vormden ze een ketting van ballerina’s die simultaan, in hun prachtige tutu’s, het ballet uitvoerden. We zagen een redelijk klassieke vorm van ballet, en er heerste een sprookjesachtige sfeer op het podium.  Een beeld dat ook de niet-kenner vandaag van ballet heeft: elegante ballerina’s, tutu’s, roze pointes, klassieke muziek, ingewikkeld voetenwerk en uiterste concentratie. 

Made Man – choreografie door Nicolo Fonte – biedt een antwoord op het klassieke ballet van The kingdom of shades. In plaats van een 24 vrouwelijke ballerina’s en één man, zagen we nu het omgekeerde: 11 mannen vergezeld door één vrouw. De feeërieke sfeer verdween, en een Aziatische setting werd gecreëerd door moderne muziek en kleding. Het men only-ballet draagt losse t-shirts en losse rokken. Made Man kwam veel krachtiger over dan het klassieke The kingdom of shades, maar toen de mannelijke dansers hun rokken uit deden en in speedo verder dansten, zagen we dat ook de mannelijke delegatie elegant kon zijn. 

Ons favoriete stuk van Beyond the Tutu was de slotscène van Made Man. Gedurende het hele stuk zitten er twee figuren bijna bewegingsloos aan de zijkant, terwijl de andere ballerina’s het beste van zichzelf geven. De oplettende toeschouwer heeft hen zeker ook opgemerkt en was aan het wachten tot zij actie zouden ondernemen. Ons wachten werd beloond met een duet van Joëlle Auspert en Alain Honorez. De dansers, de muziek en het licht creëerden samen een zekere spanning op het podium, waardoor het duet enorm elegant en intiem was. 

Doordat The kingdom of shades en Made Man onderdelen van grotere balletproducties zijn, hebben we hun verhaallijn niet helemaal begrepen. Dat stoorde echter niet, omdat we konden genieten van een knap staaltje ballet en we de stukken in het idee van Beyond the Tutu konden plaatsen. 

Het derde en laatste onderdeel was Tyll – choregrafie door Alexander Ekman. Aan de hand van dans, video- en geluidsfragmenten gaf Tyll ons informatie over de basis van ballet. We gaan terug in de tijd en leren over Louis XIV, de basisgrammatica en de basispassen. We zagen hoe ballerina’s de passen repetitief inoefenden en hoe ze opluchtend zuchtten wanneer de repetitie ten einde was. Ondertussen hoorden we getuigenissen van ballerina’s over hun angsten om fouten te maken. Maar zagen we ook zelfspot toen het circuskoppel (Cristina Casa en Ion Aguirretxe) het podium opkwam, hun ballet foutloos uitvoerde, terwijl de andere ballerina’s het verwonderde publiek speelden? Of was dat een uiting van kritiek naar de oppervlakkigheid van ballet, omdat het publiek enkel de voorstellingen ziet en niet de oefening, de repetitie, concurrentie en de strijd die eraan zijn voorgegaan? 

Beyond the Tutu is een mooie voorstelling die ons laat proeven van de verschillende vormen van ballet. We raden deze voorstelling daarom zeker aan mensen aan die nog niet van ballet geproefd hebben. Maar ook de balletliefhebbers zullen deze voorstelling smaken. 

< Melissa Vermeulen > 

Info: https://vlaamseopera.be/nl/#!/producties/beyond-the-tutu