Recensie Nele Goossens t zal wel zijn

Een huwelijk dat op de klippen loopt, is eigenlijk de ideale gelegenheid om jezelf een tweede kans te geven. Maar hoe krijg je als alleenstaande moeder alles geregeld? Hoe ga je om met de vaak goed bedoelde bemoeizucht van je omgeving? Hoe kan een tros bananen en een fles witte wijn je helpen om aan een date te geraken? Vragen genoeg voor cabaretière Nele Goossens om haar nieuwste voorstelling “’t Zal wel zijn” mee te vullen. Voor het decor en de attributen was ze alvast te raden gegaan bij de Teleac-cursus “Creatief met ananasblikken”.

Goed begonnen, is half gewonnen. En Nele Goossens had haar opkomst alvast niet gemist. Met heel veel schwung schoot ze uit de startblokken en bracht ze de voorstelling gelijk op kruissnelheid. “Ik wil dat u vanavond vooral van mij geniet”, was het motto van de show. Nele ontpopte zich tot een spraakwaterval en nam haar publiek mee naar de wereld van de alleenstaande moeder. De situaties waren herkenbaar en de hersenkronkels vaak absurd. Vooral de vrouwen uit het gezelschap konden zich erg goed inleven in de verschillende verhalen. 

Met name het stuk waarbij de verwachte verkoop avond van cosmeticaproducten plots toch iets anders bleek te zijn, was bijzonder geestig. We voelden de plaatsvervangende schaamte en zagen onszelf al mee aan de tafel zitten met tantes en buurvrouwen terwijl de zoemende speeltjes werden rondgegeven. Als publiek mochten we ons niet alleen mee inleven, er werd hier ook interactie verwacht. Nele Goossens sprak wel vaker haar toeschouwers rechtstreeks aan en wist daarbij aardig te reageren op hun antwoorden, ook al waren die niet altijd wat ze vooraf verwacht had. 

Het was alleen erg jammer dat een deel van de grappen uit de show toch net te voorspelbaar bleken en de voorstelling wel wat diepgang miste. Het was entertainend, maar ook niet meer dan dat. Sommige overgangen waren te abrupt en het leek wel of twee losstaande delen gewoon met wat lijm aan elkaar waren geplakt. 

De liedjes uit de show hadden leuke teksten met hier en daar een heerlijk absurd tintje,  maar jammer genoeg net iets te weinig melodie.  Haar ode aan de bakker was absurd, maar haar zangstem kwam er wel geweldig tot zijn recht. Nele Goossens heeft een goede stem, wist ze ook te gebruiken en dat compenseerde voor een deel het gebrek aan kunde op de piano. 

< Sascha Siereveld >