Recensie L homme cirque

Wie dacht dat mannen niet kunnen multitasken, geeft David Dimitri alvast lik op stuk. De Zwitser staat in zijn eentje garant voor de belichting, streepje muziek en theater, podiumwissels, kledijwissels, acrobatieën en stunts. Hij is artiest en circusdirecteur tegelijkertijd en in alles zijn autonome zelf. Hij houdt voeling met het traditionele circus maar neigt ook naar het nouveau cirque wat hem tussen twee werelden brengt. De kracht van theater toont ie door jong en oud tot de verbeelding te spreken. L’homme cirque is dan ook een voorstelling geworden die zelfs geroutineerde toeschouwers van circusvoorstellingen doet dromen en verbazen om soms ogenschijnlijk eenvoudige zaken. Net daar zit de kracht ook van deze voorstelling: in zijn magie.

In het universum van Dimitri is een (turn)bok een paard. En hoewel het toestel niet levend is, blijft ie constant er tegen praten alsof het een echt paard is. Die verbeeldingskracht werkt aanstekelijk zodat niet alleen de jongsten op den duur een paard zien. Meermaals doet hij het publiek ook lachen, wanneer hij in hachelijke posities terecht komt bijvoorbeeld. Het moet gezegd: hij haalt alles uit een solo voorstelling, en kan zo de held en underdog tegelijkertijd spelen. Dat ie de zoon is van de bekende Zwitserse clown en mimespeler Dimitri, merken we meermaals in deze voorstelling. Dimitri had trouwens ook inbreng tijdens de creatie van de solovoorstelling van zijn zoon.

Tuimelingen en finaal een salto van op een draaiende loopband, een streep accordeonmuziek, met de trompet, liggend op de opgespannen koord voor het koorddansen een melodie spelen, David Dimitri doet het allemaal. Ronduit hilarisch is het moment wanneer hij zichzelf begeleidt op de darabuka (een kleine trom) door met de vingers op het vel te tokkelen en zo de spanning op te bouwen van de act die hij zelf opvoert: koorddansen.

Van schoeisel verandert hij terwijl hij zichzelf oplegt om in evenwicht te blijven. Dan weer zien we het geheim rond koorddansen: hij legt een extra zool en verband rond de enkel waarmee hij meer grip krijgt in zijn acrobatensloefjes (die wat weg hebben van tutu’s). Op het koord gaat hij zowel voor een voor- als achterwaartse salto. Géén zekeringen, géén vangnet onder hem. Het publiek houdt de adem in wanneer hij van zinnens lijkt om te gaan touwtje springen op het koord. Grappig én spannend tegelijkertijd is de act met de wip en het ingenieuze systeem hoe hij tegengewicht vindt om de nok in te kunnen vliegen.

Finaal haalt hij een oeroude circustruc boven en lanceert ie zichzelf als levende kanonbal. Een act die hij vakkundig opbouwt tot een spannende climax waarbij iedereen de adem inhoudt tot de lont helemaal opgebrand is tot onderen...  We denken dan dat we de finale gehad hebben, waarop Dimitri ons op het verkeerde been zet door (wat erg veel voorstellingen doen om te onderstrepen dat de cirkel rond is) terug dezelfde handeling te herhalen als in het begin van de voorstelling. Niet zo bij hem. Afscheid neemt hij van ons met het publiek op de achtergrond terwijl hij een high wire-fie (een selfie op een kabel om op te koorddansen) als aandenken maakt.

Prachtige voorstelling die schittert in zijn (ogenschijnlijke) eenvoud, die begeestert, je doet lachen én je in spanning houdt. Magisch, indrukwekkend en verfrissend.   

< Bert Hertogs >

L’homme cirque speelt nog t.e.m. 30 augustus 2014 van dinsdag tot en met zaterdag op de nieuwe locatie van de Zomerbar, aan de Sloepenweg. (dichtbij het Noordkasteel). Er zijn nog tickets beschikbaar voor sommige data. Deze voorstelling is uiterst geschikt voor kinderen. Een aanrader!