Recensie Plopshow Het Sprookjesboek

De jongste Plopshow en het Sprookjesboek kwam perfect op tijd naar Antwerpen. De show draait om een sprookjesboek dat een beetje verdrietig is. Perfecte timing is dat omdat de Boekenbeurs net van start is gegaan. Storm, de boekenworm, schrijft Klus een brief. Samen zal ie met zijn vrienden naar een Grote Mensenhuis trekken – wat best een riskante onderneming is voor kabouters – om het probleem op te lossen. Lui is er dit keer niet bij, die heeft de kaboutermazelen en staat vol met rode stippen. Minstens twee weken moet ie daarom in bed blijven. De voorstelling kreeg ook lichtjes een griezelige toets toen Plop even een spook mocht spelen om het boek op te beuren. Perfecte timing van Studio 100 dus op een namiddag voor Halloween.

“Kabouter Smal. Ik ben blij je te zien maar ik had Lui verwacht.” zo antwoordt Walter De Donder als Plop wanneer Hilde Van Hulle als Smal het podium op komt. En ook die andere keren dat ie de kabouter met “Hopelijk is hij in een wakkere bui. Hier is hij dan: Kabouter Lui” aankondigt, komt telkens een andere kabouter op het toneel. Het is Klus die de postzak draagt en weet dat Lui ziek is. Maar Klus heeft zo zijn eigen manier om de post te verdelen: hij gooit alles op de grond. Iedereen moet zelf zijn post maar uitzoeken. Waarom Lui van dat werkje zo moe kan worden, begrijpt Klus dan ook niet.

De kabouters steken van wal met het Ploplied dat, hoe kan het ook anders, een aangepaste tekst kreeg. Lui is er niet, dus die kan niet in slaap vallen. En de tekst in de eerste strofe wordt dan ook “En ik ben Smal. Ik dans van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat” in plaats van “En ik ben Lui : ik slaap van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat”. Smal blijkt een uitnodiging voor de “Miss Kabouterverkiezing” ontvangen, Kwebbel niet. Al snel ontdekt Klus dat er ook een brief voor hem bij zit, en zo start het avontuur dat hen brengt tussen de boeken. Het decor heeft wat weg van Tomorrowland 2012, de visuals van het Sprookjesboek, met hoofd, ogen en neus dat uit een rechterpagina komt, is een sterk staaltje van de grafische afdeling van Studio 100. Ook de emoties die het hoofd toont: huilen, jammeren, lichtjes opgebeurd geraken, neutrale gezichtsexpressie tot pure blijdschap,…. de ogen, wenkbrauwen en vooral ook de mond, zijn knap getekend en komen erg waarheidsgetrouw over. De grijze snor die het gezicht van het boek heeft, doet vermoeden dat de stem ingesproken werd door Anton Cogen (o.a Commissaris Migrain in Mega Mindy) terwijl Storm de boekenworm een stem krijgt dankzij Peter Thyssen.

Aangekomen in het huis, hebben de kabouters niet veel tijd om het Sprookjesboek op te beuren. De kabouters spelen Roodkapje na, en nadien een iets spannender ‘sprookje’,…  Los van het gekibbel tussen de kabouters bij elk sprookje, is het boek niet helemaal tevreden. Een brede glimlach zien we het niet maken, terwijl Klus – handig als ie is – lekker misbruik maakt van de situatie en een kabouterkus bij Smal weet te scoren terwijl hij Kwebbel – zogezegd per ongeluk – is vergeten in het stuk.

Maar liefst negen liedjes zitten er in deze Plopshow die zo’n zeventig minuten duurt, en daarmee perfect getimed is voor de allerjongsten. Opvallend luid vonden we de muziek in de Stadsschouwburg, niet zelden kwamen de beats van de Plopnummers er stevig door. Die overstemden de vele geklingel-geluidjes van de honderden Plopmutsen die de kindjes in de zaal aan hadden.

Tijdens de Kabouterfanfare delen de kabouters het publiek op in drie groepen, de Ratsers, Kletsers en Boemers. Fijne taal-knipoog stellen we vast wanneer Kwebbel zich aansluit bij de groep Kletsers. Wanneer het woord “Klets” te horen is, staat de middenbeuk op en gooit het de handen in de lucht terwijl het dat woord uitroept. Rechts doen de ratsers dat bij Rats, en de linkerkant van de zaal doet dat bij Boem. Stevig opspringen zien we de kindjes dan weer doen tijdens “Hopsa” terwijl “Daar zijn vrienden voor” de Vrolijke Vrienden van deze generatie kids lijkt geworden. Mooi om zien, al die mama’s, papa’s en hun kroost die inhaken en meewiegen en dat allemaal om finaal de Kabouterdans mee te dansen.  

Of hoe de Plopshow 2014 zich het best samenvat in een songtitel van Plop: “Wat een feest!” en Kwebbel uiteindelijk de show niet moest redden. Want ik zal eens iets zeggen hé…

< Bert Hertogs >

De setlist:

1. Het Ploplied
2. We gaan op reis
3. Wat zou ik wensen?
4. Laat ons dansen
5. De kabouterfanfare
6. Hopsa
7. Wat een feest!
8. Daar zijn vrienden voor
9. Kabouterdans