Recensie Wouter Deprez met Slijk

Met “Slijk” bracht Wouter Deprez een komische voorstelling over Wereldoorlog I. En alsof dat nog niet educatief verantwoord genoeg was, kregen we ook nog eens een cursus West-Vlaams voor beginners. Meer moest dat niet zijn. Voor u nu massaal in de pen kruipt om bij de redactie te reclameren dat WOI geen onderwerp is om over te lachen, kunnen we u nu al gerust stellen: het historische gegeven van deze gruwelijke oorlog werd met het uiterste respect behandeld. En toch hebben we tijdens “Slijk” erg hartelijk kunnen lachen om de insinuaties en beelden die Wouter weer op zijn publiek los liet.

De insteek van de voorstelling was dan ook goed gevonden: De kleine Wouter Deprez krijgt in het eerste studiejaar de opdracht om een spreekbeurt te maken over “De eerste wereldoorlog in ons geliefde dorp Geluwe”. Bij wie kan hij dan beter te raden gaan dan bij zijn grootvader die deze periode uit de geschiedenis zelf als klein ventje heeft meegemaakt? Aanvankelijk wil zijn opa er niet over praten, maar tijdens steeds langer wordende wandelingen door het dorp komen uiteindelijk heel wat herinneringen en verhalen terug naar boven. 

Met de verhalen op zich werd niet gelachen, integendeel. De getuigenissen over wat zich allemaal in dit dorp afspeelde, werden met erg veel respect behandeld. Om de authenticiteit van de getuigenis en de historische waarde van deze verhalen optimaal weer te geven, bracht Wouter deze stukken in het West-Vlaams. Speciaal voor de anderstaligen liep er op het achterdoek simultaan een vertaling naar het Standaardnederlands mee. Het waren vaak erg beklijvende stukken die het dorpsleven tijdens de bezetting goed wisten te illustreren. Om de dramatiek van deze momenten verder te onderstrepen, voorzag contrabassist Kristof Roseeuw deze passages van een passende muzikale begeleiding. 

De humor van “Slijk” zat hem in de beeldende wijze waarop Wouter de naïviteit van zijn jonge ik gestalte wist te geven. We zagen Woutertje zo aan de hand van zijn grootvader door het dorp wandelen. Bekeken vanuit de logica en de fantasie van een kind leidden bepaalde delen uit de verhalen van opa nog wel eens tot verwarring. En daar wist Wouter Deprez zijn publiek op enthousiaste wijze mee te nemen in grappige avonturen die zich gingen afspelen in het hoofd van de jonge Wouter, rare verbanden en Babylonische spraakverwarringen. Het resultaat was vaak hilarisch. 

We hadden nooit gedacht dat we zo hard konden lachen om het woord “hamsteren”. Maar wanneer je als kind je hamsters, Nicole en Hugo, gaat observeren om zo zelf te proberen te achterhalen wat “hamsteren” juist betekent, kan je daar toch echt wel verkeerde conclusies uit trekken die dan op hun beurt een hele ander kijk op de start van de oorlog kunnen opleveren. En zoals we dat van Wouter konden verwachten, werd dit beeld volledig uitgewerkt met de nodige lachsalvo’s tot gevolg. 

Met “Slijk” wist Wouter Deprez een evenwicht te brengen tussen: respect voor de geschiedenis, het vertellen van een belangrijk verhaal, liefde voor de grootouders, knipoogjes naar de actualiteit en een grote dosis humor. En als kleine bonus kregen we ook nog een cursus West-Vlaams. Wat is het soms toch heerlijk om in een theaterzaal te mogen zitten. 

< Sascha Siereveld >