Recensie Geert Hoste LOL

De vijfentwintigste theatershow van Geert Hoste heet LOL. Een erg ambitieuze titel, want die staat voor “Laughing Out Loud” wat zoveel betekent als hardop lachen. Hoste koos wijselijk niet voor LMFAO (Laughing my fucking ass off) dat “ik lig in een deuk van het lachen” betekent. Het lijkt er namelijk sterk op dat de conferencier met de jaren softer is geworden en ja toch ook wel een tikkeltje voorspelbaar. Nochtans is er in ons land en in de wereld dermate veel gebeurd. Nieuwsfeiten die op zich al hilarisch zijn. De ingeweken Antwerpenaar gebruikt dan ook eerder het fileermes terwijl wij net houden van de hakbijl in de actualiteit zetten, harde, scherpe humor en kritiek uiten. Voor die stijl koos Hoste nauwelijks.    

Opkomen doet ie steevast door stevig in de handen te wrijven en zijn parelwitte tanden bloot te lachen. “Fabiola!” is zijn eerste woord en meteen laat ie duidelijk verstaan dat haar overlijden ook in deze conference zit. “Een groot verlies” vindt hij het vermits ons land nu in een keer een derde van zijn koninginnen verloor. Het is zelfs een van de zeldzame momenten in de show waarin ie heerlijk scherp wordt. “Volgens mij was ze al langer dood, hé. In China hebben ze ontdekt dat er gepensioneerden in de diepvries lagen zodat de nabestaanden op die manier hun pensioen konden opstrijken. Volgens mij…” zo suggereert ie fijntjes dat het koningshuis – dat al door financieel moeilijke tijden zou gaan, wat op zich goed was voor enkele grappen – hier nog wat centjes kon uithalen. Hij stelt dat die dreigende black out en diepvriezers die dan ontdooien, uiteindelijk de doorslag moet betekend hebben om het overlijdensnieuws te onthullen.

Het koningshuis, veruit een van zijn favoriete onderwerpen, moet het vervolgens ontgelden wanneer ie de slechte relatie tussen de huidige koning Filip en zijn vader koning Albert II uitlegt en meldt dat die laatste nog weinig in ons land vertoeft. “Hopelijk (h)erkent hij zijn zoon nog wanneer hij terug in het land is. Want pas op, hij (h)erkent zijn kinderen niet allemaal.” is meteen een sneer naar de vorige koning die halsstarrig blijft weigeren om zijn buitenechtelijke dochter Delphine te erkennen.

Nog zo’n klassiek onderwerp, is de politiek. Van het vlindereffect maakt ie het vlinderdaseffect: “Wanneer Elio in Wallonië aan zijn vlinderdas komt, stormt het in het Antwerpse stadhuis.” Maar ook de PS moet het ontgelden. Het ontslag van Jean-Charles Luperto, de voorzitter van het Waals Parlement, is voer voor wilde fantasieën. Zijn Vlaamse evenknie, Jan Peumans, ziet Hoste niet meteen in staat tot weet ik wat in de toiletten van een tankstation aan de autostrade. “Hij zou niet eens tot aan de lavabo komen!” stelt de cabaretier. Het afschakelingsplan moet er verder ook aan geloven. “In ontwikkelingslanden gaat de elektriciteit van zelf weg. Wij gaan een plan uitdokteren om zelf het licht uit te doen.” vat ie de absurde situatie samen. De 65000 liter smeerolie, goed voor 4 tankwagens, die plots weg is uit Doel 4 zonder dat iemand dat heeft gemerkt, roept bij hem erg veel vragen op. Als het oliepeil van je wagen zakt, begint er een rood lampje te branden en op den duur geeft het een geluidsignaal, weet ie. Het kan er dan ook niet in bij Hoste dat zo’n systemen niet geïnstalleerd zouden zijn in een kerncentrale.   Van het FANC, het Federaal Agentschap van de Nucleaire Controle, naar Safety First is dan ook maar een kleine stap, een makkelijk bruggetje.

Ook de trends van 2014 snijdt ie aan, zoals het achteruitkijkspiegelhoesje en insecteneten. Hoste stelt zich voor hoe het er in zo’n restaurant aan toe gaat. Dat moet beslist een lopend buffet zijn volgens hem. Al dacht ie toen ie in Antwerpen kwam wonen, dat ze in de koekenstad al langer insecten aten. Vermits Antwerpenaars “ik wil mier” op restaurant zeggen.  Jeroen Meus ziet ie een nieuwe bestseller schrijven: “Maden in België”. Fijne subtiele taalhumor gebruikt ie hier die we wel kunnen smaken. Andere onderwerpen: gecoöpteerde senatoren (waar hij weliswaar wat flirt met het populisme dat ze te veel verdienen voor wat ze doen), het leger, IS, (het gebrek aan) verkiezingsslogans, de Rode Duivels (de weggesmeten 300 000 euro voor een hotel voor de spelersvrouwen dat niet gebruikt werd), de Porsche van Joy Donné – volgens Hoste heeft ie niet alleen een valse nummerplaat, ook een valse naam die perfect past in de aftiteling van een pornofilm -, en schetst die ook een wat karikaturaal beeld van politici. Wanneer ie het liefdesspel tussen Maggie de Block en haar man Luc inbeeldt, toont de conferencier zijn  ongebreidelde fantasie en gevoel voor overdrijving.

De indexsprong omzetten in een –letterlijke – choreografie doet Geert Hoste tevens om te eindigen door een lied a capella te brengen. Op safe spelen doet Hoste dus. Mocht de elektriciteit in de zaal uitvallen door een black out: hij zou nog steeds verstaanbaar zijn. Op safe spelen, het gold ook voor de ganse show. Volgend jaar toch maar voor LMFAO gaan, Geert?

< Bert Hertogs >