Reisverslag Peter Pan the neverending story in Singapore

Woensdagmiddag, 15 uur. Bagage ingecheckt en klaar om te boarden. De start van een avontuur. Vierentwintig uur later en 7 tijdzones verder staan we aan de ingang van een indrukwekkend theater op het vakantie-eiland Sentosa in het zuiden van Singapore. Binnen enkele ogenblikken heb ik een afspraak met Angel, PR-verantwoordelijke van Resorts World Sentosa, die me mee zal nemen in een nieuw avontuur: de backstage rondleiding bij ‘Peter Pan: The Never Ending Story’…

Concertnews.be is deze keer ver gegaan voor een fotoverslag en een review/interview: meer bepaald 11.000 km. Stipt om kwart voor vijf komt Angel me ophalen aan de ingang, en enkele ogenblikken later sta ik tot mijn eigen verbazing op het podium van deze spektakelmusical. Ondertussen wordt er al volop gerepeteerd. Nee, niet meer voor deze productie, want op 20 januari valt hier in Singapore immers het doek voor de laatste maal, maar wel voor de voorstellingen in Moskou, de volgende stad waar deze productie halt houdt.

Op het podium maak ik kennis met de eerste van de Belgische hoofdrolspelers in deze – en daar mogen we best fier op zijn – van oorsprong Belgische productie: Saartje Van Houtte. Deze spring-in-‘t-veld ken je zeker al van haar vorige grote rol in ‘Assepoester: Het Tamelijk Ware Verhaal’. In deze voorstelling van vandaag (8 januari) zal Saartje twee rollen spelen: Mrs. Darling (de moeder van Wendy) en Mermaid (de zeemeermin). Saartje neemt me mee achter de schermen van deze productie en laat me zien waar de kledingwissels en de make-up gebeurt. Terwijl we staan te praten over de bruisende activiteit die plaats heeft in de coulissen tijdens een voorstelling komt ook Nordin De Moor ons vervoegen…

Nordin, in de Belgische musical-scene geen onbekende – hij speelde mee in o.a. ‘Oliver!’, ‘Belle en het Beest’, ‘Robin Hood’, ‘Shrek’ en onlangs ook nog in de spektakelmusical ’14-18’. Nordin zet in deze productie ook twee rollen neer: Mr. Darling (de vader van Wendy, en de man van Mrs. Darling) en Smee (het hulpje van Captain Hook). Twee sterk uiteenlopende personages, zodat Nordin zijn veelzijdigheid extra uit de verf kan laten komen. Hij neemt me nog dieper mee in de gangen achter de bühne, en neemt me mee naar de plaats waar de kappers verantwoordelijk zijn voor de pruiken en kapsels. Terwijl zijn ‘persoonlijke’ stylist zich concentreert op de voorbereiding van zijn haren (deze moeten gezien de pruikenwissel volledig platliggen), ben ik getuige van het vele werk dat een andere kapster steekt in de voorbereiding van de pruik van Captain Hook.

Captain Hook, nog een rol die in Singapore wordt vertolkt door een Belg: Wim Van Den Driessche. Wim is een oude rot in het musicalvak en schitterde al eerder in producties als ‘The Sound of Music’, ‘Jekyll and Hyde’ en ‘Les Miserables’. In deze laatste musical speelde Wim de rol van Javert. Ook in deze musical laat Wim zijn veelzijdigheid zien en laat hij het Aziatische publiek ook kennismaken met zijn sterke zang. Wim beschikt als hoofdrolspeler in ‘Peter Pan: The Never Ending Story’ over een eigen loge, en laat deze met veel plezier ook even aan mij zien.

Terwijl de ‘behind-the-scene’ rondleiding langzaam tot haar einde komt, komen Saartje en Nordin er ook weer bij, en we vleien ons neer in de luxueuze stoelen van de VIP in de theaterzaal. Een unieke kans om met deze drie Belgische toppers eens te praten over de wijze van musical-maken in Azië en hoe deze verschilt van de Europese werkwijze. De Aziatische cultuur is immers – veel meer dan de Europese – doordrenkt van strikte regels en strakke procedures. Tot mijn grote verbazing wijzen de acteurs mij echter niet zo zeer op verschillen, dan wel op gelijkenissen.

Behalve het feit dat er veel meer personeel rondloopt achter de schermen van een Aziatische productie (zou de veel lagere personeelskost daar voor iets tussen zitten?), is vooral de enorme lijst aan handtekeningen die de acteurs moeten zetten hen bij gebleven. Voor elk klein aspectje van een productie, gaande van de snelheid waarmee een podiumlift stijgt of daalt, of de kwaliteit en het aantal treden van een trap waarmee je vanuit de zaal op het podium geraakt, wordt de mening/het advies van de acteurs gevraagd. Wij, als Europeanen, denken dan spontaan aan verzekeringskwesties en dergelijke, maar in Singapore heeft het daar helemaal niets met verzekeringen te maken. ALLES STAAT IN HET TEKEN VAN DE VOORSTELLING, en de producenten vragen voor alle faciliteiten en details de mening van de acteurs. Als de acteurs tevreden zijn, dan is de eerste stap naar een succesvolle voorstelling alvast gezet.

Nog een voorbeeld van ‘extreem’ gedrag dat wijst op de voorrang die gegeven wordt aan de voorstelling, de productie, en de repetities: het opruimen van de zaal tussen twee voorstellingen op dezelfde dag. Op zaterdag en zondag worden twee voorstellingen opgevoerd. Ook typisch aan de Aziatische wijze van theaterbeleving is dat ze allemaal een grote zak popcorn en een halve liter cola mee de zaal in brengen. Het gevolg daarvan is een ‘slagveld’ dat tussen de twee voorstellingen moet worden opgeruimd. Niet zo eenvoudig in dit mooie theater met een tapijt als vloerbedekking…

Tussen twee voorstellingen, terwijl de acteurs op of achter het podium nog bezig zijn met voorbereidingen, kleine repetities e.d. wordt dan ook het theater geveegd met stoffer en blik, zodat het klaar is voor de volgende voorstelling, maar vooral OM DE ACTEURS EN DE PRODUCTIE NIET TE STOREN. Misschien toch nog iets waar we in België iets van kunnen leren.

Het interview komt tot een einde, want Wim, Saartje en Nordin worden verwacht in de Green Room voor de briefing die een voorstelling voorafgaat. Ik neem afscheid, maar kijk alvast uit naar de voorstelling die enkele uren later plaats zal vinden. De blik achter de schermen, en het enthousiasme van de acteurs hebben me nog meer geprikkeld om dit spektakel te zien…

Na voorstellingen in België, Nederland, het Verenigd Koninkrijk, Dubai en nu ook Singapore, doet deze productie later dit jaar ook nog Rusland (Moskou) en Frankrijk aan. Uniek aan de voorstellingen in Singapore was wel dat de productie herwerkt werd voor een theater – in tegenstelling tot een arena, waarvoor de productie origineel gemaakt werd – waardoor de lawaaierige turbine uit het stuk verdwenen is.

Over het stuk zelf kan je uren discussiëren. Er zullen ongetwijfeld voorstanders en tegenstanders zijn. Onze hoofdredacteur en onze vaste musicalredacteur zagen het originele stuk bij de voorstelling in Vorst Nationaal in 2012 en waren niet helemaal overtuigd. Ik ben zelf een andere mening toegedaan. Hoewel je je vragen kan stellen bij de nummerkeuze die soms wat vergezocht is, of waar de link niet altijd duidelijk is, moet je dit spektakel in zijn context plaatsen en enkel beoordelen op de kwaliteit van de productie en de kwaliteit van de zang/acteerprestaties en het effect dat deze twee aspecten hebben op het publiek. De aanpassingen die gebeurd zijn om het stuk vloeiender te maken en het publiek betrokken te houden bij de verhaallijn hebben geloond!

En het minste wat je kan zeggen is dat het publiek alvast laaiend enthousiast reageert. De interactie met de zaal wordt gecreëerd door personages in de zaal te laten lopen – zowel voor, tijdens als na de voorstelling – en door o.a. Peter Pan ook boven het publiek te laten zweven. De vele kinderen die deze voorstelling bijwoonden, beleven het verhaal alsof ze er midden in staan, en dat vind ik een prestatie. Kinderen zijn immers een enorm moeilijk publiek!

Een leuke anekdote: in Singapore wordt na elke voorstelling een ‘Meet & Greet’ georganiseerd voor de eerste 20 mensen/gezinnen die zich aanbieden met merchandise. Elke dag weer andere personages die het publiek aan de uitgang komen groeten, maar wel leuk voor de bezoekers!

< Bert Noble >

Playlist:

1. You Raise Me Up (Josh Groban / Westlife)
2. One Day I’ll Fly Away (R; Crawford / N. Kidman)
3. Forever Young (Alphaville)
4. Kiss From A Rose (Seal)
5. Angels (Robbie Williams)
6. Dreamer (Supertramp)
7. Largo Al factotum (Rossini)
8. Our House (Madness)
9. Almost There (Shirley Bassey)
10. In The Shadows (The Rasmus)
11. Take The Long Way Home (Supertramp)
12. Wild Boys (Duran Duran)
13. I Am Sailing (Rod Stewart)
14. Oh My Love (Katyana Ranierl)
15. Nessun Dorma (Puccini)