Recensie 100 jaar magie Disney On Ice

Meer dan 26 000 toeschouwers verwacht de Lotto Arena dit weekend voor wat ondertussen een traditie is geworden: Disney On Ice. Thema dit jaar is “100 jaar magie” wat garant staat voor de grootste ijsshow die Disney on tour heeft. De productie heeft zestien trucks nodig. Er is vuurwerk, er zijn special effects met vliegende elementen, maar vooral er is véél, zeer veel te zien op het ijs: met maar liefst 65 (sprookjes)figuurtjes uit 18 verhalen, is het van begin tot einde de ogen uitkijken. “100 jaar magie” is een straffe show, met prachtig romantisch kunstschaatsen in duo (paarrijden), tot geweldige massascènes in formatie ijsschaatsen (synchroonschaatsen). Verbluffend noemen ze dat.

Mickey, Minnie en Donald Duck laten er geen gras over groeien wanneer de eend met de machine die het ijs moet effenen panne heeft. Een magische lamp komt tevoorschijn waar al snel de geest uit komt. We zijn aanbeland bij Aladdin en de wonderlamp. “Zo’n vriend als ik” zien we, en in geen tijd volgen tientallen blauwe geesten die dé formatiedans der formatiedansen uitvoeren, in elkaar gehaakt de cirkel rond gaan. Springen over het lijf van de ander terwijl die met de rug naar achter gebogen parallel met het ijs schaatst, haasje over op het ijs, springen, dan weer samen perfect getimed een achterwaartse salto maken,... De jonge kinderen rondom ons weten niet waar naar eerst te kijken. En eerlijk? Wij zelf ook niet. De handen van de kids zijn nog niet van elkaar na een applaus of het volgende applausje staat er al aan te komen.

Kosten noch moeite heeft deze “100 jaar magie” gespaard. Na Nemo volgt het prachtige verhaal van Belle en het Beest, nog steeds een klassieker, dat voor de nodige romantiek zorgt en de eerste lifts van de avond (eerst met 1 hand, dan beide handen aan haar middel) toont. Het thema van Belle en het Beest is nog maar net weggedeemsterd of Assepoester komt met haar prins op het ijs waarna een zeer sterke Ariel volgt die met het gezicht op enkele centimeters van het ijs rondgetold wordt door haar prins op de tonen van “Ik wil eens zien waar de mensen zijn”.  Aladdin en Yasmine volgen op “Vlieg met me mee”. Net zoals in onze jonge jaren toen Disney On Ice nog uit 1 groot verhaal bestond in Flanders Expo – jongeren tegenwoordig kunnen de aandacht niet meer behouden voor zo’n lange story vandaar dat Disney nu kiest voor korte impulsen en verhaaltjes – zwiept Yasmine even in een snelle kür onder de arm door van Aladdin om een kleine, snelle spiraal te maken met het lichaam. Indrukwekkend en rimpelloos uitgevoerd. Technisch gezien, qua kunstschaatsen, is dit veruit een van de beste shows in jaren, maar ook een van de meest veelzijdige en ja misschien ook een van de moeilijkste.

Pocahontas’ “Kleuren van de Wind” en Sneeuwwitjes “Eens komt een prins voorbij” maken dat het totaal aantal prinsessen en prinsen van deze show op 12 uitkomt.   De pauze gaan we in terwijl we allerhande kunstschaatsers in traditionele klederdracht (zoals Thaïs, Japans, Chinees, Turks, Schots en Russisch, waarbij de laatste man onverwacht onderuit gaat tijdens het folkloristisch opspringen) op de tonen van “It’s a small world after all” waarbij het arrangement steeds een tikkeltje anders klinkt wanneer we bij een ander land zijn terechtgekomen.

De spanning naast ons giert door de kinderkeeltjes, want onze buurmeisjes zijn de gelukkigen vanavond die een ritje op het ijs wisten te scoren tijdens de start van het tweede deel. Een van de jongste meisjes (zo’n 6 jaar schatten we) houdt constant de hand voor haar mond tijdens dat ritje uit pure verbazing. Héérlijk is het om een kind zo van dichtbij te zien genieten. Ze kijkt haar ogen uit wanneer Mickey en Donald Duck en de anderen rond haar schaatsen. Wanneer ze terug naar haar plaats gaat en bij mama en papa komt, blijkt het enthousiasme nog groter dan we aanvankelijk dachten.  Ze wil meteen haar verhaal doen hoe geweldig ze het wel vond, tot Japie Krekel haar aandacht trekt op het ijs. We zijn ondertussen aanbeland bij Pinokkio’s “Als er eens een ster verschiet”. De fee vliegt over het ijs in een ster om er halfweg te landen.  De sfeer is er een die wat carnavalesk over komt, vooral met die aanstekelijke deuntjes van “Hi Diddle Dee Dee”. Héérlijk staaltje publieksinteractie trouwens wanneer Gepetto op zoek gaat naar zijn vermiste Pinokkio en die lijkt te vinden in een meisje in het publiek dat volledig in het verhaal gezogen naar hem toestapt, naar het ijs, zodat ie kan vaststellen dat zij toch niet half pop half mens is.

Geen Disney On Ice zonder een moraal. Dit jaar is die voor Japie Krekel: “Laat je geweten steeds je gids zijn” luidt het wat we vervolgens ook in het verhaal van Mulan zien. Knappe schroeven maakt ze in diagonale lijn links achteraan het ijsvlak. De kledijwissel van meisje tot jongen gebeurt op het ijs, een die net als het tempo van de show zeer snel gaat. Humor is er dan weer bij The Incredibles wanneer Mister Incredible himself zijn pak mag voorstellen op de tonen van ‘I’m too sexy” van Right Said Fred, hier vertaald naar het Nederlands: “Hij is te sexy voor zijn pak”. De ijsschaatser die de rol van de zoon speelt, valt rechts vooraan tijdens een draaibeweging. Hij valt op zijn knie, veert meteen recht om zijn choreografie verder neer te zetten. Maar achteraan grijpt ie toch even naar zijn knie. Het credo luidt immers steeds: the show must go on. Maar dat de jonge ijsschaatser wellicht een stevige blauwe knie, misschien zelfs een geschaafde knie aan die val overhoudt, staat zo goed als vast. Het toont vooral aan dat alles wat we zien, hoe soepel én bijna vanzelfsprekend de moeilijkste küren er ook uit mogen zien, dat kunstschaatsen altijd een zeker risico in zich meedraagt op valpartijen. Het vergroot ons respect voor de ganse productie alleen maar. Zelf kunnen we namelijk geen meter ijsschaatsen zonder tegen de vlakte te gaan.

De stokstaart Timon, knobbelzwijn Pumbaa, de mandril (aap) Rafiki en de leeuwen Simba en Nala kunnen dat wel in de finale van “100 jaar magie”. Timon vindt dat het zaakje begint te stinken. Pumbaa denkt dat het over hem gaat, terwijl zijn maatje verwijst naar de romantische kür die Simba en Nala uitvoeren op “’s avonds bloeit de liefde op”. Ook hier zijn er lifts, en rolt hij haar op het einde uit tot ze horizontaal op enkele centimeters boven zijn schaatsen hangt.  Op de tonen van “Circle of Life” komen alle figuurtjes nog een laatste keer op het ijs om met hun hand snel contact te maken met de handjes van de vele kindjes die verzamelden rond de piste. Alsof het rocksterren zijn die van het B podium over de catwalk naar het hoofdpodium rennen, en alle fans snel met hun hand aanraken, doen de Disney-figuurtjes dat als schaatsend met hun fans.

Er zijn dus meer raakvlakken dan je denkt tussen een ijsshow van Disney met een concert. Zoals een lied dat je hoort en achteraf maar niet uit je hoofd geraakt. “Hi Diddle Dee Dee. An actor‘s life is gay. It‘s great to be a celebrity. An actor‘s life for me.” Waar is die krekel als je hem nodig hebt?

Disney on Ice 100 jaar magie was ronduit verbluffend, gevarieerd, bood veel, extreem veel en hield er een ijzerstrak tempo in. De grootste maar wellicht ook strafste Disney On Ice-productie totnogtoe gezien.

< Bert Hertogs >

Alle voorstellingen van Disney on Ice “100 jaar magie” zijn op zaterdag 7 februari 2015 volledig uitverkocht in de Lotto Arena. Er zijn enkel nog een beperkt aantal tickets beschikbaar voor de show van zondag 8 februari 2015 om 18u.

In 2016 komt Disney On Ice met de show “Betoverende werelden” opnieuw naar de Lotto Arena, en dat van 5 t.e.m. 7 februari 2016.