Recensie De wonderbaarlijke genezing van een depressieve moslim

Keiharde humor in moslim-cabaret

Kabier Noor Mohamed speelt De wonderbaarlijke genezing van een depressieve moslim 

Waar politici, experts en media worstelen met ‘gevoelige’ onderwerpen als moslims, verslavingen, zelfmoord en probleemwijken heeft cabaretier en volkszanger Kabier Noor Mohamed daar geen enkele moeite mee. Als ervaringsdeskundige veegt deze ex-verslaafde moslim met suïcideneigingen de vloer aan met deze moderne taboes. Nota bene in de Amsterdamse probleemwijk de Bijlmer in het hippe Bijlmer Parktheater. 

De ouders van Kabier (42) verhuisden in zijn jeugdjaren van het chique Amsterdam-Zuid naar de nieuw gebouwde wijk waar volgens de gemeente ‘heel Zuid wel naar toe wilde’.

Die tijden zijn veranderd. ,,Het voelde als een eindstation’’, vertelt de nog steeds in de Bijlmer wonende Kabier in zijn eerste show ,,en nog steeds’’. Van voetballen met vriendjes in de vele speeltuinen in Zuid veranderde zijn wereld in overleven tussen bendeleden. 

Kleurrijk schetst de Surinaamse Hindoestaan hoe praten met een meisje tot gevolg had dat een jeugdbende met wapens en al bij hem verhaal kwam halen. ,,En toen pakte ik een broodmes, rende naar de voordeur en schold ze de huid vol’’, waarop de bedreigers afdropen. ,,Vroeger was ik een rustige jongen, maar nu ben ik een soort macho, want anders red je het niet hier’’, aldus Kabier. ,,Er worden in deze wijk gewoon op straat mensen kapot geschoten, maar dat haalt tegenwoordig de krant niet meer omdat het zo ‘normaal’ is geworden.’’ 

De Nederlandse volkszanger André Hazes is zijn grote inspirator. Naast dat ze beide gevoelsmensen zijn delen ze een voorliefde voor vrouwen en bier, vertelt Kabier (what’s in a name?) met een glas schuimend blond in de hand. Grijnzend: ,,Maar ik ben moslim, en dat is in mijn nadeel.’’ Hij weet dit echter direct om te buigen in zijn voordeel door het onderwerp ‘islam’ met humor bespreekbaar te maken. ,,Wat denk je, dat mijn god het erger vindt om mensen de kop af te hakken of dat ik een biertje drink?’’ Zo combineert hij moeiteloos moslims met geweld, waar tegenwoordig vrijwel niemand publiekelijk zijn vingers aan wil branden. En hij schetst wederom zijn eigen ervaringen. ,,Vrienden of buren die opeens vragen: hey Kabier jij bent toch moslim? Ja, je weet toch hoe ik heet: Mó-hà-mèd. En dan vragen ze: wat vind jij nou van die schietpartij bij Charlie Hebdo? Alsof je als moslim daar steeds expliciet afstand van moet nemen, rot toch op!’’  

,,Iedere gelovige beleeft zijn geloof op zijn eigen manier en ieder weldenkend mens keurt geweld toch af’’, waarna hij het bodempje van zijn halve literblik bier naar binnengiet. ,,Ik ben een jihadstrijder, maar op mijn manier: de grootste jihad is het bestrijden van het kwaad in jezelf.’’ 

Jarenlang was Kabier Noor Mohamed bezig zijn persoonlijke demonen te tackelen. Van een depressie tot een drank- en pillenverslaving – ,,net snoepjes” - alles komt aan bod, ook de gesloten hindoestaanse cultuur. In alle openheid verhaalt hij over zijn behandeling in de befaamde Jellinek-kliniek en kaart zo de huidige problemen in de zorg aan. Ook andere actuele thema’s komen aan bod. Net nu de Nederlandse regering een miljoen heeft uitgetrokken voor onderzoek naar zelfmoord geeft de levenskunstenaar dit onderwerp een gezicht. ,,Ik wilde niet dood, ik wilde rust aan mijn kop.’’ En ook dit onderwerp weet hij op zo een manier aan te snijden dat het theaterpubliek uitbundig meeklapt en –galmt als de cabaretier bezingt hoe hij door een agent uit een Amsterdamse gracht werd gevist na alwéér een mislukte zelfmoordpoging. 

Na anderhalf uur genieten van liedjes, zelfspot en zwarte humor rest de vraag waarom Noor Mohammed niet in grotere theaters staat met zijn debuutshow. De souplesse waarmee hij maatschappelijke kwesties aankaart smaakt naar meer. Zijn humor kan wellicht wat verlichting brengen in de verkrampte politieke en publieke discussies in Nederland die zich in mindere mate afspelen in België. 

< Bregje Van der Wijst > 

Kabier Noor Mohamed speelt op 9 april in theater Kapitein Zeppos in Amsterdam

Regie: Marc Smit

Accordeon: Andre Vrolijk

Drum: Kees van Lent

Gitaar: Hans Kunneman