Recensie Tove Lo

Een pure aanfluiting voor wat een live concert zou moeten zijn. Dat zette Tove Lo neer in de Botanique, een inhaalconcert omdat de oorspronkelijk geplande show van 24 januari geannuleerd moest omdat ze last had van stembandknobbels. De Zweedse Ebba Tove Elsa Nilsson voelde zich niet al te goed in Brussel, schrapte maar liefst twee songs uit de set: “Thousand miles” en “This time around” en bracht een schaamteloos voice over-concert, waarbij ze zelf met de pedaal rechts van haar microstatief bepaalde wanneer ze wél of niet live zou zingen. Kan het schaamtelozer? Kan het nog minder opvallend? En wat moet in godsnaam zo’n artieste – die blijkbaar nog steeds met ernstige stemproblemen kampt - op een affiche van Rock Werchter?

“Go home you’re drunk” was de reactie van een aantal muziekfans op Facebook toen Rock Werchter de al even bedenkelijke “live” act Pharrell Williams aankondigde als een van zijn headliners. Het minste wat je kan zeggen, is dat over Tove Lo op de affiche op zondag 28 juni 2015 ook heel wat vragen kunnen gesteld worden. Zeker, ze zal bij het tienervolkje – in de Botanique leek het op een ladies night, niet voor niets noemt ze haar fans: “babes” - met haar hit “Habits (Stay high)”, goed voor één week op de derde plek in de charts vorig jaar, hoge ogen gooien. Voor de neuspeuterende vriendjes die de babes straks meeslepen op het festivalterrein in Werchter, is het echter niet allemaal kommer en kwel. Zo toont de 27-jarige Zweedse een stuk van het onderste van haar balkon live tijdens “Talking body”. Met wat geluk kent het zomerfestival weer een bloedhete editie en maakt ze haar intro: “Ik heb zin om mijn kleren te verscheuren en naakt te dansen.”wél waar op het podium en volgen de babes haar voorbeeld. Daarna vertelt ze over een nachtje uit in een club, erg verleidelijk, dat er drugs aan te pas kwam én een man naar haar toestapte en zei ”you are fucking perfect”. Gevolg: de babes in het publiek kirren het uit.

Halfweg het optreden komt ze zelf tot de korte samenvatting waarover haar songs vooral gaan: drugs, liefdesverdriet en seks.  Uitzondering is Heroes (met dank aan Alesso, een song die geïnspireerd lijkt op David Bowie), met effect, pulserende beats én dan ook meeklappende jongeren.

Aanvankelijk dachten we dat Tove Lo gewoon haar start gemist had, of nog aan het soundchecken was toen ze “My gun” playbackte hoewel ze met duimen en wijsvingers wél live een geweertje nabootste. Maar ook tijdens de opvolger “Not on drugs” viel op dat ze wel erg veel ronddraaide, soms met de rug naar het publiek en de spots heftig te keer gingen. Maar vooral: ze hield even de micro weg terwijl de zang op een identiek niveau bleef. De zangeres mocht simpelweg niet te duidelijk in beeld komen, één van tekenen van voice over-gebruik is dat. Let u vooral straks op Rock Werchter op hoe de cameramannen haar in beeld brengen: weinig of geen close ups van het gezicht betekent dat er op live vlak wat te verbergen valt.

Feit was dat de artieste erg hees klonk, en haar stem tijdens de bindteksten nauwelijks volume maakte.  “You can point fingers” zingt ze in “The way that I am” en dus wees het publiek massaal met de wijsvinger en wiegde het ermee op de tonen van de song die zo’n stevig echo-effect meekreeg dat het leek alsof de zangeres in een of andere kerk vele meters van ons vandaan aan het zingen was.

Helemaal pijnlijk werd het toen ze “Love ballad” aankondigde maar haar micro nog niet open had staan.  “Heroes” was zo waar het eerste hoogtepunt van de avond. Die crescendo en dus ook het opnieuw opbouwen van het nummer halfweg zat daar voor iets tussen. “Like em young” – een “dirty song” – moest dan weer onderdoen voor “Talking body” waar ze onze aandacht wel kon houden, maar weliswaar niet bij haar zang.

Een ultrakort broekje had ze aan met zwarte nylonkousen, niet zelden draaide ze haar kont ostentatief in de richting van het publiek om er een sexy draaibeweging mee te doen. Het moet zijn dat je tegenwoordig een platencontract kan scoren als popprinsesje als je de bewuste manager maar een paal in zijn broek kan doen krijgen, want al de rest – toch op live vlak – lijkt steeds meer naar de achtergrond te verdwijnen in de business.

“Habits” doet  als eerste toegift wat het moet doen, al maken erg veel fans dan beelden met hun smartphone wat deels de feestvreugde vreemd genoeg tempert. Johan – die net als zijn collega de ganse tijd staat te drummen, er zijn twee drummers en een toetsenist op het podium - haalt de bas boven voor afsluiter “Timebomb” terwijl de Nord synthesizer meeklinkt. Ook hier werkt de crescendo en na de song haast de zangeres zich van het podium zonder iets te zeggen.

“Ze voelde zich niet al te best” klonk het achteraf aan de mengtafel waarom ze voice over gebruikt en twee nummers skipte. Robyn en Lykke Li mogen dan inspiratie bezorgen voor haar, en ja, op live vlak is de vergelijking niet ver weg, toch komt Tove Lo live wel erg licht uit in vergelijking met die twee artiesten.

Voor Rock Werchter 2015 hopen we dan ook op een bloedhete editie en een nieuwe festivaltrend bij vrouwen: bh-loos door het leven gaan.  Dat scheelt ook wat plek in de rugzak…

< Bert Hertogs >

De setlist:

1. My Gun 
2. Not On Drugs 
3. Got Love 
4. The Way That I Am 
5. Over 
6. Love Ballad 
7. Moments 
8. Heroes 
9. Like Em Young 
10. Talking Body 
11. Run On Love 

Bis:

1. Habits (Stay High) 
2. Timebomb