Recensie And So I Watch You From Afar

Het nieuwe album van de Noord-Ierse instrumentale post-rockband And So I Watch You From Afar is nog maar net verschenen en de groep is al bezig aan een drukke tour. Slechts een kleine twee jaar na ‘All Hail Bright Futures’ stelt de band ‘Heirs’ voor. De plaat zou deels geïnspireerd zijn door de geboorte van het kind van bassist Johnny Adger. Daarnaast wou de band de lijn verder trekken door te blijven experimenteren met hun sound en uit hun comfort zone te blijven. De eerste stappen van dat proces waren al hoorbaar op de voorganger en de band blijft dezelfde mentaliteit behouden voor ‘Heirs’. Dat vertelde gitarist Rory Friers in een interview met de blog Birthdaycakebreakfast. 

Ook in de Irish Times vertelt de band dat ze enkele veranderingen heeft ondergaan. Nieuwe gitarist Niall Kennedy is fulltime bandlid geworden en heeft voor veel input gezorgd bij het schrijfproces van de nieuwe plaat. Het succes van ASIWYFA blijft kenbaar stijgen. Na twee albums op het platenlabel Sargent House (thuishaven van o.a. Chelsea Wolfe en TTNG) tourt de vierkoppige band opnieuw door Europa en het Verenigd Koninkrijk. Tot eind augustus treden ze bijna dagelijks op. 

Een van hun eerste haltes is in de Vaartkapoen. Het is pikdonker in de zaal wanneer basgedreven drones uit de speakers zoomen. Een zeer donkere sfeer die nadien omslaat in hevig gitaargeweld met het nummer ‘Run Home’. De band serveert meteen drie nummers van de nieuwe plaat als voorgerecht. Ook al is ASIWYFA een instrumentale rockband, ze gebruiken toch hier en daar vocals. Die dienen vooral als sfeerelement omdat ze eerder melodische tonen produceren dan effectief een songtekst te hanteren. 

ASIWYFA levert vooral hevige gitaarriffs waar echt niemand op kan blijven stilstaan, anderzijds leunen ze soms heel sterk bij ambient aan. Live is dit een interessant gegeven omdat elk nummer goed kan opbouwen van bijna stilte tot hevige gitaarrock. Toch is dit soms wel een valkuil voor ASIWYFA waardoor het soms te langdradig wordt. 

Ook al waren de Noord-Ieren stevig uit hun startblokken geschoten, werd het publiek pas wakker tijdens ‘BEAUTIFULUNIVERSEMASTERCHAMPION’. Spontaan begon de volledige zaal mee te klappen bij de eerste noten. De weinige vocalen die de band gebruikten stralen hun kracht pas echt volledig uit tijdens ‘7 Billion People All Alive At Once’. Uitbundig begint het publiek mee te zingen alsof we ons in een voetbalstadion begeven. Deze ongelooflijke sfeer maakte van dat nummer zonder twijfel een van de hoogtepunten van de show. 

Alhoewel de band hun publiek amper aansprak tijdens de show, krijgen we een zeer gemeende ‘Thank You’ van Rory Friers op het einde van het optreden. Het juichende publiek krijgt hen nadien voor vier extra tracks terug op het podium. Met de pintjes in de hand gaan de Noord-Ieren er nog eens keihard tegen aan. 

ASIWYFA bracht een stevige rockshow, die hoewel hij instrumentaal was in het algemeen interessant bleef. Dat was vooral te danken aan de hevige energie van de songs. Hier en daar vonden we dat sommige nummers toch iets te lang werden uitgesponnen. Desondanks zijn ze toch een zeer aan te raden band voor iedereen die van stevige rock houdt en niet vies is van een vleugje ambient. 

< Elvin Vanzeebroeck > 

De setlist: 

1. Run Home
2. These Secret Kings I Know
3. Wasps
4. BEAUTIFULUNIVERSEMASTERCHAMPION
5. Gang (Starting Never Stopping)
6. 7 Billion People All Alive At Once
7. Search:Party:Animal
8. Like A Mouse
9. S Is For Salamander
10. A Beacon, A Compass, An Anchor
11. A Little Bit Of Solidarity Goes a Long Way
12. Tryer, You 

Bis: 

1. Eunoia
2. Big Thinks Do Remarkable
3. Set Guitars to Kill
4. The Voiceless