Recensie Aka Moon

In het kader van hun dubbele live album ‘Aka Balkan Moon/Alefba’ treedt het Belgische jazztrio Aka Moon op in het Koninklijk Circus. De live plaat is enerzijds een samenwerking met muzikanten uit de Arabische wereld zoals Egypte, Syrië en Irak. Anderzijds werkten ze samen met Balkanmuzikanten, voornamelijk uit Bulgarije. Het is niet de eerste muzikale wereldreis dat het avant-garde jazztrio maakt. Sinds hun zelfgetiteld debuut bestaat hun sound uit een fusion van allerlei wereldmuziek. Ook is het niet de eerste keer dat ze met buitenlandse artiesten samenwerken. Doorheen hun carrière waren er verschillende samenwerkingen met o.a. Afrikaanse, Indische en Cubaanse muzikanten.

‘Aka Moon bestaat uit duizenden artiesten’ vertelde saxofonist Fabrizio Cassol recent aan AirTv in een interview over het nieuw live album. Om de live ervaring dan ook zo organisch mogelijk te maken, staan er een hele boel speciale gasten op de affiche die samenwerkten aan het nieuwe album. Naast de muzikanten uit de Balkan regio en de Arabische landen passeren ook Tcha Limberger uit eigen land en Magic Malik uit Ivoorkust. 

Het unieke aan deze liveshow is dat alhoewel de live albums ook gescheiden zijn, het optreden een melting pot was van beide werelden op één podium. Welgeteld 10 muzikanten stonden er op de planken. Het voorprogramma STUFF had ons al zwaar onder de indruk gemaakt dus moest Aka Moon wat extra moeite doen om het niveau van de jonge jazzband te overtreffen. 

Het optreden begon zeer opbouwend en vooral de sound uit de Arabische wereld was te horen. De eerste zangpartij nam de Syrische zanger Khaled El Hafez op zijn rekening. Alhoewel het telkens zeer traag op gang kwam (zoals dat wel vaker het geval is bij jazz), waren de composities toch wel prima in orde. Het tiental speelde dan ook nummers tussen de 15 en 30 minuten. Dat gaf hen anderzijds wel alle ruimte om een leuke en vaak mysterieuze sfeer te creëren. Wat telkens vertrok uit traditionele gezangen, meestal begeleid door een enkel instrument, evolueerde naar jazz en soms zelfs free jazz waar enorm complexe partituren bij te pas komen. De band hield er telkens rekening mee dat het geen kakofonie werd door het gebruik van instrumenten te beperken. Nooit speelden ze dus alle tien op hetzelfde moment. 

Wanneer we het hebben over die complexe jazzstukken moeten we ons hoedje afzetten voor Fabrizio Cassol. De man bespeelt de saxofoon op zo een indrukwekkende wijze dat hij het publiek telkens laat juichen. 

Toegegeven: dit was ver van een hapklaar optreden. De complexe composities en het integreren van andere muziekgenres die voor velen een ver van hun bed show is, maakt het er niet makkelijker op. Alhoewel het soms iets te langdradig werd en bepaalde elementen (vooral de Arabische gezangen) in herhaling vielen, bewijst Aka Moon wel dat ze een neus hebben voor innovatie. 

Traditionele Arabische en Balkan muziek is niet meteen een combinatie die spontaan opkomt. Toch gaan beiden verbazingwekkend goed samen. Bij de laatste twee nummers worden de gezangen van Balkanzangeres Tima Nedyalkova gecombineerd met de Arabische gezangen van Khaled El Hafez en Mustafe Saïd uit Egypte. Heerlijke combinatie die we niet zagen aankomen. Ook doorheen het optreden vloeiden de instrumenten van beide culturen netjes in elkaar. 

Deze liveshow was zonder twijfel muzikaal vernieuwend. Vooral tegen het einde van het twee uur durend concert viel het soms wat in herhaling. Dat wil niet zeggen dat dit optreden geen pluim verdient. Het samenbrengen van twee uiteen liggende culturen is één ding, maar om die dan nog eens samen laten werken, dat is nog een veel moeilijkere klus. Aka Moon slaagt er alleszins succesvol in.

< Elvin Vanzeebroeck >