Recensie The Sound of Music

Peter Van De Velde en Ann Lauwereins zijn de sterren in The Sound of Music. Dat is althans onze mening na het bekijken en beluisteren van de première vanop de allerlaatste rij op het balkon. Ook daar is de klank loepzuiver. Maar er gaat toch ook een heel stuk verloren van de mimiek en gebaren. Helemaal bovenaan is er immers in het decor geen Oostenrijkse berg te bespeuren. Je ziet er enkel de groene heuvels.

Interview met An Lauwereins (Moeder Overste)

Interview met Kirsten Cools (barones Schraeder)

Interview met Sara Gracia Santacreu (Liesl)

Interview met Peter Van De Velde(Kapitein von Trapp) dd. 13 augustus 2009 - Open repetitie

reactie Koen Wauters

reactie Goedele Liekens

reactie Lynn Wesenbeek

reactie Helen Geets

Deborah De Ridder speelt Maria, een non die gouvernante wordt bij de Von Trapps in Oostenrijk. Kapitein Von Trapp (Peter Van De Velde) voedt zijn 7 kinderen met ijzeren discipline op. Ze weet al snel de kinderen voor zich te winnen wanneer ze bang zijn van de bliksem. Ook de liedjes die ze met hen zingt, overtuigen de kids. De oudste, Liesl die zestien is (gespeeld door Sara Gracia Santacreu) is de laatste die door de knieën gaat tijdens “Do, re, mi”. Dat door de knieën gaan, mag je ook letterlijk nemen, want elk kind staat voor een noot. Wanneer het hun noot is, gaan ze door de knieën op de trap. Dat geeft een grappig maar ook schattig zicht, alsof je 7 levende toetsen van een piano ziet ingedrukt worden. Wanneer ze de trap afkomen naar het einde van het nummer, klapt het publiek mee in de handen. Het applaus dat volgt is warm.

Wanneer Liesl haar jurk vuilmaakt na een stiekem afspraakje met haar vriendje Rolf, geeft de gouvernante haar een tip hoe ze vlekken er snel uit kan krijgen zonder dat de kapitein of ander personeel het zou merken. Op dat moment wint Maria het vertrouwen van Liesl. Tijdens het afspraakje zingt Liesl “Zestien, dadelijk zeventien”. Jammer dat Sara Gracia Santacreu tijdens de première last had van een verkoudheid en door een verstopte neus wat nasaler en minder helder dan anders klonk. De duodans met Rolf werkt dan weer aanstekelijk en doet je wegdromen om zelf in een park van het ene bankje naar het andere te walsen.

Deborahs eerste solonummer is “de muziek van de hoogste bergen” dat ze wat beknepen zong. Wellicht hadden zenuwen daarmee te maken. De Ridder speelt immers haar eerste hoofdrol wat wellicht voor de nodige stress zorgde. In de reprise later, ingezet door Santacreu als Liesl , daarna meegezongen door Maria, de andere kinderen en de Kapitein doen de eerste keer dat het nummer passeerde vergeten.

Daarvoor in het eerste deel wist De Ridder haar vertrouwen en rust te vinden door met een uitmuntende Ann Lauwereins als Moeder Overste een overtuigend duet te zingen in “Iets waar ik zielsveel van hou”. In haar gesproken teksten valt echter op dat De Ridder uit Antwerpen komt. Vaak horen we hier en daar enkele Antwerpse klanken, wat jammer is. In de gesproken tekst gaat er af en toe ook iets verloren door de snelheid waarop de acteurs praten. Vooral de groffe momenten (oa met butler Frans) in het begin van de musical gaan verloren, deels ook door het snelle vertelritme maar wellicht wil regisseur John Yost die momenten wat snel wegmoffelen omdat hij nu eenmaal voor een familieaanpak koos in zijn regie. Dat valt ook scenografisch op. Wie “Annie” onlangs van zijn hand zag in Antwerpen zal wellicht het interieur van Warbucks sjieke woonst herinneren. Een groot poppenhuis leek het ons, en ook bij het interieur van de woonst van de Von Trapps hebben we dat gevoel.

Het conflict dat ontstaat tussen Maria en de Kapitein wanneer ze hem op de man af verwijt dat hij teveel van huis is en dat zijn kinderen hem nodig hebben, is van korte duur. Maria leert zij zoon Kurt dansen, maar dat lukt door het verschil in lengte niet al te best. De Kapitein neemt onder het mom van een dansles voor hem over en profiteert van de situatie. “Zie je Kurt, zo doe je dat” zegt Van De Velde terwijl hij met De Ridder danst. Het publiek proest het uit.

Wat we tot dan nog niet gehad hebben in deze musical volgt dan toch eindelijk. Strijkers en piano begeleiden Ann Lauwereins die als Moeder Overste beheerst, zelfzeker en met veel gevoel “Bergen of dalen” inzet. Alle haartjes op onze armen veren recht. Kippenvel. Wat een vocale glansprestatie zette deze klassiek geschoolde zangeres neer. Lauwereins zingt het nummer ook op klassieke manier. Ze “belt – een techniek om vanuit de buik te zingen waarbij onderscheid wordt gemaakt tussen gewone en kopstem” dus niet, wat haar andere collega’s wel doen, waardoor haar overgangen tussen lage, middelhoge en hoge tonen gewoon veel vloeiender en natuurlijker zijn. Het publiek weet dit te appreciëren, werd net als wij ontzettend ontroerd en geeft haar het grootste applaus na een nummer. Meer dan terecht.

Twee uur musical hebben we dan al achter de kiezen, tijd voor een pauze waarna deel twee aanvangt, dat korter is maar soms ook minder boeit. Heel wat reprises staan hier geprogrammeerd. De nummers die nieuw zijn, weten niet meteen te overtuigen. Ondertussen heeft Oostenrijk in het verhaal zich aangesloten bij Duitsland waardoor het Naziregime er de plak zwaait. De Kapitein verzet zich om mee te doen met het Nazisme en volgt dan maar Maria en de kinderen naar het festival in Salzburg om er als familiekoor op te treden.

Dat Peter Van De Velde meer in zijn mars heeft dan liedjes van Piet Piraat te zingen, wisten we vorig seizoen al toen hij in de musical Daens zong en speelde. Hier weet hij opnieuw te bevestigen wanneer hij “Edelweiss” intimistisch en met veel gevoel solo inzet met een minimum aan begeleiding. Het huwelijk tussen Maria en de Kapitein geeft een mooi beeld op al duurt de scène op zich niet zo lang. Yost denkt duidelijk in mooie plaatjes. Dat daarvoor een grootse scènewissel nodig is, deert hem niet. Net zoals in deel 1 is de finale voor Moeder Overste wanneer ze opnieuw beroert met “Bergen of Dalen”.

Beste jury van de Vlaamse Musicalprijzen 2010: zet u alvast maar Ann Lauwereins als Moeder Overste op uw lijstje voor Beste Vrouwelijke Bijrol. Zeg dat concertnieuws.be het gezegd heeft!

< Bert Hertogs >