Recensie KISS

Met de theatrale hardrock van KISS. Daarmee sloot de eerste editie van het driedaagse festival Rock Im Revier in Gelsenkirchen, Duitsland af.  Het nieuwe festival lokte 43500 bezoekers over drie dagen naar de Veltins Arena en bewees over een grote troef te beschikken: dat het niet afhangt van het weer. Zo konden festivalgangers met het gesloten dak van het stadion optimaal genieten van de concerten wanneer het buiten maar bleef regenen op zondag. Ideaal!

Al sinds 1973 kiezen Gene Simmons en Paul Stanley voor de maskers in wit met de typische zwarte accenten. Vorig jaar scoorden ze met hun carrière van meer dan 40 jaar een plek in de Rock and Roll Hall of Fame. De fans noemen zich KISS Army en die tekende ook present in Duitsland. Monster, het twintigste album van KISS dateert van 3 jaar geleden. In totaal is de band goed voor meer dan 100 miljoen verkochte platen. Op gitaar zien we Tommy Thayer en op drums Eric Singer.  Wie KISS live zegt, zegt in een adem indrukwekkende licht- en geluidshow met vuurwerk. Ook op Rock Im Revier werd het groot geschut ook nu weer niet achterwege gelaten in die zin dat alles wat op de Big Stage stond tussen een kwartier en een half uur vertraging opliep omdat de opbouw van het podium (de load in van KISS) iets langer had geduurd dan gepland.

Openen deed de band met visuals van Google Earth die inzoomden naar de Veltins Arena. Het zwarte doek met het overbekende logo van de band valt en in no time haalt KISS alles uit de kast qua showelementen die je maar kan bedenken. C02-jets? Check. Vlammenwerpers? Check. Een drumpodium dat naar beneden daalt? Check. Vuurwerk? Check. Lasers? Check. En naar de fans vooraan het podium worden massaal glow in the dark-sticks gesmeten. KISS is altijd trouw gebleven aan het imago dat het in de beginjaren neerzette. Ook nu weer wandelt de band op hoge plateauschoenen in zwart en zilver, en zetten ze goed gepruikt en goed geschminkt hun set neer.

En de gensters? Die vliegen letterlijk van  het optreden af, zowel bij “Detroit Rock City” als bij “Deuce”. Toegegeven, de samenzang klinkt niet altijd even zoet in de oren. De zanger Paul Stanley zelf klinkt erg schor – onder andere bij een uitgescandeerd “Psycho Circus” waarbij de fans de vuisten in de lucht gooien - wat zijn zangpartijen uiteraard niet ten goede komt, ook niet bij de wereldhit “I was made for loving you” trouwens. Maar bon, de man heeft zijn leeftijd mee (hij is 63), krijst wel erg hoog en toonvast, en dat is ook al wat. Heerlijk trouwens dat de groep zich weet te relativeren: “We gaan oude nummers brengen vanavond en nieuw materiaal van dertig jaar geleden” klinkt het bij de start van de show.  De meerderheid in het publiek blijkt KISS nog nooit live aan het werk gezien. “We gaan ervoor zorgen dat jullie 31 mei niet snel zullen vergeten” weet de band die verder erg breed de trucs uit het Grote Boek van de Showbusiness in de praktijk brengt. Zo splitst de band het publiek op in twee, organiseert het een geluidswave van gejoel om op het einde de beide groepen samen te laten meekelen.

Grootse show

En dan is er uiteraard nog Gene die vuur spuwt en een brandend zwaard in een houten kist kegelt tijdens “War Machine” om nadien tijdens een solo op bas bloed uit te spuwen wanneer de groene spots op hem gericht zijn en het podium zich verhult in nevelen. Theatraal, scary, creepy zijn maar enkele adjectieven die hier van toepassing zijn. De man vliegt ook even naar een mini podium in de nok van het festivalpodium. De blik in zijn ogen is om van te smullen. “Gene! Gene!” roept het publiek het uit, niet meer dan terecht. Wat een entertainer!

Of dat nog niet genoeg is, is er een langwerpig podium voor het hoofdpodium gezet waar de frontstage normaal is. Uit dat podium komen tijdens de laatste toegift “Rock and Roll all nite” twee kranen zodat de helft van KISS over het publiek zijn laatste noten kan brengen.

Perfecte stadionband

“I love it loud” is een song die stevig meegekeeld wordt met zijn  vele “hey hey”’s en ook de “o ho ho”’s uit “Lick it up”, een song die alweer dateert van 1983, zingt het publiek erg goed mee. De band houdt trouwens woord en brengt ook recenter materiaal. “Hell or Hallelujah” komt namelijk uit het album Monster dat in 2012 verscheen. KISS weet nog dat het voor het eerst in 1975 optrad in Duitsland, Berlijn en vraagt de fans 40 jaar later om foto’s te maken met de smartphone tijdens “Love Gun”. Enkele vrouwen zien we vooraan op de schouders kruipen van een vriend zodat ze geen enkel showelement of vuurpijl moeten missen van het optreden. Want zowat elke song wordt wel visueel ondersteund door bommetjes of andere pyro. Iedereen van de band krijgt ook zijn moment de gloire. Zo neemt drummer Eric Singer de lead vocals voor zijn rekening tijdens “Black Diamond”.

Nodeloos te vragen of KISS nog eens mag terugkomen naar Duitsland. Uiteraard antwoordt iedereen instemmend in het stadium van Schalke 04 terwijl de camera’s inzoomen op het publiek dat blijkbaar aangedikt is in vergelijking met het optreden van Muse een dag eerder. “I Was Made for Lovin‘ You” en “Rock and Roll All Nite” zijn de kers op de taart van deze wervelende en strakke show. Klein minpuntje weliswaar: nog voor “Rock and Roll All Nite” begon, werd de VIP-tribune op vraag van het tour management van KISS ontruimd en de perimeter vergroot voor de tot de verbeelding sprekende band van het podium kon. Toch wel mannen met diva-allures dus, die mannen van KISS…

KISS live is nog te zien onder andere op 18 juni 2015 in de Ziggo Dome in Amsterdam (NL) en een dag later op Graspop (BE).

< Bert Hertogs >

De setlist:

Rock and Roll (Led Zeppelin)

1. Detroit Rock City 
2. Deuce 
3. Psycho Circus 
4. Creatures of the Night 
5. I Love It Loud 
6. War Machine (Gene spuwt vuur) 
7. Do You Love Me 
8. Hell or Hallelujah 
9. Calling Dr. Love 
10. Lick It Up 
11. Bass Solo (Gene spuwt bloed uit en vliegt)
12. God of Thunder 
13. Parasite 
14. Love Gun 
15. Black Diamond 

Bis:

1. Shout It Out Loud 
2. I Was Made for Lovin‘ You 
3. Rock and Roll All Nite 

God Gave Rock ‘n‘ Roll to You II