Recensie Chet Faker

In een zo goed als volgelopen tent trad Chet Faker aan met Cigarettes & Chocolate. Met een lauw applaus werd de opening ontvangen door het publiek. De toevoeging van een band bij de volgende nummers bracht hier weinig verandering in: écht pakken deed de mellow-electronica-artiest niet bij Best Kept Secret.

Misschien was stage two te groot voor de vrij intieme show van Faker, die bij vlagen doet denken aan James Blake. Die wist vorig jaar met zijn loops wél het BKS-publiek te pakken. Op het open air hoofdpodium!

Zelfs het publiek vooraan volgt kletsend en biertjes drinkend gemoedelijk de show van de Australiër, die nadrukkelijk nummer voor nummer speelt. Het publiek dat wel wíl dansen wordt hierdoor tot stoppen gedwongen, én maakt weer een babbeltje.

Bij “Melt” en de cover “No diggity” komt de tent wat los, al is het de vraag of dat is omdat het nummer zo bijzonder gecoverd is door de twintiger of omdat het gemiddeld wat oudere publiek denkt: “ha, die ken ik” en daarom wat voorzichtige danspassen maakt. Misschien was de cover in 2013 hot, in 2015 kun je daar overduidelijk niet meer op teren.

De band treedt weer aan bij “1998”, “Cigarettes & loneliness” en “Gold” en brengt weer wat ritme in de loopjes. Voor het podium komt er weer wat beweging in het publiek, maar de vrij vlakke, saaie show van Faker, oftewel Nick Murphy, verrast geen moment. Dat kun je natuurlijk ook positief zien zoals een bezoeker in het publiek stelt: ,,Ik had het vlakker verwacht! Ik vind het meevallen.’’

Maar een meevaller is nog geen vuurwerk, integendeel.  

< Bregje van der Wijst >

De setlist:

1. Cigarettes & Chocolate - solo
2. Intro - band
3. Melt - band
4. No Diggity - solo
5. Drop the game - solo
6. I‘m into you - solo
7. Blush - solo
8. 1998 - band
9. Cigarettes & loneliness - band
10. Gold - band
11. Talk is cheap - solo