Recensie The Vaccines

Op het juiste moment begonnen The Vaccines op stage one in Hilverarenbeek te spelen. Net na de after diner dip, toen iedereen wat aan het gapen was en niet meer precies wist of ze moesten gaan liggen of zitten. Justin Young, Arní Hjörvar, Freddie Cowan en Peter Robertson sprongen het podium op en begonnen meteen op hun gitaren te slaan. Ze knalden erin, maar deden het met beleid, want het bleef nog wel netjes. Het was indie rock in de beste vorm, strak en opgejaagd en met zinderende gitaren die de boventoon voerden.

De zanger Justin Young lag bij het tweede nummer al op de grond te zingen en ook de medemuzikanten sprongen van de ene naar de andere kant van het podium. Young zijn stem bleef constant een aangename rustige factor en bracht de raggende gitaren weer in balans. Het waren show ponies met een zekere bescheidenheid. Hun muziek is alles behalve moeilijk, maar daardoor direct vrolijk en dansbaar. Hier kon nog eens wat op meegezongen en gedanst worden. Niet slecht voor de tweede avond van Best Kept Secret. 

De band speelde in het uurtje dat ze hadden veel nummers van hun nieuwe album English Grafitti, waaronder de toppers Dream Lover, 20/20 en Minimal Affection. En vooral die laatste heeft duidelijk invloeden van The Strokes, met de bekende sound en opbouw van gitaarrifjes. Voor dit derde studioalbum is de Londense band naar Amerika afgereisd om samen te werken met producer Dave Fridmann (die samenwerkte met The Flaming Lips en Mercury Rev) en experimentele hip-hop producer Cole M. 

Voordat het concert begon lag iedereen wat uitgeteld op de grond, te wachten tot ze vermaakt zouden worden, en The Vaccines was daarmee een fantastisch begin van de nacht. Langzamerhand begon het publiek zich uitbundiger te gedragen, werden er groepjes gevormd die op elkaar insprongen en werd en zowaar gecrowdsurft. Mensen werden plotseling losjes en begonnen wild te dansen. Er hing een jolige sfeer en met de woorden “This song is a golden oldy, all the way back from 2013”, van Young was de toon gezet. En bij I Always Knew en If You Wanna kwam alle opgebouwde vreugde bij iedereen tot uiting, met confetti en een heuse mosh pit. 

< Zaide Bil >