Recensie Typhoon

Stage 2 was misschien niet het ideale podium voor Typhoon, maar daarmee werd het succes van de band nog eens extra benadrukt. De zomerse, swingende nummers die wisselden tussen klein en verstild, en groot en uitbundig, straalden de tent uit. Het publiek leek enorm van deze band te houden en Glenn de Randamie, alias Typhoon, kon dan ook moeiteloos van alles van ze gedaan krijgen. Meejoelend en met brede armbewegingen deed het publiek als een grote massa mee. De energie kwam van het podium, waar een bont gezelschap stond die wild over het podium bewoog.  “Wie is hier om kapot te gaan? Wie is hier om kapot te gaan en liefde te delen? Wie kan niet meer nadenken?”, riep Typhoon lachend door de microfoon terwijl hij op blote voeten over het podium sprong.

Typhoon is al vanaf 2000 bezig met liedjes maken, maar is pas echt bekend geworden met het album Lobi Da Basi en de remix van het nummer Bumaye die eigenlijk al in 2007 werd geproduceerd. Typhoon richtte in 2008 samen met Sticky Steez, Phreako Rico, James en A.R.T. de rapformatie Fakkelbrigade op en bracht daarbij Colucci Era uit. Pas 6 jaar later bracht hij het album Lobi Da Basi uit. In een interview van 2014 op nu.nl valt te lezen dat dat te maken had met overwerktheid. En kennelijk heeft die periode hem goed gedaan want het album Lobi Da Basi dat vandaag precies een jaar geleden is uitgebracht, is flink in de prijzen gevallen. Het album werd door OOR zelfs verkozen tot één van de beste albums van 2014. 

Ze begonnen meteen goed door Surfen in het begin te spelen en daarmee al een groot deel van het publiek aan het dansen te krijgen. Iedereen leek zich hier kennelijk al op te verheugen. Stralende damesgezichten lieten hun lichamen kronkelen en jongens stond met hun armen hoog boven hun hoofd met hun volle bekers te zwaaien. Op het podium ging Blaxtar, Typhoon zijn broer, zijn T-shirt uit en stonden de blazers als een zootje ongeregeld door elkaar heen-en-weer te bewegen. Dit was nederhop van kwaliteit, gemaakt door sfeermakers van de bovenste plank. “Wat een liefde! Jongens, jullie maken mij zo blij”, riep Typhoon door de microfoon. 

Het mooie aan het optreden was dat Typhoon perfect wist te switchen tussen klein en uitbundig. Het nummer Sta Me Toe leidde hij in met een verhaal over kwetsbaarheid en over zijn liefde die naar het buiteland vertrok, waarna hij een hele gevoelige versie van het nummer bracht. En na zo’n nummer leken de broers nog meer te kunnen genieten van de uitbundigheid van een nummer als IJswater. De springende zweterige bruine lichamen glansden onder de lichten en daarmee kan worden gezegd dat deze band zonder twijfel ook een succes op het hoofdpodium was geweest. 

“We gaan nog even helemaal los hier, vorig weekend stonden we nog op Pinkpop en dachten we dat het niet beter kon worden en nu staan we hier”, een luid gebrul werd ingezet. “Deze is voor de vaders”, schreeuwde Blaxtar en plotseling kwam de vader van Typhoon en Blaxtar het podium op. Hun vader die bekend is als saxofonist en gitarist is verwekker van vier muzikale kinderen. Zijn drie zonen rappen en zijn dochter is zangeres. Tijdens Als de Hemel Valt werden er al op verschillende plekken in de tent met handen hartjes gevormd en na het optreden werd de zaal nog eventjes een grote familie. “Ik weet dat we over de tijd zitten, maar ik wil dat iedereen een arm om zijn buurman of buurvrouw slaat, we zijn allemaal één. Lobi Da Basi, liefde is de basis!”. 

< Zaide Bil >