Recensie Damien Rice

Een mysterieuze stem op tape kondigt aan dat het concert zo gaat beginnen, vraagt allervriendelijkst om de smartphones uit te zetten en aandacht voor het concert te geven. Alsof we in een willekeurige kroeg zijn, wordt er echter lekker doorgekletst met biertjes in de hand alsof er een cd op staat op in de grote Hotot tent, die maar voor een kwart gevuld is.  

Bij “Delicate” wordt het aardig drukker in de tent – en lawaaieriger – maar of dat nu met Rice heeft te maken of met het feit dat buiten enkele druppels vallen is onduidelijk. Vooraan staan de fans die meezingen en keihard applaudisseren. Maar achterin is slechts de onophoudelijke ruis van geroezemoes. 

Rice zet een knappe minimal performance neer, maar het is hard werken voor hem ‘in de kroeg’.  

“9 Crimes”, het nummer dat iedereen kent, wordt volop meegezongen en mensen die door de hele tent op de grond zitten gaan er goeddeels zelfs voor staan om de longen even te stretchen. Maar langer dan een nummer kan de Ier de grote deler niet boeien blijkbaar en de tent splijt zich weer in twee groepen. 

Een knappe prestatie van de Ierse singer-songwriter om toch een intens concert neer te zetten deze avond. Hij speelt met loops en licht en zijn prachtige intense gitaarspel weet moeiteloos het voorste deel van het publiek te raken.  

Wie weet kan deze zaterdag het publiek in Werchter meer respect opbrengen voor deze rasartiest.

< Bregje van der Wijst >