Recensie Van Morrison

Tweede keer Gent voor Van Morrison, na zijn passage op Blue Note Festival in 2005. Zes Grammy’s, 1 Brit award, staan onder andere op zijn schouw. In 1993 werd de man die zowel soul-jazz als Keltische muzikale invloeden kende opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame.  Op Gent Jazz bleek hij goed bij stem en over een geweldige live band te beschikken. Alleen, en dat was jammer, hield hij het bijna tot op de seconde afgemeten, op anderhalf uur op het podium staan terwijl zijn muzikanten “Gloria” instrumentaal tot ongekende hoogten leidde. Met “Van Morrison heeft de site van Gent Jazz verlaten” kreeg de presentator van dienst de ondankbare taak om het publiek naar huis te sturen dat net erg laaiend enthousiast was om die versie van Gloria. Zelden heeft euforie zich zo snel weten ombuigen in ontgoocheling omdat er niet meer kwam.

Aan de voorbereiding voor het concert heeft het alleszins niet gelegen. Maar liefst 54 nummers stonden er op de setlist die uit zes delen bestond. Uiteindelijk heeft Van Morrison het eerste blok van 5 afgewerkt, nummer 1 (‘I believe to my soul’) uit het tweede blok gekozen, en is dan willekeurig nummers gaan plukken uit de lijstjes.  Voelde het optreden dus bij de start wat berekend, te beheerst en weinig avontuurlijk over, dan bracht de man met gouden micro en microstatief, zwarte hoed en zonnebril op, op Gent Jazz na verloop van tijd erg straffe momenten op sax, mondharmonica of zelfs zang doorheen een buis die voor de mondharmonica ook gebruik werd zoals tijdens “Please don’t go”.

Zeker, die strijkers die uit een doosje kwamen tijdens een verder uitstekend “Carrying a torch”, snakten naar een stel live violisten.  Bij “Moondance”, na “Gloria” zeker een crowd pleaser om aan te stippen,  mochten contrabas, trompet en sax hun moment nemen.  In “Days like this” klonk Van Morrisons stem krachtig en vurig zelfs. Karakteriserend zijn de oorwurmen aan riffs die de man integreert. “Whenever God shines his light” doet het met 4 aanstekelijke piano akkoorden, “I believe to my soul” bevat dan weer de 5 akkoorden die ook “I just want to make love with you” (Etta James) karakteriseerden.   Tijdens “Ballerina” klopt ie dan weer op de micro waarbij hij aantoont dat alles wel degelijk live aan het gebeuren is. Met onder andere een solo voor basgitaar én drums op het einde van Gloria heeft zowat elke muzikant zijn solo-moment gehad, niet zelden gingen die naar trompet (met demper), sax, toetsen of mondharmonica.

Van Morrison was op Gent Jazz kortom oerdegelijk en hoogtepunten aanstippen is zowat onbegonnen werk hoewel hij lak had aan publieksinteractie. Het enige wrange gevoel dat bijblijft, is dat de man meer dan dubbel zo veel materiaal op zijn originele set had staan dan ie uiteindelijk gebracht heeft waardoor we ons niet van de indruk kunnen ontdoen dat er meer, nog veel meer in zat dan de artiest uiteindelijk uit het concert gehaald heeft.  Het is dus gewoon een kwestie om ervoor te zorgen dat die man op de een of andere manier geen tijdsbesef (meer) heeft tijdens een optreden zodat ie kan blijven gaan…

< Bert Hertogs >

De setlist:

1. Celtic Swing 
2. Close Enough for Jazz 
3. By His Grace 
4. Carrying a Torch 
5. Baby Please Don‘t Go > Parchman Farm > Don‘t Start Crying Now 
6. I Believe To My Soul
7. Moondance
8. Days Like This 
9. Precious Time 
10. Tore Down A La Rimbaud
11. Enlightenment
12. Don’t You Make Me High
13. Whenever God Shines His Light 
14. Think Twice Before You Go
15. It’s All Over Now (Baby Blue)
16. And The Healing Has Begun
17. Help Me
18. Ballerina
19. Gloria